از قطر چه میخواهیم؟ / قهرمانی یوزها
آرمان شرق-گروه ورزش:تیم ملی فوتبال ایران امشب در اولین بازی از جام ملتهای آسیا به مصاف فلسطین میرود تا ماجراجوییاش در هجدمین دوره از این رقابتها را از سر بگیرد. قطر در شرایطی میزبانی این تورنمنت را هم بر عهده دارد که قریب به یکسال پیش میزبان ایران در جام جهانی بود.
از قطر چه میخواهیم؟ / قهرمانی یوزها
شرق: تیم ملی فوتبال ایران امشب در اولین بازی از جام ملتهای آسیا به مصاف فلسطین میرود تا ماجراجوییاش در هجدمین دوره از این رقابتها را از سر بگیرد. قطر در شرایطی میزبانی این تورنمنت را هم بر عهده دارد که قریب به یکسال پیش میزبان ایران در جام جهانی بود. اتفاقا با مرور همین دو جام و حضور ایران در هر دوی آنها، شرایط تیم ملی بهگونهای است که اینبار وضعیت را حساستر کرده؛ هم به لحاظ وضعیت هواداری و هم بهلحاظ اجبار برای کسب نتیجه. ایران در جام جهانی قطر، با تصمیمی نسنجیده، کارلوس کیروش را به تیم ملی برگرداند به این امید که هم مانع از ثبت شکست مقابل انگلیس و آمریکا، دو رقیب استراتژیک شود و هم شاید برای اولینبار در تاریخ، کاری کند تا این تیم راهی مرحله حذفی جام جهانی شود. پروژه یک شکست مطلق بود؛ ایران برابر انگلیس تحقیر شد و مقابل آمریکا هم شکست خورد تا یکی از بدترین نتایج تاریخ تیم ملی فوتبال ایران در ادوار جام جهانی رقم بخورد. حالا با چنین ذهنیتی، تیم امیر قلعهنویی دوباره وارد قطر شده و این سؤال ذهن را درگیر میکند که این تیم از قطر چه چیزی میخواهد؟ واضحترین پاسخ، آشتی با مردم است. تیم ملی همانطورکه از اسمش پیداست متعلق به مردم است. این چیزی است که پس از جام جهانی، بازیکنان و اعضای کادرفنی، بارها بر آن تأکید داشتهاند. پس جذب دوباره مخاطب و کمکردن فاصله ایجادشده، مهمترین هدفی است که این تیم باید در قطر در پی محققکردن آن باشد. ستارههای فوتبال ایران تا پیش از این جام، با وجود تلاشهای جسته و گریختهای که داشتهاند، در این مورد توفیق چندانی نداشته و بدتر اینکه با تأکید بر مواردی بحثبرانگیز، ازجمله داستان حواله خودروهای خارجی، فاصله شکلگرفته را دستنخورده باقی گذاشتهاند. در کنار این موارد ولی نباید تلاشهای مکرر برای اینکه این تیم ملی، مردمی بماند، نادیده گرفته شود. تیم ملی حالا یکی از منسجمترین تیمهای ادوار را در اختیار دارد و اینبار برخلاف جام جهانی که بازیهای ایران به هرچیزی غیر از مسابقه فوتبال شباهت داشت، میتواند با تمرکز صد درصدی به زمین برود. هواداران هم بهویژه در روزهای آخر نشان دادند که هنوز هم حداقل تا حدودی، پیگیر اتفاقات تیم ملی فوتبال ایران هستند و از کسب موفقیت آنها خرسند میشوند. بهاینترتیب، بدیهی است که اگر حس همدلی بازیکنان بیشتر شده و فضای راحتتری برای برقراری ارتباط بیشتر با هواداران به دست آید، میتوان امید داشت که این مأموریت خطیر در قطر انجام شود و لبخند رنگورو رفتهای که از لب فوتبال پاک شده، دوباره برگردد.
