تصمیماتی که مردم را عصبانی می‌کند

تصمیماتی که مردم را عصبانی می‌کند

آرمان امروز: وضعیت کنونی کشور به نوعی است که مردم اغلب در واکنش به تصمیم‌گیری‌ها، مصوبات و بخشنامه‌ها و دستور العمل‌ها و مصوبات مسئولان، نمایندگان و … نگاه منفی دارند و معتقدند که این اقدامات نمی‌تواند مشکلی را حل کند. در حال حاضر فضای بین دولت و مردم با حاشیه دنبال می‌شود و یکی از دلایلی که باعث به وجود آمدن این وضعیت شده است عدم حل مشکلات روزمره مردم است. برخی از مسئولان در این وضعیت تلاش می‌کنند تا با رفتارهایی خودشان را در جایگاه حاکم بر سرنوشت مردم معرفی کنند این در حالی است که رسول منتجب‌نیا در گفت‌وگو خبرنگار ما معتقد است مسوولان، وکیل مردم هستند که باید به خواسته آنها گردن بگذارند. او همچنین می‌گوید که نشنیدن صدای انتقاد مردم باعث شده است تا مردم از آنها عصبانی شوند.

وضعیت اقتصادی روزها و ماه‌های اخیر یکی از نشانه‌هایی است که می‌توانیم بگوییم عملکرد و تحرکات مسئولان مردم را ناراضی کرده است و عدم انجام عملکرد مثبتی که بتواند گره‌ای از مشکلات باز کند استمرار دارد. یکی از خواسته‌هایی که مردم از مسئولان دارند بهبود شرایط زندگی این موضوع میسر نمی‌شود مگر با قبول مطالبات مردم. آنچه مصوبات و قوانینی که در مجلس و دولت به نام طرح‌های راه‌گشا نام‌گذاری می‌شود در عمل می‌بینیم که نقشی در بهبود شرایط به وجود آمده ندارد و نه‌تنها شاهد بهبود وضعیت نیستیم بلکه فشارها بر جامعه همچنان ادامه دارد. توجه داشته باشید که افزایش نارضایتی‌ها باعث شدت انتقادات از سوی مردم شده است.

«رسول منتجب‌نیا»، تحلیلگر مسائل سیاسی ایران در پاسخ به این سوال که یک دولت چگونه باید از عصبانی شدن شهروندان در مقابل تصمیماتی که از سوی مسئولان گرفته می‌شود جلوگیری کنند، به خبرنگار «آرمان امروز» می‌گوید: «پیش از هر چیز باید به این موضوع اشاره کنیم که تجربه نشان داده هرگاه اعتماد عمومی مردم به دولت در سطح بالایی قرار دارد نظام توانسته به دستاوردهای مناسبی دست پیدا کند این مهم مگر با صداقت و راستی و شفافیت مسئولان و مقام‌های دولتی به دست نخواهد آمد. اگر در مسیر عکس آن حرکت کنند متاسفانه موجب نارضایتی مردم خواهد شد. فراموش نکنید که فلسه وجودی حاکمیت خدمت به همه طبقات مردم و مبارزه با فساد و فقر است تا در همین مسیر بتواند با برپایی عدالت در کشور، تبعیض را از بین ببرند. به این موضوع توجه داشته باشید که مجموعه دولت‌هایی که در مدت مشخص چهار ساله بر روی کار می‌آیند هم باید به این موضوع توجه کنند که الزم آنها بر این است که در مسیر عدالت و از بین بردن تبعیض و مبارزه با فساد، باید حضور شفافی داشته باشند. اگر به هر نوعی یکی از دولت‌ها کاستی‌هایی داشته باشد باید با تلاش و مشورت و البته استفاده از تجربیات گذشته و گذاره‌هایی که از تاریج به دست آمده است استفاده کنند. هنگامی می‌توانیم عملکرد یک دولت را مثبت ارزیابی کنیم که مردم از آنها راضی باشند.»
او در همین مورد و با اشاره فلسفه وجودی حکومت‌های دینی ادامه می‌دهد: «حکومتی می‌‎تواند دارای مفهوم و فلسه مردم سالاری دینی باشد که تنها هدفش از بین بردن مشکلات مردم جامعه باشد. آنچه باعث پیروزی انقلاب ۵۷ شد این بود که مردم جامعه همه یک صدا می‌خواستند خود را به‌عنوان صاحب اصلی کشور معرفی کنند و حکومت برخواسته از خواست ملت باید با نظر و رای مردم انتخاب شود. مسئولان رده‌های مختلف کشور باید به این موضوع توجه داشته باشند که تیم اجرایی و مدیریتی، خادمان و وکلای مردم هستند و نباید به این تصور غلط برسند که خودشان را حاکم و صاحب اختیار مردم بدانند. این در حالی است که حکومت برگرفته از خواست ملت و در خدمت ملت است و اگر بخواهیم به زبان امروزی این موضوع را توصیف کنیم باید بگویم که مسئولان کارمند ملت محسوب می‌شوند. یک نگاه غلطی که در این مورد به وجود آمده این است که برخی از سیاستمداران مردم را هوادار خود معرفی می‌کنند و انتظار دارند که هرچیزی که گفتند هوادارنشان باید به دنبال آنها بروند و تحت هر شرایطی به آنها رای خواهند داد.»
این چهره اصلاح‌طلب با انتقاد از برخی که توصیف انقلابی‌گری را تنها در طیف سیاسی و خود قبول دارند ادامه می‌دهند: «همه اقشار جامعه از طیف‌های مختلف همواره در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی حضور داشتند و کسانی که قصد محدودیت این موضوع را داشته باشند به چند صدایی که از ابتدای انقلاب وجود دارد ضربه خواهند زد. حکومت در زمانی می‌تواند هم در داخل و هم در عرصه خارجی موفق باشد که صداهای مختلف از طیف‌های مختلف سیاسی در جامعه به گوش برسد. متاسفانه مشاهده می‌کنیم که حالا برخی معتقدند که تنها خودشان و دوستانشان در طیف افراد انقلابی قرار دارند. در صورتی که این موضوع اشتباه است. کسی نمی‌تواند بگوید که به‌عنوان مثال تنها هواداران و سیاستمداران اصولگرا در مراسم ۲۲ بهمن و دیگر مراسم ملی حضور پیدا می‌کنند. همواره چهره‌هایی از دیگر طیف‌های سیاسی در این مراسم حضور دارند. اینکه بخواهند انقلابی‌گری و حزب‌الهی‌گری را در یک طیف خاص سیاسی تعریف کنند نمی‌تواند در تعریف حکومت مردمی باشد. مردم با هر سلیقه و نگاهی که می‌تواند به ایران و جامعه ایرانی کمک کند باید در صحنه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و … حضور داشته باشند و اگر کسی نگاه متفاوتی با این موضوع دارد باید خود را اصلاح کند چون در قالب جامعه ما نمی‌گنجد. . در آموزه‌های دینی می‌توانیم مثال‌های فراوانی در این خصوص پیدا کنیم که بزرگانی مانند امام علی (ع) هنگامی که خلخال را از پای یک دختر یهودی پاره کردند آن را یک رسوایی برای حکومت اسلامی خواند. با چنین رهنمودهایی باید از تصمیماتی که بر ضرر شنیدن صدای همه طیف‌های سیاسی باشد جلوگیری کرد.»