حسن بهشتی پور

آرمان امروز : در مقطعی قرار گرفته‌ایم که ایران به جای حل معادلات موردی باید مشکلاتش را به صورت ریشه‌ای با طرف امریکایی حل کند.  اگر قرار است به صورت موردی با امریکا گفت‌وگو و توافق کنیم، چرا معادلات کلان و ریشه‌ای را با طرف مقابل روی میز گفت‌وگو نگذاریم؟ موضوع این است که ما نتوانسته‌ایم تعارضات دائمی با امریکا را به درستی میان عمومی مردم و نخبگان تبیین کنیم.

اگر سیاست تعارض دائمی با امریکا در بین افکار عمومی به درستی تبیین می‌شد این پرونده با پشتیبانی مردم همراه شده و تا به امروز حل شده بود. نتیجه این سیاست وضعیتی شده که امروز با آن دست به گریبان هستیم و تبعات آن در زندگی مردم کاملا پیداست.  یعنی از یک طرف خود سیاست‌ها باید به درستی تبیین می‌شدند و از سوی دیگر نتایج سیاست‌ها هم برای مردم به درستی تبیین می‌شدند.

امروز به جای سیاست تعارض مستمر ایران باید سیاست تقابلی و تعاملی در پیش بگیریم. ایران بیش از ۴ دهه سیاست تعارضی را در پی گرفته و نتایج آن را دیده است.‌ ای کاش برای مدتی سیاست تقابل و تعامل توأمان در پیش گرفته شود.  یعنی نه به صورت مطلق تعامل داشته باشیم و نه به صورت مطلق تقابل داشته باشیم. بلکه در برخی موارد لازم است تعامل شود؛ برای برخی موارد هم تعامل می‌تواند اتخاذ شود.

برخی خطوط قرمز وجود دارد که ایران نمی‌تواند در خصوص آنها عقب‌نشینی کند اما در برخی موارد هم ایران می‌تواند تعامل داشته باشد. یکی از مهم‌ترین موارد که ایران می‌تواند سیاست تعاملی داشته باشد، اصل مذاکره با امریکاست.

در حالی که ایران از موضع قدرت می‌تواند با امریکا گفت‌وگو کند. اساسا مشخص نیست چرا برخی تصور می‌کنند مذاکره با امریکا یعنی تن دادن به ذلت و پذیرفتن زورگویی است؟ بر این اساس است که معتقدم باید رویکردهای قبلی مورد بررسی قرار بگیرند، اگر لازم است برخی موراد اصلاح شوند و در راستای منافع ملی از آنها استفاده کرد.  مشخصا در این مقطع زمانی که دولتمردان به آمریکا رفته اند بهترین فرصت برای مذاکره است.