آرمان امروز – صلاح الدین خدیو: ترور صالح العاروری معاون دفتر سیاسی حماس در بیروت، نشانه‌ای از تشدید تنش‌های جنگ غزه و گسترش آن به جاهای دیگر است.

عاروری ارشدترین مقام حماس در بیست سال گذشته است که توسط اسرائیل کشته می شود. در طول دو دهه گذشته پس از قتل شیخ احمد یاسین و عبدالعزیز رنتیسی، تل آویو سیاست قتل هدفمند رهبران سیاسی حماس را تا حدی کنار گذاشته بود.

رخداد امروز اما تحولی است که نمی توان از زمینه‌ها و پیامدهای آن به سادگی گذشت.پس از حدود سه ماه جنگ، علیرغم تلفات سنگین فلسطینیان و نابودی بخش اعظم غزه به نظر می رسد اسرائیل در دست یابی به اهداف اصلی اش موفق نبوده است.

دهها گروگان اسرائیلی اسیر حماس هنوز آزاد نشده و مقاومت جوخه‌های حماس دستکم به صورت چریکی در شمال و جنوب باریکه غزه ادامه دارد.

راکت باران مناطق اسرائیلی با وجود کاهش نسبی قطع نشده و هیچ کدام از رهبران اصلی حماس در نوار غزه دستگیر یا کشته نشده‌اند.

اسماعیل هنیه رهبر حماس اندکی قبل از ترور معاونش، موضع سرسختانه‌تر اخیر حماس درباره تبادل اسرا را تکرارکرد و آن را منوط به پایان جنگ کرد.

این وضعیت برای نتانیاهو که زیر فشار شدید داخلی و خارجی قرار دارد، مطلوب نیست.

همچنین حکم دادگاه قانون اساسی اسرائیل که در بحبوحه جنگ، مصوبه جنجالی افزایش اختیارات دولت را ابطال کرد، نشان از وضعیت نامطلوب ائتلاف حاکم و شخص نتانیاهو دارد و نوید بحران سیاسی بزرگ تری را می دهد.

سطح مخالفت ها تا جایی است که تداوم راهبرد جنگی فعلی برای اسرائیل بسیار دشوار شده و سخن از ادامه جنگ به شیوه‌ای دیگر می رود.

در مرز لبنان سطح تنش ها با حزب الله لبنان بالا رفته و تل آویو آشکارا این گروه را به جنگی تمام عیار تهدید می کند.

با حمله نیروهای آمریکایی به قایق های حوثی ها و تشکیل ائتلاف دریایی برای مقابله با آنان، به نظر می رسد نگرانی های موجود درباره گسترش دامنه جنگ در حال تحقق است.

با این اوصاف ترور بیروت، نوعی فرصت تنفس و نمایش پیروزی برای رهبری اسرائیل است.

در طول چند دهه گذشته هنگامی که تنش های داخلی در اسرائیل به اوج خود می رسد و سیاست دچار انسداد می شود، اسرائیل پنجره لبنان را باز و با انفجار و یا بمباران، نفسی تازه می کند.

مقامات اسرائیلی با تاکید بر این نکته که این عملیات صرفا علیه حماس است و حزب الله و دولت لبنان را در بر نمی گیرد، کوشیدند از تحریک حزب الله خودداری و بار حیثیتی ترور را از دوش آن سبک کنند.

اگر این گروه با زدن اهداف عمقی تر در داخل اسرائیل، تصمیم به تلافی بگیرد، خطر بزرگ شدن جنگ و احتمال حمله همه جانبه به لبنان را به جان می خرد.

عطف به این موارد احتمالا این حزب راهی میانه انتخاب می کند و با حمله‌ای متفاوت ولی عمدتا نمادین به گونه‌ای که واکنش شدید دشمن را موجب نشود، واکنش نشان خواهد داد.

هر چند در چارچوبی کلی این ترور نمی تواند بن بست راهبردی  جنگ غزه را بشکند و پیامدهای ایجابی آن برای اسرائیل نیز گذرا خواهد بود.