«آرمان امروز» گزارش می دهد؛

آرمان امروز- رضا پورحسین: یکی از مهم ترین دیدارهای چند سال اخیر عالم سیاست امروز در آمریکا انجام می شود. دیداری میان سران دو قدرت برتر جهان که شاید منجر به تصمیم‌گیری‌های بزرگ شود.پیش‌بینی می‌شود مدیریت تنش‌ها میان پکن و واشنگتن که در ماه‌های اخیر در پی وقوع تحولاتی چون بالون جاسوسی چین در آمریکا و همچنین افزایش روابط میان ایالات متحده با تایوان شدت گرفته مورد بحث و گفتگو قرار گیرد.

همچنین انتظار می‌رود رهبران دو قدرت جهانی دیدگاه‌های خود را در خصوص آخرین تحولات جنگ روسیه و اوکراین و همچنین مناقشه اسرائیل و فلسطینی‌ها با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

هر چند بعید است این مذاکرات به اختلافات ریشه‌دار طرفین پایان دهد اما مقام‌های آمریکایی امیدوارند که بحث‌های سازنده میان رهبران دو کشور بتواند به نتایجی ولو اندک در پایان این گفت و گوها منجر شود.

هنوز به صورت دقیق اعلام نشده که جو بایدن و شی جین پینگ چه ساعتی با یکدیگر ملاقات خواهند کرد و دو طرف به دلایل امنیتی از انتشار جزئیات این نشست خودداری کرده‌‌اند.

کارین ژان پیر، سخنگوی کاخ سفید در خصوص این دیدار می‌گوید: «دو رهبر در مورد اهمیت تداوم خطوط ارتباطی باز و اینکه چگونه می‌ توانند به شیوه‌ای مسئولانه به مدیریت رقابت و همکاری با یکدیگر در موضوعات مورد علاقه طرفین ادامه دهند گفتگو خواهند کرد.»

از زمان به قدرت رسیدن آقای بایدن این دومین دیدار میان رهبران چین و آمریکا است که صورت می‌گیرد و این ملاقات پس از ماه‌ها تداراکات بالاخره نهایی شده است.

آخرین بار دو طرف در حاشیه اجلاس سران گروه ۲۰ در بالی اندونزی با یکدیگر گفت و گو داشتند که حدود ۳ ساعت به طول انجامید. از آن زمان به بعد مناسبات میان این دو قدرت جهانی تیره‌تر شده و اتفاقاتی چون مساله تایوان هم به ویژه بر این روابط سایه افکنده است.

پکن از واشنگتن انتظار دارد که پیش از انتخابات ریاست جمهوری تایوان اطمینان دهد که از حاکمیت این جزیره حمایت نمی‌کند. سال گذشته و پس از سفر نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان، تنش‌های میان پکن و واشنگتن بیش از قبل شدت گرفت.

همچنین توقف کوتاه تسای اینگ ون، رئیس‌جمهوری تایوان، در ایالات متحده آمریکا در سال جاری لطمه دیگری به این روابط وارد کرد.

علی اصغر زرگر، تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل در این رابطه معتقد است: چین و آمریکا در سال های اخیر بواسطه تبدیل شدن به ابرقدرت های تجاری و اقتصادی، در صدر تصمیم گیری های جهانی قرار گرفته اند و به شکلی گویا بار دیگر جهان دوقطبی شده است.

وی افزود: در این روزها این دو ابرقدرت با مشکلاتی مواجه هستند و بر همین اساس به دنبال این نیستند تا با دشمنی با یکدیگر بر مشکلات خود بیافزایند و بیشتر بر مسائل اقتصادی و حول محور مقوله رقابت پیش می روند و کم تر به فکر دشمنی هستند.

واکنش چین به اتفاقات تایوان نیز به شکلی گویای همین مساله است. واکنشی که بیشتر جنبه نمایشی برای حفظ اقتدار چین داشت و به دور از مولفه های یک واکنش جدی در قبال آمریکا بود.

امروز اهرم های زیادی در دست آمریکا وجود دارد ولی برای مثال  این چراغ سبز را به عربستان داده اند که سرمایه گذاری چینی ها را بپذیرد و در این حد توازنی در منطقه ایجاد شود.

چینی ها وقتی وارد قرارداد می شوند خواه ناخواه مذاکراتی انجام می شود تا منافع دراز مدت خود را مستحکم کنند. از این رو چینی ها اجبارا باید از نظر دیپلماسی فعالیت هایی انجام بدهند.

باید توجه داشت که اگر چین بخواهد از نظر اقتصادی به همین روش ادامه دهد، نیاز به بازار دارد و برای عرضه تولیداتش در آمریکا و اروپا و کشورهای دیگری مثل ایران و پاکستان و هند و… بازار هایی دارد. ولی در مقایسه، حجم تجارتی چین با غرب و آمریکا بالاتر است و این روابط اقتصادی موتور محرکه اقتصاد پیشرفته چین است. بنابراین چین آسیب پذیر است. چینی ها این را خوب می دانند و محافظه کاری در سیاست خارجی چین در طی این ۵۰ سال وجود داشته و هنوز هم تداوم دارد.

آمریکا به دنبال این است که چین را به چالش بکشانند و اجازه ندهند که چین در سطوح بین المللی منافع آمریکا را در نقاط مختلف دنیا به چالش بکشد.

باید توجه داشت که چین ضعف های خاصی دارد. یکی از ضعف‌ های عمده چین نیاز به مواد اولیه است که این مواد اولیه را از سراسر دنیا تهیه می ‌کنند که نفت و گاز از جمله آنها است؛ لذا توسعه چین نیاز به تعامل دارد و به همین علت فعلا ترجیح می دهند به آمریکا لبخند بزنند.