نعمت احمدی، وکیل برجسته دادگستری در سن ۶۸‌ درگذشت

آرمان امروز: نعمت احمدی وکیل دادگستری و حقوقدان روز گذشته در ۶۸ سالگی و به دلیل بیماری سرطان درگذشت. وی در زرند استان کرمان در سال ۱۳۳۴ به دنیا آمد و در سال ۱۳۵۰ در دانشکده حقوق دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۳۷۲ در رشته تاریخ دکترای خود را گرفت و سال ۷۶ فعالیت حقوقی و روزنامه‌نگاری وی افزایش یافت. نام آقای احمدی در کنار شماری از پرونده‌های معروف دیده می‌شود که جنبه ملی پیدا کردند. از چهره‌های سیاسی و مشهوری که نعمت احمدی وکالت آنها را بر عهده داشت می‌توان به وکالت فیاض زاهد، فیض‌الله عرب‌سرخی و… اشاره کرد. نعمت احمدی پس از اخراج از دانشگاه، در یادداشتی انتقادی که در روزنامه اعتماد به چاپ رسید، نوشت: « هیچ شغلی را مانند معلمی نمی‌دانم و کافی است از دانشجویانم و کسانی که در طول این سال‌ها فارغ‌التحصیل شدند و هم‌اکنون در مصادر مهم مشغول به کار می‌باشند از کلاس‌داری من سوال شود، استاندارد کلاس‌هایم از سطح کلاس‌هایی که در دانشگاه آزاد برگزار می‌شود، بالاتر است.»

در ستایش روزنامه‌نگاری دغدغه‌مند و وکیلی شجاع

عبدالصمدخرمشاهی

خیلی متاسفم که باید پیش از نام «نعمت احمدی» کلمه «زنده یاد» را امروز به کار ببرم، حتی باورش هم برایمان سخت است. او نه تنها از همکاران کاربلد و شجاع ما در حوزه وکالت بود، بلکه از دوستان خوب و نزدیک من محسوب می‌شد. دوستی که تاریخچه آن به دوران دانشگاه بر می‌گردد. اما شاید مهمترین ویژگی آن مرحوم این بود که به مسائل و وقایع روز بی تفاوت نبود و با اطلاعات خوبی که داشت در بسیاری از مسائل اظهار نظر می‌کرد و ساکت نمی ماند، این موضوع به‌دلیل فعالیتش در دوران جوانی و در روزنامه‌های بزرگ کشور بود. احمدی یکی از وکلای پرکار کشور بود و پرونده های مهم متعددی را وکالت کرده بود که شاید یکی از مشهورترین آنها، پرونده قتل های محفلی کرمان بود که با همکاری غلامعلی ریاحی دنبال می‌کرد. در کتابی که توسط همکاران در مورد تاریخ شفاهی وکالت ایران منتشر شده و با ۱۰ نفر از وکلای برجسته وپیشکسوت کشور مصاحبه شده‌ است، به حق گفت‌و‌گویی با ایشان هم چاپ و به‌یادگار مانده است.  با چنین ویژگی هایی، معتقدم که فوت این وکیل کاربلد نه‌تنها برای جامعه حقوقی کشور که برای همه جامعه ضایعه‌ای بزرگ و چه بسا غیر قابل جبران است.

ضایعه‌ای برای جامعه مدنی

زهرا نژاد بهرام

نعمت احمدی بی‌شک از سرمایه های اجتماعی و حقوقی کشور ما بود که با فقدان وی، کشور از خدماتش محروم می‌کند. جسارت در گفتار و پیگیری‌های او، هر موکلی که با این چهره جسور کار کرده را در نبودش با غم و اندوه مواجه می‌کند. در مطالبی که از ایشان به‌عنوان یادداشت در این روزنامه می‌خواندم، به دغدغه مندی او در رابطه با موضوعات مختلف پی می‌بردم. مثلا زمانی‌که مطالب او را می‌خواندم، تنها این موضوع به ذهنم می‌آمد که او از حقوقدان‌های با انصاف و منصف و از دغدغه مندان مشکلات مردم بود و با اشرافی که به مسایل مختلف و در حوزه های گوناگون داشت، همواره بدون اغماض مشکلات و عملکرد مسئولان را به نقد می کشید و شجاعانه به دفاع از حقوق آنها می پرداخت. برای همین درگذشت ایشان می‌تواند ضایعه‌ای برای جامعه مدنی کشور ما تلقی شود.

انسانی چند وجهی

محمد علی نجفی توانا

آن مرحوم از دوستان دوره دانشکده بنده بود. علاقه ویژه ای به ورزش و فعالیت های گروهی داشت. ضمن آنکه تمثیلی از ارزش های اخلاقی بود. بعد از فارغ التحصیلی از وکالت به خاطر علاقه‌ای که به تاریخ داشت دراین رشته ادامه تحصیل داد تا مقطع دکترا را به پایان رساند. در همین راستا به خاطر علاقه‌ای که به مسائل اجتماعی و سیاسی و تبحری که در مورد مباحث حقوقی داشت، همواره در مورد چالش‌ها و دغدغه‌های روز مردم در جامعه بدون محابا اظهار نظرهایی را می‌کرد که شاید بعضا به زعم برخی‌ها نیز خوش نمی‌آمد ولی وی همچنان به خاطر مردم  به کار خود ادامه می داد. او یک انسان چند وجهه بود، آن مرحوم از چند سال قبل به خاطر علاقه ای که به کشاورزی داشت، به پسته کاری در کرمان روی آورده بود و به آن عشق می ورزید. اگر بخواهید او را در یک جمله معرفی کنم، وکیلی خونگرم و با شرف بود و با روحیه سرزنده و شادی که داشت همیشه آماده خدمت به مردم بود و نقش ارزیابی های اجتماعی و اظهار نظرهایش در مورد مشکلات جامعه هرگز از یادها نخواهد رفت. برای همین کوچ او برای ما و تمامی جامعه حقوقی کشور بسیار سنگین است.