۱۲۲۹۹۹کامنت! این نتیجه هجوم هواداران پرسپولیس به صفحه رسمی باشگاه است. هواداران با درج کامنت منفی مخالفت خود را با انتخاب اوسمار به عنوان سرمربی جدید باشگاه نشان دادند.
ادمین صفحه رسمی پرسپولیس در اینستاگرام گذاشتن کامنت را محدود کرده وگرنه این عدد می‌توانست بیشتر هم باشد. ولی صد و بیست و دو هزار و نهصد و نود و نه کامنت هم رقمی نیست که بتوان از کنار آن گذشت.
فارغ از کیفیت اوسمار که موضوع بحث این نوشته نیست، می‌توان این سوال را مطرح کرد که واقعا تکلیف مدیریت باشگاه وقتی چنین مخالفت بزرگی را می‌بیند، چیست؟ می‌توان گفت اگر همه این افراد در استادیوم آزادی جمع می‌شدند نمونه‌ای از آن اتفاقات دهه هفتاد و هشتاد رقم می‌خورد که یکصد هزار نفر علیه یک سرمربی شعار حیاکن رهاکن سر می‌دادند و هیچ شخصی نمی‌توانست مقابل چنین فشاری دوام بیاورد.
آیا مدیر تیم باید مقابل خواست اکثریت هواداران بایستد یا با آنها همراه شود؟ اگر باشگاه متعلق به هواداران است که در واقعیت هم چنین است، نظر آنها چه جایگاهی دارد؟ اگر آنها می‌گویند اوسمار را نمی‌خواهیم باید مدیرعامل دست به تغییر بزند؟ در مجموع هواداران چه جایگاهی در تصمیم‌گیری باشگاه دارند؟
این سوال بارها و بارها می‌توانست تا امروز مطرح شود و از این به بعد هم باز مطرح خواهد شد. دلیل اینکه چرا چنین پرسشی امروز مطرح شده رکوردشکنی هواداران پرسپولیس در پیج رسمی باشگاه‌شان بوده است. وقتی آنها یکصدا فریاد زدند که فلان مربی را نمی‌خواهند تکلیف مدیر باشگاه چیست؟
چنین جو منفی قطعا روی عملکرد سرمربی تاثیر می‌گذارد. وقتی می‌فهمد حمایتی ندارد و میلیون‌ها نفر منتظر شکست خوردنش هستند تا پرتش کنند بیرون. وقتی می‌داند ممکن است در نخستین بازی که روی نیمکت تیم می‌نشیند، هواداران حسابی از خجالتش در می‌آیند. همه اینها می‌تواند کاری کند که یک مربی در بروز صد درصدی خود ناکام بماند.
نمی‌توان پاسخ دقیقی به سوال «وقتی مدیر تیم با مخالفت هواداران مواجه می‌شود چه باید بکند» داد. این در زمان‌های مختلف و آدم‌های متفاوت فرق می‌کند ولی در مجموع می‌توان گفت شاید بهتر باشد مدیران به سمتی حرکت نکنند که به یک باره با چنین موجی از مخالفت مواجه شوند. کاری که دقیقا رضا درویش انجام داد.