اعتماد: پنجم تیر ۱۳۹۷ برای اولین‌بار کریس رونالدو ابرستاره تاریخ فوتبال مقابل بازیکنان ایرانی قرار گرفت. جام جهانی ۲۰۱۸ بود و آخرین بازی مرحله گروهی. ایران با یک برد و یک شکست شانس داشت با پیروزی مقابل پرتغال برای نخستین‌بار راهی دور دوم شود. کریس و یارانش هم آمده بودند با شکست ایران تحت هدایت کارلوس کی‌روش به یک هشتم بروند. از آن بازی خاطره‌انگیز، از شوت بیرون پای کوارشما، از فرصت تاریخی که طارمی خراب کرد، از جنجال‌های کی‌روش، از پنالتی کریم انصاری‌فرد می‌شود ساعت‌ها حرف زد. اما بدون شک درخشان‌ترین صحنه آن بازی لحظه‌ای بود که داور به نفع پرتغال پنالتی گرفت. آن موقع رقیب یک – هیچ جلو بود و اگر پنالتی گل می‌شد رویای هشتاد میلیون ایرانی خیلی زود نقش برآب می‌شد. رونالدو یکی از بهترین پنالتی‌زن‌های تاریخ پشت توپ قرار گرفت و تنها کسی که مقابلش می‌دید بیرانوند بود. مصافی تک به تک؛ رخ به رخ! چه لحظاتی بود! درست وقتی که ایرانی‌ها یادشان می‌آمد بیرو دو، سه ماه قبل از جام جهانی در یک حرکت بانمک جمله‌ای که آن روزها وایرال شده بود را خطاب به رونالدو گفته بود: چطوری کریس! رونالدو حرکت کرد، زد و بیرانوند توپ را یک ضرب مهار کرد! چه اتفاقی! حتما در آن لحظات وزن کره زمین در منطقه خاورمیانه کم شد چون ده‌ها میلیون ایرانی به هوا پریدند.

پنج سال و دو ماه و چند روز بعد دوباره قرار است بازیکنان ایرانی مقابل رونالدو قرار بگیرند. این‌بار به شکلی که کسی باورش نمی‌شود. یعنی اگر ۵ سال پیش می‌گفتی دومین ملاقات ایرانی‌ها با رونالدو در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا و در ورزشگاه آزادی رقم می‌خورد حتما آدرس نزدیک‌ترین پزشک را به دستت می‌دادند و برایت آرزوی سلامتی می‌کردند. اما دنیا گرد است. به شکل عجیبی هم گرد است. اگر حساب کنید چقدر اتفاق از آن روز افتاد تا در نهایت امروز رونالدو همراه با تیم النصر به تهران بیاید و جلوی پرسپولیس قرار بگیرد سرگیجه می‌گیرید.
حالا امروز رونالدو و یارانش در النصر مقابل پرسپولیس قرار می‌گیرند. تک تک لحظات این بازی خاص و تاریخی است. اما احتمالا جالب‌ترین تقابل بازی نه جنگ اندیشه‌های یحیی گل‌محمدی با لوئیس کاسترو سرمربی النصر، نه تقابل میلاد سرلک با بروزویچ، نه تقابل خط دفاعی سرخ‌ها با مانه که ملاقات دوباره رونالدو و بیرانوند است. آن هم به دلیل پیشینه‌ای که بین این دو بازیکن وجود دارد.
بعد از بازی تیم ملی مقابل بلغارستان که با مصدومیت بیرانوند همراه شد، پرسپولیسی‌ها نگران بودند که مبادا گلر شماره یک تیم‌شان به این بازی حساس و تاریخی نرسد. طبق آخرین شنیده‌ها اما دروازه‌بان ملی‌پوش پرسپولیس امشب بار دیگر برابر کریس قرار می‌گیرد.
