ارمان شرق- از منظر تبیین سیاسی، هرچه یک نظام سیاسی دموکراتیک باشد، سطح فساد کاهش می یابد، زیرا حاکمیت قانون، دسترسی آزاد به اطلاعات و داشتن حق انتقادی، رسانه های آزاد و برخورداری از آزادی در فرآیند تصمیم گیری، اقدامات مهم مبارزه با فساد هستند، ضمناً در سیستم های غیردموکراتیک (نئو پاتریمونیال) که در آنها، قدرت سیاسی در اصل، در راستای تعقیب منابع نخبگان حاکم به کار می رود، افزایش کارآیی دولت ممکن است خود نسبت به توسعه ملی زیان بخش باشد و منجر به یک سری امتیازات مالی برای آنان باشد.

ارمان شرق- این است که رانت و سهمیه و رابطه و زیبایی جسمی و پول و تملق و ریا و دروغ و غلو و نمایش‌گری نمونه‌هایی از مسیرها و ابزارهای رسیدن سریع به هدف در آن هستند. که باید ناخودآگاه جامعه و حاکمیت با تقنین‌گرایی و نصب العین قانون آنها را مسدود کند که نمی‌کند و این چنین است که آنان که اهل ادب و شرافت‌اند، گوشه‌نشین‌اند و آنان که، جای و جایگاه خویش را نمی‌شناسند، در میانه میدان، صحنه گردانند.

ارمان شرق- ناممکن بودن اجماع، باعث شد که یکپارچی در سیاست گذاری امکان ناپذیر شود؛ و این مسئله بدان موضوع تعارض منافع بر می‌گردد که سلسله مراتب قدرت شکل گرفته است. این مسئله باعث شده که کشور از منظر منطق اقتصاد سیاسی شتر، گاو و پلنگ باشد. از یک طرف می‌بینیم که مولفه‌های یک نظم سیاسی بسته را داریم و از سوی دیگر می‌بینیم که نسبت به برخی دولت‌های نئولیبرال هم سرمایه داری‌تر هستیم. مشخصا در موضوع کرونا می‌توان به مثالی بارز اشاره کرد. در این رابطه می‌بینیم که ما تنها نظم سیاسی بسته‌ای هستیم که در کنترل قرنطینه ناموفق بودیم.