در این اواخر، به ویژه در رابطه با افزایش دائمی تحریم ها علیه روسیه، اغلب به تجربه ایران اشاره می شود که بیش از چهل است، تحت اعمال تحریم های غرب قرار دارد.

نخستین تحریم ها علیه تهران در سال ۱۹۷۹ اعمال شد، یعنی زمانی که بیش از ۵۰ نفر امریکایی در نتیجه اقدامات دانشجویان ایرانی تندرو به گروگان گرفته شدند. در پاسخ، امریکا دارایی های ایران را مسدود و کالاهای ایرانی و در وهله نخست، نفت و گاز این کشور را تحریم کرد. افزون بر آن، امریکایی ها موفق شدند، تمامی دیگر کشورهایی را که وارد کننده منابع انرژی از ایران بودند، به این «جنگ صلیبی» ملحق کنند. زمانی، حتی روسیه نیز به تحریم های غرب پایبند بود. در سال ۲۰۱۲، اتحادیه اروپا نیز به تحریم های نفتی علیه ایران پیوست. سپس، در اروپا، دارایی های بانک مرکزی ایران مسدود شد و دسترسی سیستم بانکی ایران به سوئیفت نیز قطع شد.

درک این نکته مهم است که ایران در سال ۱۹۷۹ و روسیه در سال ۲۰۲۲ اساسا دو کشور کاملا متفاوت با یکدیگر هستند. ما آنقدر وابستگی حیاتی به واردات نداریم که ایران داشت و نیاز به صادرات ما به همان اروپا، چندین برابر نیاز به نفت ایران در سال ۲۰۱۲ است. افزون بر آن، ما از سال ۲۰۱۴ حدود ۸ سال فرصت داشتیم تا برای مواردی خود را آماده کنیم. برای نمونه، مساله امنیت غذایی کاملا حل شده است. از این لحاظ، ایران در وضعیت بسیار دشواری قرار داشت، اما توانست جان سال به در برد.

موقعیت استثنایی/ احتمال صادرات انرژی ایران به غرب

در حال حاضر، در ایران بحران خاصی وجود ندارد. مغازه ها پر از اجناس هستند، ترافیک در تهران کمتر از مسکو نیست و شما می توانید، محصولات وارداتی را از همه جا خریداری کنید. اما، در تاریخ تحریم ها علیه ایران، نکته بسیار آموزنده ای برای روسیه وجود دارد. ایران دارای ذخایر عظیم گازی است. از آنجایی که سخنان اروپا در خصوص تحریم منابع انرژی از روسیه رو به افزایش است، باید به تامین کننده شناخته شده دیگر (ایران) توجه خاصی داشت.

البته، یک مشکل کوچکی وجود دارد – ایران تحت اعمال تحریم ها قرار دارد، اما برای مبارزه با روسیه، غرب می تواند چشمان خود را روی چهل سال خصومت ببندد. برای کشورهای اتحادیه اروپا، این امر سودآور است. از این رو، اروپایی ها معتقدند که وقت آن است خشم را به رحمت تبدیل کنند و شرایط جدیدی را برای تهران و به اصطلاح توافق هسته ای مهیا سازند.

البته، این اقدام نیز دشواری های خودش را دارد. جایگزین کردن یکباره گاز ایران به جای گاز روسیه کار آسانی نیست. در حقیقت، ایران با داشتن دومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی که ۳۴ تریلیون متر مکعب تخمین زده می شود، سالانه حداکثر ۲۵ میلیارد متر مکعب صادرات دارد، زیرا بیشتر ذخایر هنوز استخراج نشده اند. اما مهم تصمیم گیری است.

غرب آماده است تا همه چیز در مورد تهران را ببخشد و راهی برای خنثی کردن پیامدهای منفی توقف واردات منابع انرژی از روسیه بیابد. در صورتی که تحریم های ضد ایرانی لغو شوند، ایرانی ها بسیار خوشحال خواهند شد. اما، قبل از امضای توافقنامه با غربی ها، به ایران توصیه می کنیم که ارزش خود را پایین نیاورد و تلاش کند تا سودهای از دست رفته و هزینه های اخلاقی این ۴۰ ساله را جبران کند. اما، دلیلی وجود ندارد که ایران از این موقعیت استثنایی استفاده نکند.

منبع: ای نیوز (روسیه) / تحریریه دیپلماسی ایرانی