روز دوزخی لیگ ایران؛۲۷۰دقیقه تا انفجار بمب ساعتی‌!

امید مافی

آرمان امروز: یک‌سو شایعه پررنگ تبانی زیر چادر خبرهای نیمه کاره، یک سو پیامک برای مربیانِ گوش به زنگ مرگ و سوی دیگر پوست خربزه زیر پای قاضیانی که فقط کافیست کمی کج و موج سوت بزنند و اعوجاج را چاشنی کارت‌های خود کنند. همه این‌ها کافیست تا سه زنگ آخر لیگ برتر، به خزانی تبدیل شود که تا سال‌ها غروب بی‌اعتمادی در آن به طلوع زیبایی لیگ منجر نشود و بمب‌های ساعتی یکی پس از دیگری منفجر شوند. راستی مگر مقرر شده، اهالی این فوتبالِ زار و نزار از اکرانی سالم محروم شوند، به عقوبت کدامین گناه؟  در حالی‌که دو تیم بزرگ پایتخت نشین و غول زاینده رود، تنها چند وجب تا جام خلیج فارس فاصله دارند ابهاماتی شکل گرفته و علامت سوالی به بلندای قامت سربازان این سه پیکار فرا روی جماعتی بی‌قرار قرار گرفته است. باید فکری کرد و در هُرم حریق مدیرانی که به بازگشت صدها میلیارد هزینه می‌اندیشند و چشم انتظار اجرای مساوات هستند. باید از حریفان این سه مدعی تا بن دندان مسلح خواست، محض سلامت لیگ تا پای جان بجنگند و کاری نکنند که تمام تصورات جذاب لیگ خراب شود و زشت‌ترین تابلو از یک لیگ به ظاهر فربه، قاب چشم‌ها را پر کند. باید از لابی بازان و ژانگولرها خواهش کرد برای دویست و هفتاد دقیقه هم که شده این فوتبال تب دار را رها کنند. باید به چیزهای خوب فکر کرد و با هر سوت در اقیانوس تشویش غرق نشد. باید کمی متبختر بود و از باج دادن و عشوه گری در مرکز چمنزار پرهیز کرد. هیچ بهانه ای برای بر هم زدن یک جشن شکوهمند وجود ندارد. حواس‌ها که جمع باشد و ناقوس‌ها که به صدا درآید، حساب کار دست خیلی‌ها خواهد آمد و آنان که استعداد خرابکاری دارند، می فهمند اگر دست از پا دراز کنند کارشان با کرام الکاتبین است. خلاصه اینکه باید آبرو داری کرد و مجوز داد همه اتفاقات خوب و بد تنها روی پرده ترسیم شوند و پشت پرده در تسخیر متولیان بی غرض باشد. چه اینکه در صورت ارائه نمایش های اخلاق مدارانه آینه‌ها روح پلشتی را فتح خواهند کرد و در غیر آن‌صورت زبانمان لال، شمایلی ویران و منهدم در قابی حقیر و فقیر سراغمان را خواهد گرفت و این عروس هزار داماد مفهوم نجابت را در مرتع سبز فراموش خواهد کرد. از ما گفتن بود…