هوشمند سفیدی

آرمان امروز : همانطور که می دانیم روابط عمومی دو مرحله مهم را پشت سر گذارنده است؛ دوره پیشامدرن و دوره مدرن. آنچه تاکنون درباره روابط عمومی پیشا مدرن مطرح بوده، روابط عمومی فردی و کاربرد مهارت های ارتباطی در روابط میان فردی بوده که اولاً ماهیت تجربی داشته و استفاده از آن ها، مبتنی بر آگاهی نبوده و ثانیاً برای کسب نتایج مشخص نبوده، ثالثاً همانطور که در بعضی از تحقیقات مشخص شده، روش ها و تکنیک های مورد استفاده نیز طبق امکانات موجود در سطح ابتدایی بوده است.

اما از سال ۱۹۰۶ همزمان با تحولات فکری و فلسفی و تحولات پسارنسانس، ظهور مدرنیته و شکل گیری مدرنیزاسیون، و اصالت علم و تکنولوژی، شاهد شکل گیری روابط عمومی مدرن بوده و لذا، روابط عمومی مدرن زائیده دوره مدرن است؛ دوره ای که ویژه های آن در روابط عمومی نیز تبلور یافت، بر جسته سازی اقناع، کاربرد رسانه های توده ای و…، این ویژگی ها، به شکلی بوده که صدای جامعه شناسان انتقادی مثل هربرت مارکوزه را در آورده است تا آنجا که او روابط عمومی را یکی از ابزارهای کودن سازی به شما می آورد، و یا هابرماس که روابط عمومی را به دستکاری افکار عمومی متهم می کند، در این دوره است که روابط عمومی در بهترین حالت، تنظیم کننده منافع سازمان و مدیریت و مدافع همزمان منافع سازمان و ذی نفعان است.

اما در دوره پسامدرن و فرا پسامدرن، روابط عمومی در حال پوست اندازی و تجربه تدریجی ارزش ها و رویکرد فعال حاکم بر امور مذکور است. اهمیت یافتن بیش از پیش گفت و گو، تأکید بر مفاهمه، نگاه به روابط عمومی نه به عنوان یک بخش مدیریتی سازمان از جمله ویژگی های این دوره است که با ظهور رسانه های نوین و بهره گیری از ظرفیت های هوش مصنوعی، به زودی دچار تحولات عمیق و وسیع خواهد شد؛ انقلابی تئوریک و پراگماتیک که هم اینک آغاز شده و به سرعت در حال تحمیل و تثبیت خود است. لذا، روابط عمومی مدرن در دوره پسامدرن، محلی از اعراب ندارد و امروزه دیدگاه ها و آموزه های پدران روابط عمومی مدرن یعنی ایوی لی و ادوارد برنیز، نمی تواند به تنهایی و بدون تغییرات لازم، روابط عمومی فراپسامدرن را یاری رساند.

امروز، این ما نیستیم که باید پیام بدهیم و متقاعدسازی و روابط عمومی را از درون یک سازمان، راهبری کنیم، شهروند ارتباط گر امروز با استفاده از رسانه های نوظهور و تعاملی و با بینش جدید، در حال راهبری ماست، او هم پیام می‌دهد، ما را متقاعد می‌کند و پیام آن این است که امروز و فردا، مربوط به گروه های اجتماعی است و ما باید به آنها خدمت کنیم و دیگر نمی توانیم او را مدیریت کنیم، پس لازم است به روابط عمومی پسامدرن و فرا پسامدرن سلام کنیم و آن را به رسمیت بشناسیم. زمان، زمان عبور از روابط عمومی مدرن است و بهتر است با دوری از این نوع روابط عمومی، از مردم و ذی نفعان فاصله نگیریم.