به غیر از این مورد که همچنان نیاز به تأکید است که مهمترین مأموریت تیم ملی است، داستان کسب نتیجه در این جام هم اهمیت وافری دارد. درست است که صحبتکردن از قهرمانی در این جام، آنهم وقتی تیم تا دندان مسلحی مانند ژاپن ایستاده، کار سخت و دشواری است ولی اگر ایران نتواند مقابل رقبایی مانند ژاپن و کره قد علم کند، چه تیمی میتواند؟ تیم ملی فوتبال ایران این روزها در رده دوم برترینهای آسیا قرار دارد، پس کسب نتیجه از این جام دور از انتظار نیست. شاید در این بین صحبت از ایجاد فشار روحی روی بازیکنان و کادر فنی مطرح شود ولی کیست که نداند این نسل، با تجربهترین نسل فوتبالی است که قرار است در یک تورنمنت برای قهرمانی مبارزه کند. هستند تعدادی از بازیکنان همین تیم که برای چهارمین بار طعم حضور در این مسابقات را میچشند. به گواه آمار، دومین تیم مسن همین جام تیم ملی ایران است. پس اگر مسنبودن به باتجربهبودن تعبیر شود، بدیهی است که آنها آنقدر در بازیهای مختلف به میدان رفتهاند که فشار روحی مضاعفی بابت اینکه نیاز است تا قهرمان شوند، آزارشان ندهد. آنها نیاز به یک ذهنیت برنده دارند که تغییرات در رأس کادر فنی تیم ملی به همین منظور حاصل شده است. درست است که در مقایسه با زمان کارلوس کیروش، به این تیم نصف توجه هم نشده ولی پربیراه نیست اگر عنوان شود این تیم بهلحاظ پختگی و انگیزه، از تیمی که کیروش ساخته بهتر و آمادهتر است. حالا چنین تعابیری یک انتظار بجا هم دارد: اینکه ایران قهرمان آسیا شود. پس، دومین چیزی که ایران از جام قطر میخواهد قهرمانی است. تیم ملی فوتبال ایران برای آخرین بار ۴۷ سال قبل، جام قهرمانی را در آسیا بالای سر برده و بدیهی است که کشاندن این طلسم به نیمقرن، به قدر کافی ناامیدکننده باشد. از سوی دیگر، اگر نسل کنونی فوتبال ایران، در این دوره نتوانند جامی به دست بیاورند، پس کی قرار است اسمشان را در تاریخ حک کنند؟ تیم کنونی با میانگین سنی ۲۹ سال که بسیاری از ستارههای اصلیاش بالای ۳۱ سال هستند و آخرین تورنمنت آسیایی را تجربه میکنند، باید خودی نشان داده و ثابت کنند که بیدلیل نیست که آنها ستارههای یک دهه اخیر فوتبال ایران هستند. اتفاقا با اشاره به همین گزاره، قابل درک است که این دوره، یکی از بهترین فرصتها برای تیم ملی است تا به ناکامی در آسیا پایان دهد. دلیلش واضح است؛ فوتبال ایران به لحاظ کار پایهای، آنقدری خوب نبوده که بتوان امیدوار بود چهار سال دیگر، ستارههایی در حدواندازههای مهدی طارمی و رفقا به فوتبال معرفی کند. همین حالا شرایط جوانان فوتبال ایران و میزان دقایقی که بازی میکنند یا سطح تیمهایی که به آن لژیونر میشوند، به قدر کافی روشنکننده برخی مسائل است. طبیعی است که تا زمان شکلگیری نسل بعدی که به لحاظ مهره قابل مقایسه با نسل کنونی باشد، نیاز به سپریشدن یک چرخه حداقل چندینساله باشد، پس تا آن زمان، این تیم، آخرین فرصت را برای ثبت نام خود در تاریخ دارد. اینکه از آن استفاده کند یا نه، از آن دست مباحثی است که باید تا انتهای جام منتظرش ماند. در کنار این دو موضوع کلی، داستان امیر قلعهنویی هم پابرجاست. او پس از سالها دوباره این فرصت نصیبش شده تا روی نیمکت تیم ملی ایران بنشیند؛ نیمکتی که سالها در اختیار خارجیها بود. امیر از منتقدان قدیمی چنین تصمیماتی است ولی حالا این فرصت را پیشرویش میبیند تا تواناییهایش را ثابت کند؛ او پرچمدار مربیان ایرانی و دانش فوتبالی این دسته از مربیان است. قاعدتا به تنها چیزی که نباید فکر کند،ناکامی در این تورنمنت است.
