آرمان امروز –سرویس دیپلماسی: معاون سیاسی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی اخبار منتشرشده در مورد رایزنی‌های اخیرش با انریکه مورا معاون مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا را تایید کرد.

علی باقری در صفحه توییتر خود در این ارتباط نوشت: جلسه ای جدی و سازنده با انریکه مورا در دوحه داشتم.

در مورد طیفی از موضوعات از جمله مذاکرات رفع تحریم ها به بحث و تبادل نظر پرداختیم. علی باقری هفته گذشته نیز در امارات با همتایان خود از سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و انگلیس دیدار و گفت ‌و گو کرده بود.

عبدالرضا فرجی راد، سفیر پیشین ایران در نروژ دراین رابطه می گوید: تصور من این است که روند مذاکرات رو به جلو است. پارامترهای مختلفی در این مسیر نقش داشته اند که از جمله آن ها عدم موفقیت مخالفین در خارج و تشتت آن ها، آرامش نسبی در داخل، نزدیک نشدن بیشتر ایران به روسیه و کنترل تحویل سلاح است.

وی افزود: از سوی دیگر نگه داشتن ایران در سطح غنی سازی ۶۰ درصد و حفظ آن، روابط بهتر با دولت های جنوب خلیج فارس و بویژه عربستان سعودی نیز در این عرصه موثر بوده است.

فرجی راد ادامه داد: در این میان یک نوع رقابت هم میان اروپا و آمریکا وجود دارد که اروپایی ها تصور می کنند که از ایالات متحده در این مسیر عقب مانده اند و بر همین اساس تلاش می کنند تا تفاهماتی با ایران داشته باشند و بده بستانی صورت گیرد.

سفیر پیشین ایران در نروژ در پایان تاکید کرد: اگر هر کدام از موارد یاد شده دچار دگرگونی شوند، احتمال بازگشت به وضعیت سابق وجود دارد و بر همین اساس باید گام هایی هوشمندانه برداشت.

در ورای این تحلیل ها در رابطه با رایزنی های ایران و اروپا باید توجه داشت که بی‌شک، در گام نخست تمرکز بر تبادل زندانیان و آزادسازی بخشی از سپرده‌های ایران مورد توجه است.

بر همین اساس سخنگوی وزارت خارجه امریکا در ۱۵ ژوئن رسما آزادسازی ۲.۷ میلیارد دلار از دارایی ایران در عراق را تایید کرد و گفت که استفاده از این مبلغ «تن‌ها برای منظور‌های انسان‌دوستانه مانند غذا و دارو و دیگر اقلام غیرتحریمی» است که به صورت مورد به مورد باید توسط امریکا تایید شوند.  وی این کار را روالی عادی دانست که از ۲۰۱۸ از دولت ترامپ به بعد انجام می ‌شده است. ظاهرا به موازات این گام نخست، موضوعات متنوع دیگری نیز در دستور کار است. گویا سطح غنی‌سازی در ایران اولویت بعدی برای امریکا است. خودداری ایران از غنی‌سازی بالاتر از سطح ۶۰ درصد یا توقف غنی‌سازی در این سطح و بی‌تفاوتی امریکا در مورد غنی‌سازی در سطوح کمتر از آن نیز مورد توجه است.

از توقف نصب سانتریفیوژ‌های پیشرفته بیشتر نیز صحبت می‌شود. در این رابطه، همکاری بیشتر ایران با آژانس و احیانا اصرار امریکا بر اجرای پروتکل الحاقی توسط ایران می‌ تواند فاکتور مهمی باشد.

سوال مهم در این رابطه مساله اختلافات ایران و آژانس است که یکی از موانع احیای برجام تا مرداد ۱۴۰۱ بود. سوال این است که آیا آژانس در مورد سوالات خود راجع به سایت‌های مورد نظرش و نیز نصب ادوات نظارتی انعطاف خواهد داشت یا خیر.

در این رابطه، همکاری اخیر بین ایران و آژانس می ‌تواند امیدبخش باشد. ظاهرا طیفی دیگر از موضوعات مانند ادعای کمک نظامی ایران به روسیه در جنگ اوکراین، «حمله گروه‌های نیابتی» به نیرو‌های امریکایی در منطقه، امنیت دریایی، کاهش سطح تنش بین ایران و اسراییل در مناطقی، چون سوریه و… نیز در دستور کار است.

موضوعاتی که به نظر می رسد مورد به مورد در حال حل شدن است و گام‌های نهایی برای توافق یا تفاهم برداشته می شود.