دنیای اقتصاد: تیم ملی امید ایران بلافاصله بعد از خلق یک فاجعه بزرگ و تاریخی راهی بازی‌های آسیایی هانگژو شد تا بختش را برای رسیدن به سکو در این تورنمنت بیازماید. همان‌طور که می‌دانید شاگردان رضا عنایتی پس از شکست برابر ازبکستان، از رسیدن به مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا محروم ماندند. ما باید راهی مرحله نهایی آن بازی‌ها می‌شدیم تا اگر اول تا سوم می‌شدیم به المپیک پاریس می‌رسیدیم، اما باخت به ازبکستان باعث شد تیم ملی امید حتی به بازی‌های نهایی جام ملت‌ها هم نرسد! تیم زیر ۲۳ سال ایران چنین فاجعه‌ای خلق کرد، اما تقریبا بدون هیچ واکنشی راهی بازی‌های آسیایی شد تا شاید با کسب مدال از این تورنمنت، کمی اعاده حیثیت کند. البته که این کجا و آن کجا؛ حتی قهرمانی در بازی‌های آسیایی را هم نمی‌توان با ناکامی در رسیدن به المپیک مقایسه کرد.

آنچه در این میان جلب‌توجه می‌کند، اما اعزام تیم ملی با همه توان و حتی بازیکنان کمکی به هانگژو است. دوستان طوری تیم را کامل بسته‌اند که انگار راهی مسابقات مرگ و زندگی شده‌اند! در شرایطی که تیم ملی ایران در دو دوره قبلی بازی‌های آسیایی بدون بازیکن کمکی به این مسابقات اعزام شده بود، در این دوره بار دیگر شاهد استفاده از بازیکنان بزرگسال هستیم؛ به‌طوری که رضا عنایتی از ارسلان مطهری و حسین حسینی بازیکنان استقلال استفاده کرده است. از سوی دیگر تداخل بازی‌های آسیایی با لیگ قهرمانان باعث شده بازیکنان پرسپولیس همچون یاسین سلمانی و محمد عمری مدام بین اردوی تیم ملی و باشگاه‌شان در رفت و آمد باشند. همه اینها در حالی است که اصلا چنین مسابقاتی به دلیل محک خوردن جوانان برگزار می‌شود و موقعیت مناسبی برای نسل‌سازی است، نه اینکه این همه برای کسب نتیجه تلاش کنیم و آخرش هم احتمالا روی سکو نرویم!

تیم ملی امید ایران پس از تساوی برابر عربستان و شکست هنگ‌کنگ و مغولستان به مرحله یک‌هشتم نهایی بازی‌های آسیایی رسیده و روز چهارشنبه باید با تایلند مصاف بدهد؛ یکی از تیم‌های برتر سوم که با شرایط بسیار عجیبی به یک‌هشتم رسیده است. تایلند برابر بحرین به تساوی یک-یک دست یافت، مقابل کره‌جنوبی با ۴ گل شکست خورد و نهایتا با کویت هم یک-یک مساوی کرد. در نتیجه این تیم فقط با ۲ امتیاز و با تفاضل گل منفی ۴، صرفا به لطف قوانین عجیب کنفدراسیون فوتبال آسیا به این مرحله رسیده است. آنها چهارشنبه پنجم مهر در حالی باید به مصاف تیم ایران بروند که واقعا روشن نیست رویارویی با چنین تیمی چقدر به کار فوتبال ما خواهد آمد. برای مسابقه‌ای در این سطح، رضا عنایتی بازیکنان پرسپولیس را به چین کشانده و حالا سرخ‌پوشان بازیکنان خود را برای بازی با الدحیل در روز دهم مهر به تهران فرا خوانده‌اند. این در حالی است که برنامه هر دو سری مسابقات از قبل مشخص بود و می‌دانستیم تداخل پیدا می‌شود؛ در نتیجه تیم امید می‌توانست قید پرسپولیسی‌ها و حتی بازیکنان بزرگسال استقلال را بزند و با مجموعه‌ای جوان‌تر راهی بازی‌های آسیایی شود. این‌طوری لیگ هم می‌توانست برگزار شود، اما آقایان نخواستند، چون «نتیجه» برای‌شان از هر چیز دیگری مهم‌تر بود.

وحید هاشمیان در مصاحبه‌ای می‌گفت: «خیلی از باشگاه‌های اروپایی تیم زیر ۲۳ سال خود را جمع کرده‌اند، چون در فوتبال امروز دیگر این رده سنی معنا ندارد. بازیکن تا ۲۱ سالگی باید نشان بدهد توانایی فنی دارد یا نه.» ما اما حتی در بازی‌های کم‌اهمیت آسیایی هم ریسک نمی‌کنیم و علاوه بر حداکثر بازیکنان رده سنی امید، حسینی و مطهری ۳۱ و ۳۰ ساله را هم به هانگژو می‌بریم! اگر می‌خواهید بدانید بخشی از فاصله بزرگ فوتبال ما با جهان در کجاست، می‌توانید همین نکات را ببینید.