قدرتی نه در تقابل که در توازی با دولت
آرمان شرق- بحث شوراهای مکتبی- شراکتی (corporatist) که به شوراهای اسلامی نیز معروف بودند، به درگیری برخی کارگران در ملاحظات ایدئولوژیک اسلامی از یکطرف و درگیری در فعالیتهای کارگری- شورایی از جانب دیگر مربوط است. نتیجه این درگیری منجر به فعالیت آنان در شوراهای شراکتی-مکتبی شد. به نظر من تصور این کارگران از این شوراها نمودار تصور آنها از یک جامعه اسلامی بود که از نظر آنها مبتنی بر عدالت و مشارکت کارگران و همکاری کارگر- مدیر- دولت ذیل گفتمان دینی و علیه سرمایهداری بود.