سازمان شانگهای و FATF
آرمان شرق- بنابراین تصویب FATF در راستای رفع موانع موجود و استفاده از اقدامات و دیپلماسی فعال چندساله دولت تدبیر و امید ضروری به نظر میرسد. امیدواریم دولت و سیاستهای کلی نظام موانع پیشرو درخصوص تصویب لوایح FATF را مورد بازبینی قرار داده و فصل جدیدی از سیاستهای اقتصادی و امنیتی در کشور را حاکم کنند.
با تأسیس سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۱۱، یکی از مباحث مهم، واکنش دیگر بازیگران منطقهای و فرامنطقهای بهویژه قدرتهای بزرگ بود. هریک از این کشورها تلاش کردند موضع خود را در قبال سازمان همکاری شانگهای تدوین و سیاست خود را درباره آن مشخص کنند. ایران ازجمله این کشورها بود که به سبب همجواری منطقهای میتوانست تحت تأثیر پیامدهای شکلگیری این سازمان قرار گیرد و اعلام کرد خواهان عضویت در این سازمان است و در این راه تلاش کرد و بالاخره موفق شد در سال ۲۰۰۵ به عضویت ناظر در این سازمان درآید و در پی آن بالاخره سند عضویت دائم ایران در شهریور ١۴٠٠ یعنی سال ٢٠٢١ به تأیید رسید و ایران نیز عضو دائمی این سازمان شد. در این سالها مهمترین مانع پیوستن ایران به سازمان شانگهای از منظر حقوقی، قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل بود که سازمان ملل نیز با صدور قطعنامه ۲۲۳۱ مبنی بر لغو تحریمهای گذشته، راه را برای پیوستن کشور عزیزمان به سازمان شانگهای هموار کرد. با تلاشهای دولت یازدهم درخصوص برجام و رفع موانع حقوقی و سیاسی، روند شکلگیری مشارکت جامعی بین تهران و پکن از سر گرفته شد و ایران مجدد درخواست عضویت دائم خود را به این سازمان ارائه داد. متعاقب آن تیرهوتارشدن روابط ایران و تاجیکستان، بهخصوص اعتراض تاجیکستان در ماجرای کنفرانس وحدت اسلامی در تهران، فصل جدیدی از مانعتراشیها درخصوص گسترش روابط تهران و پکن را فراهم آورد و دوباره عضویت ایران در سازمان شانگهای به تعویق افتاد. امضای سند همکاری ۲۵ساله ایران و چین در دولت دوازدهم و تأکید و نامه هوشمندانه رهبری به پوتین در مورد گسترش روابط تهران و مسکو، زمینه زدودن موانع سیاسی درخصوص پذیرش ایران در سازمان شانگهای را فراهم آورد. در حال حاضر چین، روسیه و ایران از مهمترین اعضای سازمان هستند که مایل به رویارویی مستقیم با آمریکا بوده و عضویت کشور پس از حدود یک دهه تلاش میتواند تأثیرات مهمی بر روند همکاریهای چندجانبه در آسیا داشته باشد و میبایست از ظرفیتهای ایجادشده بهخصوص در حوزه اقتصاد حداکثر استفاده را کرد. این اولین دستاورد مشترک دولت قبل و سیاست فعلی حاکم است.
بهرغم القائات عمومی و اجتماعی مبنی بر موضعگیری متضاد رئیسجمهور با جریان اجرائی سابق، به نظر میرسد کلیات برنامه سیاست خارجی دولت یکسان بوده و این برنامه با اندکی تغییرات راهبردی، با توجه به اوضاع سیاسی حاکم بر غرب، در حال پیشروی است. البته عضویت ایران در سازمان شانگهای به معنای پایان همه چیز نیست و ایران باید کنوانسیونهای زیرمجموعه این سازمان را در مجلس تصویب و به تأیید شورای نگهبان برساند. با توجه به همسویی نسبی قوای مجریه و مقننه انتظار میرود این روند طولانی با جدیت و سرعت بیشتری پیش برود. نکته حائز اهمیت این است که ایران قبل از عضویت در سازمان شانگهای، سابقه عضویت در پیمانهای منطقهای متعددی ازجمله اکو، CIS و… را داشته، اما نپیوستن به FATF مانعی جدی برای بهرهبرداری و استفاده از آنها بوده است. بنابراین تصویب FATF در راستای رفع موانع موجود و استفاده از اقدامات و دیپلماسی فعال چندساله دولت تدبیر و امید ضروری به نظر میرسد. امیدواریم دولت و سیاستهای کلی نظام موانع پیشرو درخصوص تصویب لوایح FATF را مورد بازبینی قرار داده و فصل جدیدی از سیاستهای اقتصادی و امنیتی در کشور را حاکم کنند./معین شرقی . حقوقدان
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