محمدعلی مهتدی

آرمان امروز : حزب الله با حمله به ارتش اسرائیل، دست به اقدامی زد که می تواند تعبیر به اعلام جنگ شود ولی نکته اینجاست که هم حزب الله و هم اسرائیل در حمله و ضد حمله، فعلاً جانب احتیاط را رعایت کرده اند، به گونه ای که بتوان تبادل آتش را در همین مرحله مهار کرد و جلو تبدیل آن را به جنگ تمام عیار گرفت. حزب الله به سه نقطه در مزارع شبعا حمله کرده که در اشغال اسرائیل است، نه خاک اسرائیل.

بر تپه ای در این مزارع چادری زده و موقعیت نظامی موقت و نمادینی ایجاد کرده، اسرائیل هم همین چادر را در مزارع شبعا هدف گرفته یعنی میدان نبرد، خاک اسرائیل نبوده و دو طرف بیرون از قلمرو رسمی خود با یکدیگر گلاویز شده اند.  تا اینجا، حزب الله به اسرائیل حمله نکرده است و به نظر می رسد حداقل تا این لحظه اراده‌ای در هر دو طرف هست که وارد جنگ تمام عیار نشوند مگر اینکه در ساعات آینده، این سیاست تغییر کند.

حزب الله نمی توانست در حالی که حماس دست به عملیاتی بی سابقه و تاریخی زده، ساکت بماند. آرمان مشترک و همبستگی تشکیلاتی اقتضا می کند دو سازمانی که خود را رزمنده جبهه واحدی می‌دانند، پشت هم دربیایند. هفده سال پیش هم حزب الله در پشتیبانی از حماس بود که وارد جنگ تمام عیار با اسرائیل شد. از سوی دیگر، حفظ وجهه و اقتدار حزب الله به عنوان قدرت اول شبه نظامی منطقه اقتضا می کرد دست روی دست نگذارد.  هر چه باشد حماسی‌ها در  چند روز بیش از ۱۰۰۰ اسرائیلی را کشته اند، در حالی که حزب الله در جنگ ۳۳ روزه، ۱۶۵ اسرائیلی را کشت.

حزب الله البته بدون هماهنگی با ایران هیچ اقدامی نمی کند.  گرچه رسماً خود را پیرو رهبری جمهوری اسلامی معرفی می کند اما این‌گونه نیست که هر آنچه سرداران سپاه در تهران بگویند، حزب الله بی چون و چرا عمل کند.  به عکس، گاه حزب الله خودش از در ابتکار عمل و خط دهی برای جمهوری اسلامی وارد و نقش تهران، تأیید و پشتیبانی می شود.  حزب الله و حماس و جهاد اسلامی، اسرائیل و منطقه را خیلی بهتر می شناسند.

در وضعیت وخیم اقتصادی که لبنان در آن گرفتار است، حزب الله اگر بخواهد کشورش را در خطر جنگ بیندازد، در برابر مردم خلف وعده کرده است.  لبنانی‌ها چشم به بهره برداری از ذخایر گاز مشترک با اسرائیل دوخته اند تا شاید در آینده ای نه چندان دور از هچلی که در آن افتاده اند، بیرون بیایند.  عملیات اکتشاف و سرمایه گذاری برای بهره برداری از این ذخایر با وعده حزب الله عملی شد.  حزب‌الله نمی خواهد با زدن جرقه جنگ تمام عیار با اسرائیل، ثروت ملی را زیر پا لگد کوب کند. عاقلتر از آن است که لبنانی را که هنوز جای زخم انفجارش درد می کند، زیر بمباران اسرائیل ببرد. اسرائیل هم خواهان جنگ با حزب الله و گشودن جبهه دوم در شمال نیست.

تجربه جنگ هفده سال پیش نشان داد که حزب‌الله نه تنها شکست نخورد که نیرومندتر هم شد. جنگ اسرائیل با حماس و حزب الله درست است که جنگی نابرابر است و توان این گروههای شبه نظامی به هیچ وجه قابل قیاس با ارتش قدرتمند اسرائیل نیست اما اسرائیل هم نقطه ضعفهایی دارد و لزوماً پیروز میدان نیست. راکت‌ها و خمپاره‌هایی که به صورت کور به اسرائیل پرتاب می شوند و تک و توکشان به هدف می‌خورند، هزینه‌ای که به گردن اسرائیل می‌گذارند، بسیار بیشتر از خسارات جنگ افزارهای پیشرفته اسرائیلی به فلسطینیان و لبنانی‌هاست.  اسرائیل کشوری با استانداردهای غربی است. کسانی که در غرب زندگی کرده‌اند، معنای این حرف را بهتر می‌فهمند.

در غرب اگر قطره آبی بر زمین بریزد، از سه کیلومتری مانع و تابلو می گذارند که وارد نشوید، زمین لیز است مبادا ناخن انگشت کوچک پای کسی اندک رنجشی ببیند. اسرائیل هم کشوری است با چنین استانداردهایی و دولت در چنین سطحی باید در مقابل خسارت به جان و مال شهروندانش پاسخگو باشد.