امیر قلعهنویی در کنفرانس قبل از بازی با فلسطین چه گفت
امیر قلعهنویی روز شنبه در نشست خبری پیش از دیدار دو تیم ایران و فلسطین در دور گروهی جام ملتهای آسیا اظهار داشت: قبل از اینکه در مورد بازی صحبت کنم یکی، دو مطلب را باید بگویم. اولا خیلی خوشحالم این بازیها در قطر است، چون ۴۰ سال پیش در این کشور و در باشگاه السد بازی میکردم. خاطرات خیلی خوبی از این باشگاه و کشور قطر دارم. به گزارش ایرنا، وی افزود: مطمئن هستم این تورنمنت بهترین جام ملتها خواهد بود، چون کشور قطر از جام جهانی گذشته تجربه خوبی به دست آورده است. در این تورنمنتها بازی اول خیلی مهم است. با یک تیم بسیار سختکوش و دارای ساختار دفاعی بسیار خوب، بازی داریم. آنها دوندگی بالایی دارند. نتایجی که تیم فلسطین در دو، سه بازی گذشته به دست آورده، نشان میدهد در ساختار دفاعی خیلی قوی هستند. سرمربی تیم ملی ایران گفت: هر بازی برای ما حکم فینال را دارد. با همه قدرت میخواهیم وارد این مسابقات شویم. تیم ما از نظر روحی و فنی بهزعم من در این مدتی که مسوولیت آن را بر عهده گرفتهام، بهترین شرایط را دارد. امیدواریم بتوانیم با بازیها و نتایج خوب آنچه لیاقت کشور عزیز و مردم ایران است را به دست بیاوریم. قلعهنویی در خصوص اتحاد تیم ملی عنوان کرد: فوتبالیستها در قبال مردم و کشورشان مسوولیت دارند. این مسوولیت باعث میشود در زمین تلاش بیشتری کنند تا دل مردمشان شاد شود. از روزی که مسوولیت تیم را برعهده گرفتم نکته مهم، بیشترین تمرکز و هدفمان این بود که تیم ملی را چه داخل زمین و چه بیرون از آن، یکپارچه کنیم. وی ادامه داد: البته در گذشته هم بوده و مربیان قبلی هم زحمات زیادی کشیدند. این کار مهم را به وسیله خود بازیکنان انجام دادیم. خوشبختانه به این مهم رسیدیم که بازیکنان همه مسائل را کنار بگذارند. تمام فکر و ذکرشان این باشد که بهترین عملکرد را در زمین داشته باشند. سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در مورد تغییرات تیم ملی نسبت به دورهای که او در آن حضور داشته، گفت: نسبت به آن دورهای که مسوولیت داشتم فوتبال آسیا خیلی پیشرفت کرده و قابل قیاس با سال ۲۰۰۷ نیست. در جام جهانی قبلی، اگر اشتباه نکنم سه تیم آسیایی به دور بعدی صعود کردند. تیمهای آسیایی از نظر ساختاری خیلی پیشرفت کردهاند، اما ما ایران هستیم و از نظر نیروی انسانی بسیار قوی هستیم و لژیونرهای خوبی هم داریم. بازیکنان خوبی هم در لیگ ایران بازی میکنند. قلعهنویی در پاسخ به پرسشی در خصوص آمادگی علیرضا بیرانوند بیان کرد: میگویند یک گلر خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است. اگر قرار باشد تیمی مقامی به دست بیاورد، باید همه بازیکنانش در شرایط خوبی باشند. نمیتوانید قهرمانی را با فقط یک دروازهبان یا هافبک یا مهاجم خوب به دست بیاورید، باید تیم منسجمی داشته باشید. وی درباره شکستناپذیری تیم ایران گفت: ساختار دفاعی بخش مهمی از فوتبال است، ولی بخش مهمتر ذهن من، فوتبال هجومی است. علاوه بر داشتن ساختار دفاعی خوب دنبال بازی تهاجمی هستیم. مردم از بین نتیجه یک بر صفر یا ۳ بر یک؛ نتیجه ۳ بر یک را دوست دارند. در فینال جام جهانی یا دوره قبلی جام ملتهای آسیا بازیهای پرگل را شاهد بودیم. فوتبال در حال حاضر تبدیل به ساختار دفاعی و حمله شده است. ما بخش تهاجمی را بیشتر دوست داریم تا مردم لذت ببرند. این موضوع به کوشش بازیکنان برمیگردد تا با بازیهای هجومی بهترین دفاع را انجام بدهند. در برخی بازیها گل میخوریم و هزینه میدهیم، اما نگرشمان را تغییر نمیدهیم.
