ارمان شرق- رژیم شاه درگیر تصمیم‌گیری بین‌المللی پنهان امنیتی بوده و «پرویز ثابتی» پرچم پیروزی یک جریان امنیتی بین‌المللی در ایران تا سال‌های پایانی حکومت پهلوی بوده است. این جریان، نه‌تنها امنیت بلکه سیاست و حکومت در ایران را زیر سلطه خود داشته است. در این آوردگاه پنهانی، تکثر و آزادی در سیاست‌گذاری امنیتی یک گزینه مهم است. همین؛ بیش از این نشاید گفت… .
ارمان شرق- مسئله دیگر در تاریخ ما این است که عمدتا نقش مردم ما بر سیاست و حکومت‌ها از جنبه سلبی بوده نه جنبه ایجابی، جز در مقاطعی که من نفی نمی‌کنم. یعنی این افکار مردم در تصمیم‌ها و تدبیرهای دولت‌ها تجلی پیدا نکرده. جایی که مردم در سلب یک سیاست و تدبیر، نوعی کنش و واکنش یا مقاومت از خودشان نشان داده‌اند، این به صورت سلبی تأثیر گذاشته. در طول تاریخ ما این‌گونه نبوده است که یک آگورایی در جامعه ما وجود داشته باشد، یک آگورای حقیقی و مکانی، یا یک آگورای مجازی، که مردم جمع شوند افکار و ایده‌هایشان را بیان کنند، جایی تجمیع شود و دولت‌ها از آن تأثیر بپذیرند. ما فضای توپولوژیک نداشتیم، فضای توپوگرافیک داشتیم.
ارمان شرق- گاهی یک نفر درد دین دارد اما شناحتی از دین و نیز دنیای جدید ندارد که طالبان و داعش از نمونه های آن هستند. عده ای هم هستند که دین را می شناسند اما درد آن را ندارند و به این فکر نمی کنند که باید در دنیای امروز برای دین کاری کرد. گروهی هم دنیا را نمی شناسند و شناختی از مسائل و روابط و علوم و اقتضائات جدید ندارند. اما مرحوم آقای فیرحی دنیای جدید را به صورت علمی شناخته بود و همزمان علم دین و درد دین را داشت.
فیرحی می دانست که آنسوی «استبداد دینی» الزاما «بی دینی» نیست؛ بلکه «جمهوری اسلامی» است
ارمان شرق- من از همه این نظریه‌ها یاد گرفته‌ام و یاد می‌گیرم. هر کدام از این نظریه‌ها در یک چشم‌انداز وسیع کمک کرده‌اند گذشته را از زوایای جدید بنگرم، ولی خب به هر حال اگر قرار باشد تنها یک رویکرد را انتخاب کنم، بی‌تردید آن پست‌مدرنیسم است. متاسفانه در بیشتر موارد تا بحث از پست‌مدرنیسم به میان می‌آید، این‌‌طور استنباط می‌شود کسی که به این رهیافت گرایش دارد، لزوما منکر حقیقت تاریخی است یا همه چیز را در زبان منحل کرده است. من اصلا در جایگاهی نیستم که خودم را پست‌مدرن بدانم، ولی وقتی قرار باشد از علایقم صحبت کنم، باید بگویم پست‌مدرنیسم باعث شده تا کلیشه‌ها را کنار بگذارم و با نگاهی تازه به تاریخ نگاه کنم
ارمان شرق- اندیشمندان جنبش روشنفکران دینی عمدتاً از جریان فرهنگی ششم پیروی می کنند و از برخی از معتقدین به جریان پنجم نیز هوادار و پشتیبان دارند. این گروه حداقل این است که منطق فرهنگ سکولار تمدن مدرن را پذیرفته اند و در قالب گفتمان روشنفکری تمدن مدرن تنفس می کنند. آنان تحت تأثیر فرهنگ تخصصی تمدن مدرن قرار دارند.
ارمان شرق- حکمرانی چین، کره جنوبی، سنگاپور، ویتنام و اندونزی در سی سال گذشته نشان می‌دهد که «توان فکری و تشخیص واقعیت‌ها و ظرفیت‌های حکمرانی دولت‌ها» از اهمیتِ بیشتری نسبت به ماهیتِ نظامِ سیاسی یک کشور برخوردار است. در نیمۀ دوم قرن نوزده و از سال‌های ۱۸۶۰ به بعد بود که حاکمیت ژاپن با تشخیصِ دقیقِ واقعیت‌های جهان، این کشور را به تدریج با یادگیری از عموم کشورها به سوی صنعتی شدن، رشد اقتصادی و توانمندی ملت ژاپن سوق داد.
ارمان شرق- حق تعیین سرنوشت ویژگی یک حق جمعی را دارد؛ بدین معنا که حق تعیین سرنوشت بیشتر به عنوان حق مردم مورد تاکید قرار گرفته و نه حق هر فرد. بنابراین، اگرچه حق تعیین سرنوشت به رسمیت شناخته شده در حقوق بین‌الملل، جنبه فردی نیز دارد، ولی این حق را با توجه به مواد ۱ و ۵۵ منشور ملل متحد و ماده ۱ مشترک دو میثاق باید حق جمعی دانست که مردم از آن بهره‌مند می‌شوند و می‌توانند آن را به صورت جمعی اعمال کنند.
ارمان شرق- مقصود او از دیکتاتوری، اگر بتوان چنین عبارتی را به کار برد، «دیکتاتوری نرم» است، یک دیکتاتوری نهادینه شده در جان شهروندان؛ دیکتاتوری‌ای که یک روشنفکر هم ممکن است بدان آلوده باشد ولی نداند. این دیکتاتوری، با توپ و تانک و تفنگ نمی‌آید، بلکه معانی را دگرگون می‌کند و مگر انسان در ژرف‌ترین حالت خود چیزی است غیر از حیوان ناطق یا حیوان معنافهم؟
ارمان شرق- از منظر تبیین سیاسی، هرچه یک نظام سیاسی دموکراتیک باشد، سطح فساد کاهش می یابد، زیرا حاکمیت قانون، دسترسی آزاد به اطلاعات و داشتن حق انتقادی، رسانه های آزاد و برخورداری از آزادی در فرآیند تصمیم گیری، اقدامات مهم مبارزه با فساد هستند، ضمناً در سیستم های غیردموکراتیک (نئو پاتریمونیال) که در آنها، قدرت سیاسی در اصل، در راستای تعقیب منابع نخبگان حاکم به کار می رود، افزایش کارآیی دولت ممکن است خود نسبت به توسعه ملی زیان بخش باشد و منجر به یک سری امتیازات مالی برای آنان باشد.
ارمان شرق- افزایش سطح تحصیلات و مشارکت زنان در بازار کار یک نشانه‌ی مهم توسعه‌ی انسانی است؛ این رخدادها عملاً باعث افزایش آزادی زنان و قدرت چانه‌زنی‌شان در داخل ساختار خانواده و همچنین افزایش آگاهی‌شان از حقوق خود می‌شود. این اتفاق مسلماً در تغییر نابرابری‌های جنسیتی هم مؤثر واقع می‌شود.
