جام جهانی هوشمندسازی
دیوید استوکز /تکنولوژی مگزین چارلز دیکنز در «داستان دو شهر» خود بر این دوگانگی اصرار داشت: «این بهترین زمان بود، این بدترین زمان بود.» به لطف روندهای جهانی فناوری، شهرهای امروزی ممکن است خود را در این دوگانگی بیابند؛ زیرا در حالی که فناوری فراوان است، شهرها و شهرداری‌‌‌ها خود را در رقابتی می‌‌‌بینند که قبلا هرگز مشابه آن را تجربه نکرده‌‌‌اند. شهرها با جذب نوآوری و سرمایه‌گذاری از شرکت‌های بزرگ در سراسر جهان، بهبود زیرساخت‌‌‌های جاده‌‌‌ها و حمل‌‌‌ونقل، جذب توریسم و بسیاری موارد دیگر، برای جذب و جلب رضایت گردشگران رقابت می‌کنند.

از آنجا که این مناطق بر سر استعداد، سرمایه‌گذاری، کسب‌وکار و رهبران و متفکران جوان رقابت می‌کنند، یکی از مفاهیم کلیدی که ظهور کرده، شهر هوشمند است. افرادی که در نهایت موفق می‌شوند، کسانی هستند که مایلند منابع اضافی را برای توسعه تصویر «برند» خاص خود با تاکید بر زیرساخت‌‌‌های هوشمند و قابلیت‌‌‌های آینده خرج کنند. با رقابتی ماندن، شهرها می‌‌‌توانند کیفیت کلی زندگی و رفاه را برای شهروندان خود بهبود بخشند. با این حال، آنهایی که قادر به رقابت نیستند، به دلیل عقب افتادن سریع در معرض خطر کاهش کیفیت زندگی هستند. برای باقی ماندن در شیب صعودی رونق، شهرهای جهانی که «هوشمند» می‌‌‌شوند باید به چند عامل کلیدی فکر کنند.

حمل‌ونقل

به‌‌‌روزرسانی زیرساخت‌‌‌ها و حمل‌ونقل اغلب یکی از اولین نشانه‌‌‌هایی است که یک شهر در حال حرکت به سمت تبدیل‌شدن به شهر هوشمند است. نگاهی به زیرساخت‌‌‌های حمل‌‌‌ونقل یک شهر می‌‌‌تواند چیزهای زیادی در مورد تمرکز آن بر نوآوری بگوید. همچنین یکی از مهم‌ترین خدماتی است که بخش قابل‌توجهی از مردم از آن بهره‌‌‌مند می‌‌‌شوند.

استخدام

خواه هزینه کمتر زمین، دسترسی به نیروی کار ماهر یا فقط یک مکان زیبا باشد، شرکت‌ها معمولا دفتر مرکزی دفاتر خود را براساس ملاحظاتی چند انتخاب می‌کنند. از آنجا که فناوری تقریبا در هر محیط کاری نقش مهمی ایفا می‌کند، آنها همچنین انتظار دارند که شهر نسل بعدی از پشتوانه فناوری لازم برای پاسخگویی به نیازهای کارکنان خود برخوردار باشد. ۵G  با سرعت بخشیدن به ارتباطات، ارائه امنیت سایبری اضافی و مانند مثال بالا حمل‌ونقل و اطمینان از مشکلات کمتر تاخیر شبکه، به توانمندسازی نیروی کار دیجیتال کمک می‌کند.

آموزش و پرورش

جذب مردم به شهرهای موفق و هوشمند به معنای پرورش شهرت برای برتری در موسسات آموزشی است. این امر به جذب دانش‌‌‌آموزان و همچنین مشاغلی که ممکن است روزی نیاز به سطحی از تخصص داشته باشند، کمک می‌کند. همچنین آن دسته از کارمندانی را جذب می‌کند که دارای فرزند و به‌‌‌دنبال ارائه بهترین آموزش ممکن هستند.