رونالدو حتما بیرانوند را فراموش نکرده است. مگر چند نفر در دنیا پنالتی‌های او را گرفته‌اند که حالا بخواهد یکی از این نفرات را از یاد ببرد؟ آن‌هم در جام جهانی! رونالدو امشب حتما می‌آید تا هم برای تیمش گل بزند و آن عطش سیری‌ناپذیر موفقیت را سیراب کند هم با گلری که او را ناکام گذاشته بود تسویه‌حساب کند. می‌آید تا در ورزشگاه خالی از تماشاچی آزادی سووووو بکشد و خوشحالی معروفش را تکرار کند.
اما بازی امشب تنها تقابل رونالدو و بیرانوند نیست. این دو نمادهایی هستند برای تصویر پوستر، برای قصه‌پردازی و برای هیجان‌انگیزتر کردن ماجرا. تقابل اصلی امشب تقابل فوتبال ایران است و عربستان. البته این به آن معنای کلیشه‌ای که برخی گزارشگران فوتبال می‌گویند، نیست. یعنی کسی انتظار ندارد هوادار استقلال، سپاهان، تراکتور یا باقی تیم‌های لیگ برتر برای برد پرسپولیس دعا کنند. نه! اما به هر حال نتیجه این بازی را می‌شود به تقابل‌هایی بزرگ‌تر اشاره داد. به رقابت منطقه‌ای دو کشور بزرگ خاورمیانه، به نحوه حکمرانی، به تفاوت سرمایه‌گذاری عربستان و ایران در فوتبال و چیزهایی از این دست. از این جهت هر نتیجه‌ای در بازی رقم بخورد تحلیل‌های فراتر از باشگاهی را به دنبال خواهد داشت. اگر سرخ‌ها ببرند عده‌ای خواهند گفت: «هیچ‌وقت یک کیسه پول در زمین فوتبال گل نمی‌زند.» و اگر النصر ببرد کار به مقایسه کشور عربستان و ایران خواهد رسید!
با تمام این تفاسیر بازی امشب برای علاقه‌مندان به فوتبال یک فرصت استثنایی است. آنهایی که قدردان تقدیر هستند که چطور دست رونالدو را گرفت و از رئال مادرید و یوونتوس و منچستریونایتد عبور داد و به عربستان آورد. تقدیری که رفت توی آستین مسوول قرعه‌کشی AFC و پرسپولیس و النصر را در یک گروه قرار داد. تقدیری که امسال مقامات ایران و عربستان را به این نتیجه رساند دست از لجبازی بردارند و روابط‌شان را حسنه کنند تا تیم‌های عربستانی بعد از مدتی طولانی به ایران سفر کنند. نتیجه یک بخش ماجراست و رقابتی که امشب رقم می‌خورد یک بخش دیگر. بیرانوند امشب می‌تواند دوباره تک ستاره آسمان فوتبال ایران باشد. تک تک بازیکنان پرسپولیس و یحیی گل‌محمدی این شانس را دارند که با درخشش برای ستاره‌های چند ده میلیون دلاری النصر اسم خودشان را در تاریخ ثبت کنند. آنها می‌دانند امشب چشم ده‌ها میلیون نفر در سراسر دنیا به این بازی دوخته شده است و درخشش در این مسابقه می‌تواند اعتباری بین‌المللی برای آنها به ارمغان بیاورد.
خلاصه اینکه همه‌چیز برای یک رقابت فوق جذاب حاضر است و تنها حسرت باقیمانده و ابدی خالی بودن استادیوم آزادی از تماشاگر است. اگر این بازی میان هلهله ده‌ها هزار هوادار برگزار می‌شد و اگر آزادی دوباره آن دیگ جوشانی می‌شد که نمونه‌اش را پیش از این ‌بارها دیده بودیم، رقابت امشب به یک کلاس بالاتر ارتقا می‌یافت. اما چه می‌شود کرد که همیشه هستند آنهایی که سنگی توی چاه می‌اندازند و بعد ده‌ها عاقل نمی‌توانند آن را خارج کنند.