جنگ سرد علیه ایران

روزنامه آرمان امروز در یادداشتی به قلم سید محمود صدری نوشت:
بایدن در  نخستین روزهای رسیدن به قدرت، اقداماتی را انجام می‌ داد که اتحاد گروه ائتلافی و اسرائیل را تضعیف می‌نمود. لغو فرمان ترامپ و برقراری کمک بلاعوض به فلسطینی‌ها و اعلام حمایت از تشکیل دو دولت، اعلام آمادگی برای بازگشت به برجام، متقاعد کردن ایتالیا برای عدم تحویل ده ها موشک به سعودی، التیماتوم به سعودی و اعلام عدم حمایت از این‌ کشور به‌ منظور فشار برای پایان دادن  به جنگ یمن از جمله اقدامات بایدن بود. در دوران ترامپ  ائتلاف منطقه‌ای علیه ایران و قرارداد ابراهیم و انزوای کامل فلسطینی‌ها و حمایت همه جانبه از اسرائیل و در نهایت بر هم زدن برجام و اعمال سخترین تحریم‌ها علیه ایران و به شهادت رساندن حاج قاسم بخشی از سیاست‌ های کاخ سفید را تشکیل میداد که این اقدامات تماما نیروی مقاومت را نشانه‌ گرفته بود. عربستان و شرکا آنها هم مواضع بسیار منفی و سختی را به منظور هر چه بیشتر فشار، اعمال می‌ کردند. آنها بدنبال شکستن  ایران و یا فروپاشی آن بودند. همچنین اسرائیل و ائتلاف خلیج فارسی‌ ها همه گونه اقداماتی را برای تحریک و تحریض آمریکا برای حمله علیه ایران بکار می‌ گرفتند.  از جانب دیگر تیم ترامپ استراتژی جنگ سردی را علیه ایران دنبال می‌ کرد. در همین رابطه ترامپ و وزیر خارجه‌ اش تمام ابزارها را برای فشار علیه ایران بکار گرفتند. عربستانی‌ ها هم علیرغم تمایل ایران برای بهبود روابط، هیچ  انعطافی  را برای کاهش تنش‌ ها و فشارها نشان ندادند و لذا به سخنان آقای ظریف  وزیر خارجه و دیگر مقامات برای گفتگو اعتنائی نمی‌کردند. آنها  با ائتلاف سیاست کلی آمریکا، جنگ سردی را علیه ایران اعمال می کردند. در هر حال ریاست جمهوری بایدن سیاست یک‌ جانبه‌ ترامپ را تغییر داد و لذا فرصت مغتنمی بود که می‌ توانست موقعیت ایران را ارتقا بخشد اما مقامات ایران با مواضع مختلف تاکنون از این فرصت به نحو مناسب و شایسته استفاده نکرده‌ اند. متأسفانه شرایطی که با تغییر ترامپ می‌توانست ایران را در موضع بسیار بهتری در منطقه و در سطح جهان قرار دهد اکنون در حال تغییر است. در چنین شرایط سختی که تمامی طرف ها وارد یک جنگ سرد با ایران شده اند و توازن قدرت در منطقه علیه ایران است، باید چند نکته مورد توجه قرار گیرد تا کشور در تنگنای بیشتر قرار نگیرد. توجه جدی و اساسی به محیط زیست، معیشت مردم، تولید،  اشتغال، جذب نخبگان، گسترش دانش و علم، تولید ثروت، ایجاد عدالت نسبی و عمل گرایی از جمله این موارد است. از اینرو وقتی تمام مولفه‌ های قدرت  مورد ارزیابی و سنجش قرار می‌ گیرد اگر در مقطع فعلی هم توازن با رقبا برقرار باشد به‌ نظر نمی‌ آید علیرغم جمعیت و وسعت و موقعیت ژئو پلیتیک کشور، گذر زمان بنفع ایران باشد. بدین معنی که چنان چه اتفاق خاصی صورت نگیرد و یا تجدید نظر در سیاست‌ های داخلی و خارجی بعمل نیاید امکان موفقیت رقبای ایران وجود خواهد داشت. در حال حاضر آن ها در تولید ثروت، جذب تکنولوژی، جایگاه و نفوذ مناسب در روابط بین الملل و موقعیت و مناسبات با جهان مد نظرشان است. در واقع اراده و تصمیم و نشانه‌ای برای تغییر سیاست‌ ها مشاهده نمی‌ شود.  در این‌صورت با تسامح می‌ توان گفت طیفی در ایران  نوع ضعیفی از شرایط خاص را و البته با توجه به موقعیت جغرافیائی و ظرفیت های کشور دنبال می کنند .