به این ترتیب روشن است که پرسپولیس در خط حمله کمبود بازیکن دارد. آنها خیلی انتظار کشیدند تا شهریار مغانلو رضایت باشگاه سپاهان را برای جدایی جلب کند و سرخ‌پوش شود، اما با وجود گمانه‌زنی‌ها مبنی بر علاقه قلبی مغانلو به بازی برای پرسپولیس، همان‌طور که انتظار می‌رفت، باشگاه اصفهانی رقیب مستقیمش را تقویت نکرد و اجازه خروج به شهریار نداد. حالا و در شرایطی که بازار داخلی خالی از بازیکن به نظر می‌رسد، تحرکات ایجنت‌ها برای معرفی مهاجم خارجی به پرسپولیس افزایش پیدا کرده و هر ساعت یک اسم جدید در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود.

ویژگی مشترک همه آنها اما رزومه ضعیف و نه چندان قابل اعتنای این بازیکنان است. به عنوان مثال در یک نمونه، از بازیکنی به نام «برنر مارلوس» اهل برزیل نام برده شده که آمار بسیار بدی دارد. این‌طور به نظر می‌رسد که گاهی اولویت باشگاه‌های ما، فقط جذب یک بازیکن خارجی به هر قیمتی است. اصلا به همین دلیل هم بود که پریرا در نیم‌فصل گذشته با هزینه‌ای حدود ۶۰ میلیارد تومان پرسپولیسی شد و فقط یک گل بی‌اثر برای این تیم زد که در همان هم توپ از خط دروازه رد نشده بود. اگر قرار است از این خارجی‌ها بیاورید، سر جدتان نکنید این کار را و اجازه بدهید یک جوان ایرانی فرصت حضور در ترکیب را پیدا کند. کسی چه می‌داند؛ شاید این روند منجر به ظهور یک پدیده شد.