به نظر می‌رسد مربی برزیلی هم‌اکنون سر دوراهی سرنوشت قرار گرفته است؛ او یا به عاقبت مردی مثل گابریل کالدرون دچار خواهد شد، یا فرجام ناخوشایند وینکو بگوویچ در انتظارش است. کالدرون آرژانتینی بلافاصله بعد از برانکو ایوانکوویچ هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت و آن اوایل نتایجش چندان خوب نبود، اما زلزله‌ای که او ناگهان در پرسپولیس به پا کرد، همه باورها را تغییر داد. رجحان دادن بازیکنان شایسته و آماده به نام‌های بزرگ، بازی دادن به جوانی مثل مهدی عبدی، مشهود شدن تاکتیک‌هایی مثل انتقال سریع توپ به فاز هجومی و ضدحمله‌های برق‌آسا در کنار کسب نتایج خوب همه شک و شبهات را در مورد شایستگی این مربی برای ادامه کار روی نیمکت سرخ‌پوشان از بین برد، هرچند در نهایت با مدیریت ضعیف وقت در باشگاه، کار او در لیگ نوزدهم نیمه‌تمام باقی ماند و به کشورش بازگشت.

داستان وینکو بگوویچ، اما کاملا متفاوت بود. او در دوره پسا پروین، از ابتدای لیگ سوم سرمربی پرسپولیس کهکشانی و پرستاره آن دوران شد؛ تیمی که از کریم باقری تا علی دایی را در اختیار داشت و بسیاری بر این باور بودند که مثل آب خوردن قهرمان خواهد شد. از قضا مربی کروات کارش را خیلی هم خوب شروع کرد؛ سه برد پیاپی برابر پگاه گیلان، ابومسلم و فجرسپاسی، با مجموعا ۱۴ گل زده. هنوز خاطره شال چرخاندن سرخوشانه بگوویچ در ورزشگاه آزادی در ذهن هواداران قدیمی‌تر زنده است. با این حال ورق خیلی زود برگشت و با فرا رسیدن نخستین شکست برابر پیکان، بگوویچ از مدیریت رختکن پرستاره عاجز ماند. حالا اوسمار احتمالا به یکی از این دو سرنوشت دچار خواهد شد و البته که هواداران پرسپولیس خیلی دوست دارند او کالدرون دوم باشد، نه بگوویچی دیگر!