آزمون آماده بازی است
سرمربی تیم ملی ایران در مورد آمادگی سردار آزمون نیز عنوان کرد: آزمون هم سه، چهار شب پیش بازی کرده و در شرایط بازی قرار دارد. تیمی موفق است که مهرههای تعویضیاش تاثیرگذار باشد که خوشبختانه ما این موضوع را به خوبی در تیم داریم.
به امید قهرمانی یوزها
اعتماد:نوشتن این متن سخت است. اینکه مجبور باشیم در روزی که بازیهای تیم ملی کشورمان در جام ملتهای آسیا شروع میشود از همه بخواهیم حمایت کنند، باید پیشفرض باشد اما متاسفانه نیست. آدم هر لحظه از خودش سوال میکند چرا باید روز شروع بازیهای تیم ملی به جای چسباندن آمپر هیجان به سقف از چنین چیزهای ناامیدکنندهای حرف زد.
ولی باید گفت و واکاوی کرد چون حقیقت دارد. این را نمیشود مثل آشغال جارو کرد زیر فرش به خیال اینکه همه چیز تمام شد. یادم هست روز قبل از بازی تیم ملی ایران مقابل امریکا در جام جهانی با تعداد بسیار زیادی از کارشناسان و پیشکسوتان حرف زدم که بیایند در مورد تیم ملی حرف بزنند و حمایت کنند. بسیاری از آنها که معمولا هم زیاد با روزنامه اعتماد حرف میزنند پیام دادند بهتر است در شرایط فعلی صحبت نکنیم یا الان اگر حرفی بزنیم دردسر میشود. من میخواستم با اموجی چشمهای گرد شده از آنها سوال کنم چرا؟ ولی پشیمان شدم، چون دلیلش را میدانستم. بعد از بازی هم که همه دیدیم چه اتفاقی افتاد. باخت ایران عدهای را به خیابان کشید و صدای بوق شهر را برداشت.
هنوز بعد از گذشت بیش از یک سال شب بازی ایران و امریکا در جام جهانی ۲۰۲۲ یکی از بزرگترین علامت سوالهای من در زندگی است. نه فقط من که خیلیها. همین چند روز پیش با محمد دادکان، رییس اسبق فدراسیون فوتبال مصاحبه کردم و ایشان همین سوال مرا به شکل دیگری پرسید: «چه کردید با مردم که بعد از باخت تیم ملی مقابل امریکا بوق میزدند؟»
یک سال تمام تصمیمسازان و تصمیمگیران، صداوسیما، فدراسیون فوتبال، سایر نهادهای فرهنگی و ورزشی فرصت داشتند رابطه خراب شده میان تیم ملی و مردم را ترمیم کنند. اما مثل همیشه همهچیز را به گذر زمان محول کردند. با خودشان گفتند زمان میگذرد و همهچیز درست میشود. حالا زمان گذشته و میبینیم هیچ چیز درست نشده. به همین خاطر علیرضا جهانبخش کاپیتان تیم ملی مصاحبه کرد و گفت این روزها هر کس در نقد تیم ملی چیزی بگوید میشود قهرمان! یا وریا غفوری که به درستی اشاره کرد عدهای مردم را مقابل تیم ملی قرار دادند. اینها و هزاران چیز مگوی دیگر باید در حد فاصل جام جهانی و جام ملتها حل میشد یا حداقل در موردش بحث صورت میگرفت که این اتفاق نیفتاد. آنها که باید کاری میکردند گفتند همهچیز گل و بلبل است ولی حتی در صحبتهای سرمربی تیم ملی که مدام میخواست تاکید کند این تیم، تیم مردم است نه دولت و چهرههای سیاسی هم پیدا بود که یک جای کار میلنگد.