ارتباطات تجاری

کسب‌وکارها باید بتوانند به ظرفیت بالا و اتصال انعطاف‌‌‌پذیر دسترسی داشته باشند. اغلب، آنها خواستار یک‌مدل اتصال چابک هستند که می‌‌‌تواند فورا اتصال به یک‌سایت جدید را افزایش یا پهنای باند را کاهش دهد و فقط برای آنچه استفاده می‌کند، هزینه کند. در حالی که در گذشته تنها گزینه آنها برای اتصال مطمئن و با کارآیی بالا ترتیب دادن نوعی VPN بود، امروزه گزینه‌‌‌های بیشتری در دسترس است. شرکت‌هایی که به دنبال کاهش هزینه‌‌‌ها هستند، اکنون به دنبال ساده‌‌‌سازی خدمات با استفاده از فرآیندهای مبتنی بر نرم‌‌‌افزار در صورت امکان هستند.

بهبود احساس امنیت

اینترنت‌اشیا به شهرها کمک می‌کند تا به مکانی امن‌‌‌تر و راحت‌‌‌تر برای زندگی تبدیل شوند. در حال حاضر چند مثال وجود دارد که این واقعا تفاوت ایجاد می‌کند: حسگرهای اطراف شبکه حمل‌ونقل به کاربران امکان می‌دهد که در زمان واقعی با دقیق‌ترین/ کارآمدترین مسیر به یک مکان دسترسی داشته باشند. روشنایی هوشمند در منازل و بیرون که با شرایط محیطی همیشه در حال تغییر سازگار است، جزو دیگر مولفه‌‌‌های این حوزه به‌‌‌حساب می‌‌‌آید. افزون بر این، نرخ پاسخ‌‌‌دهی بهبودیافته با اجرای قانون که توسط دوربین‌‌‌های راه دور و ردیابی فعال شده است، کمک‌‌‌حال ارتقای امنیت است.

ایجاد شهر هوشمند

در آینده، هر شهر هوشمندی که امیدوار است با هر شهر جهانی دیگری رقابت کند، به زیرساخت‌‌‌های ارتباطی نسل بعدی نیاز دارد. خواه این مبارزه برای دانشگاه‌‌‌ها و دلارهای تحقیقاتی، سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ در بازارهای محلی، جذب و حفظ گردشگری در طول سال و موارد دیگر باشد، همه اینها به قدرت و قابلیت اطمینان زیرساخت‌‌‌های اساسی بستگی دارد.  با درک نیاز به این امر، برخی از کشورها نیز به فکر ایجاد زیرساخت ارتباطات دیجیتال قوی هستند. ابتدا، در نهایت با شروع به بازنگری سیاست‌‌‌های زیرساخت ارتباطی قدیمی و کهنه خود و تعیین اهداف بلندپروازانه جدید برای پشتیبانی از زیرساخت‌‌‌های جدید اقدام می‌کنند. به‌عنوان مثال، بریتانیا در ژوئیه ۲۰۱۸ بررسی زیرساخت مخابرات آینده را با «اهداف جاه‌‌‌طلبانه برای در دسترس بودن شبکه‌‌‌های فیبر کامل و ۵G » راه‌‌‌اندازی کرد. ابتکار جدید در بریتانیا می‌‌‌خواهد اطمینان حاصل کند که «۱۵میلیون ساختمان تا سال ۲۰۲۵ به فیبر کامل متصل می‌‌‌شوند و تا سال ۲۰۳۳ در تمام نقاط کشور تحت پوشش قرار می‌‌‌گیرند.»

همچنین امیدوار است تا سال ۲۰۲۷ اکثریت جمعیت خود را با پوشش ۵G  متصل کند. نمونه خوب دیگر از سال ۲۰۱۸ در هند است؛ جایی که دولت آن سیاست ملی ارتباطات دیجیتال را راه‌‌‌اندازی کرد. هدف این امر حمایت از انتقال هند به یک اقتصاد و جامعه دیجیتالی توانمند از طریق برآوردن نیازهای اطلاعاتی و ارتباطاتی شهروندان و شرکت‌ها با ایجاد زیرساخت‌‌‌ها و خدمات ارتباطات دیجیتالی همه‌‌‌جا، انعطاف‌‌‌پذیر و مقرون‌‌‌به‌‌‌صرفه است. هدف این سیاست نه‌تنها ارائه پهنای باند برای همه در سراسر کشور، بلکه «گسترش اکوسیستم اینترنت اشیا به ۵میلیارد دستگاه متصل»، «اطمینان از اتصال به تمام مناطق کشف نشده» و شامل یادداشتی برای امنیت سایبری با «زیرساخت‌‌‌های امن ارتباطات دیجیتال و خدمات» است.