ارمان شرق- این بدان معنا نیست که مردم اشتباه نمی‌کنند و هر کار و تصمیم ایشان درست و بدون غلط است. مساله آن است که مردم از رهگذار دهه‌ها مبارزه برای آزادی و برابر و همدلی، اینک به جایگاهی رسیده‌اند که دیگر هیچ‌کس جرات نمی‌کند، به هر بهانه‌ای آنها را نادیده بگیرد و خودش را ولی‌نعمت آنها تلقی کند. کوتاه سخن آنکه آینده از آن مردم است و احدی نمی‌تواند جلوی این سیل خروشان را بگیرد.
ارمان شرق- او اصل انسان دوستی و احترام به بشریت را قاموس نوشته خلقت می‌دانست. با نادانی و اصرار بر عقاید سست و قدیمی به شدت مخالفت می‌کرد و همیشه درصدد بیان ادله‌هایی بود که مردم از این نوع تفکر کهنه به دور باشند. او را همه چهره‌های برجسته عالم منادی عصر درخشانی می‌دانند که در تاریخ تمدن مصوب جهانی، «عصر خرد» نام گرفته است. به تفکر و زیست در اندیشه احترامی بیش از حد قابل بود و شاید همین یک خصلت او کافی باشد تا او را جزو میراث ارزشمند جهان تفکر بدانیم.
ارمان شرق- رابطه دوپهلوی زیمل با امر منفی و سویه تراژیک مدرنیته همان عاملی است که او را برای نظریه‌های پست‌مدرنیستی نیز جذاب می‌سازد. توصیف او از فرآیند تجزیه فردیت و واقعیت به انبوه کثیری از تاثرات و تفاوت‌ها کاملا با نگاه زیباشناختی پست‌مدرنیسم خوانا است، اما این نوع کثرت‌گرایی زیباشناختی به‌واقع ثمره جامعه‌شناسی زیملی است و نه خود زیمل. بازگشت به آثار فلسفی زیمل و تفسیرهای او از کانت و شوپنهاور مسلما تصویر دیگری از او ترسیم می‌کند که به سادگی امر منفی در لفاف نسبی‌گرایی ریشه‌ای خنثی نمی‌سازد.
ارمان شرق- مساله زندگی امروز ایرانیان کارایی، محکومیت‌ها، یا مسئولیت‌پذیری نیست. بلکه مساله به لذت‌های خیالی و پنهانی مربوط است. تغییرات و اصلاحات فزاینده پسندیده نیستند، چون مستلزم فرایندهای مختلف، سازش و اجماع هستند. تغییرات معمولا از دل بحران‌ها بیرون می‌آیند. ممکن است یک ارزیابی منطقی از شرایط سیاست‌ها را تغییر ندهد، بلکه این شرایط هستند که تغییر می‌کنند و سیاست‌های جدیدی را اعمال می‌کنند. سرانجام اینکه، زمان عاملی حیاتی است و بسیار اهمیت دارد.
ارمان شرق- اینکه زمان انتخابات، از مردم بخواهند به آنان اعتماد کنند جز حاصل یک توهم نیست. حتی اصلاح‌طلبان بگویند لطفا به ما اعتماد کنید، و با وجود آنکه دعوت کردیم به دولت آقای روحانی رأی دهید و حاصل آن این وضعیت شد، این‌دفعه به ما اعتماد کنید تا کسی رئیس قوه مجریه شود که وضعیت بهتری را ایجاد می‌کند، این‌ها همه توهم است. جامعه در یک فرایند تصورش از نیرو‌های سیاسی شکل می‌گیرد و نه ناگهانی و دفعتا. به همین دلیل هم بهبود و افزایش سرمایه اجتماعی و اعتماد، نیاز به برنامه بلندمدت و برنامه‌ریزی جدی و تصمیم بزرگ سیاسی دارد.
ارمان شرق- ویژگی برجسته دیگر او پیش‌بینی درستش از روابط بین‌الملل و پیش‌بینی صحیح از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی- آن هم درست چند سال قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی- است. او پیش‌بینی کرده بود زمانی که روس‌ها به یک ثبات سیاسی و اقتصادی رسیدند این پرده آهنین را پس خواهند زد و به زندگی عادی بین‌المللی بازخواهند گشت. این ویژگی‌ها به ریمون آرون شخصیت برجسته‌ای بخشید که حتی بین روشنفکران چپ هم که عرصه عمومی را در دست گرفته بودند، او را به برتری رساند.
ارمان شرق- برای دموکراسی‌ها، رویدادهای حوزه عمومی منبع واقعی عبرت‌آموزی و پاسخگویی نیست؛ بلکه آنچه در حوزه‌های رای‌گیری اتفاق می‌افتد منبع واقعی عبرت‌آموزی و پاسخگویی است. از این دریچه، سیاستمدارانی که عملکردی نادرست دارند سرانجام باید با رای‌دهندگان مواجه شوند، چرا که رای‌دهندگان فرصت برکناری آنها و ارائه اختیارات لازم به جانشینانشان برای ایجاد تغییر را دارند.
ارمان شرق- برای اینکه حرف‌های ماکیاولی را خوب بفهمیم باید یک گام به عقب بیاییم و ببینیم در آن زمان نگاه به سیاست چه بود؟ و چه علمی به عنوان سیاست‌نامه‌ها و اندرزنامه‌ها به حاکمان ارائه می‌شده است؟ جالب است که در تمام آنها یک ایده‌آل وجود دارد که ماکیاولی بااین ایده‌آل در همه سیاست‌نامه و اندرزنامه‌ها مخالف است.
ارمان شرق- نشریه آمریکایی آتلانتیک در مقاله‌ای با عنوان «مرگ بر نهادگرایان» به قلم سارادا پری، نویسنده، استراتژیست ارتباطات عمومی و نویسنده ارشد سخنرانی‌های باراک اوباما، رئیس جمهور چهل‌وچهارم آمریکا به انتقاد صریح از رویکرد نهادگرایان (اغلب شامل سنتریست‌های حزب دموکرات و برخی محافظه‌کاران میانه‌رو) بالأخص در زمینه همراهی با تداوم قوانینی مانند فیلیباستر که به زعم وی ناقض دموکراسی و مانع بالقوه پیشبرد اهداف مترقی هستند، پرداخته است.
ارمان شرق- کسانی می‌توانند خوانشی توتالیتر از لویاتان هابزی داشته باشند و با توجیه واقع‌گرایی و «انسان گرگ انسان است» راه را بر هر گونه مداخله این «شر لازم» بر همه ابعاد زندگی بشر بگشایند، اما واقعیت آن است که در این خوانش، آزادی و در نتیجه اخلاق و اختیار انسانی بی‌معنا و راه بر هرگونه دست‌اندازی قدرتمندان و برخورداران بر زندگی نابرخورداران گشوده می‌شود. برای پرهیز از این نتیجه که خود گونه‌ای شدیدتر از وضعیت آشوبناک جنگ همه علیه همه است، فراسوی لویاتان‌های بیرونی، تنها راه چاره بازگشت به درون است، به اخلاق و آزادی ملازم آن.