به هر ترتیب ما به اولین بازی تیم ملی رسیدیم. امروز یوزها در اجوکیشین سیتی در نخستین بازی خود مقابل فلسطین به میدان میروند. دیداری که احتمالا از لحاظ فنی مشکلی برای ما ایجاد نمیکند ولی میتواند تبدیل به یک نقطه شروع مناسب شود.
نقطه شروع مناسب برای اینکه بدانیم تیم ملی نباید تبدیل به محل تسویهحسابهای سیاسی شود، چراکه اصلا سودی ندارد. آنهایی که به دلایلی نظیر مشکل با مقامات و دولت و حاکمیت میگویند امیدواریم تیم ملی نتیجه نگیرد از خودشان بپرسند باخت تیم ملی چه کمکی به اهدافشان میکند؟ آنهایی که با قلعهنویی یا با برخی رفتارهای ملیپوشان مشکل دارند چی؟ باخت قلعهنویی یا گل نزدن فلان بازیکن چه تاثیری دارد؟ ساختار فوتبال ایران عوض میشود؟ حتما نه! از آن طرف آنهایی که میخواهند موفقیت تیم ملی را تبدیل به دستاورد سیاسی هم کنند باید بدانند که این احمقانهترین کار ممکن است. فردا که نه، ساعتی بعد از قهرمانی احتمالی تیم ملی در جام ملتها هنوز مردم در خرید گوشت مشکل خواهند داشت و قیمت هر متر آپارتمان سر به آسمان میساید. هنوز دعواهای سیاسی و مشکلات امنیتی اجتماعی سر جای خودشان باقی هستند و هنوز آلودگی هوا در حال گرفتن قربانی است. نتیجه گرفتن یا نگرفتن تیم ملی برای آنها که دنبال بهرهبرداری سیاسی هستند چیزی جز یک «خنک شدن دل» به دنبال ندارد.
تنها چیزی که باقی میماند یک درخواست است. آنهایی که به قول وریا غفوری تیم ملی را مقابل مردم قرار دادند و بعد فکر کردند زمان همهچیز را حل میکند که هیچ! تکلیفشان روشن است. آنهایی که دنبال سود سیاسی از نتیجه نگرفتن تیم ملی هستند هم همینطور. اما اگر شما فوتبالی هستید و به هر دلیلی در یک سال گذشته با تیم ملی قهر کردید به این فکر کنید که تنها چیزی که در تاریخ باقی میماند نتیجه تیم ملی است. اگر قهرمان شویم این قهرمانی است که در صفحات تاریخ درج میشود. اگر نتیجه نگیریم این شکستمان است که دیگر با هیچ اسیدی از هیچ جا پاک نمیشود. ۲۰ سال بعد، ۳۰ سال بعد کسی یادش نمیماند شرایط چه بود و چه شد که اوضاع جور دیگری رقم خورد؛ پس میتوان درخواست کرد از همه شما که دوباره تمامقد پشت تیم ملی باشید. فارغ از گرایشهای سیاسی، مشکلات اجتماعی، تسویهحسابهای سیاسی. موفقیت تیم ملی به نام کشور ایران تمام میشود و خدای نکرده شکست آنهم همینطور. اگر با فلان چهره سیاسی مشکل دارید، اگر از مهدی تاج، امیر قلعهنویی و برخی بازیکنان تیم ملی خوشتان نمیآید، بدانید تیم ملی فراتر از این افراد است. اینها چه خوب، چه بد میآیند و میروند و آنچه میماند پیراهن تیم ملی است. اگر از دست فرمان اداره کشور ناراضی هستید، بدانید نتیجه نگرفتن تیم کلی کوچکترین تغییری در تغییر دست فرمان نخواهد داشت. تیم ملی را تنها نگذارید؛ به امید قهرمانی تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا.
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