عبدالرضا فرجی راد

آرمان امروز : سیاست خارجی ایران در این روزها با چالش های متعددی رو به رو است. بی شک در چنین موقعیتی‌ باید به جایگاه اروپا نگاه و نگرشی متفاوت داشت.

اروپا در سیاست خارجی ایران نباید بعنوان یک قطب فراموش شود زیرا اهمیت فراوانی می تواند برای ما داشته باشد.

در این معادله مبحث انرژی اهمیت بسزایی دارد. امروز نفت ایران با صادرات یک میلیون بشکه ای نقش چندان و تعیین کننده ای در سیاست جهان ندارد که بگوییم مستقل است.

باید توجه داشت که همین یک میلیون بشکه را هم به شکل خاص به بازار عرضه می کنیم زیرا ۷۰۰ هزار بشکه در روز با تخفیف ۳۰ درصدی به چین فروخته می شود. علت این امر این است که مشتری های سابق ایران را روسیه در اختیار گرفته است. مشخصا در چنین وضعیتی نمی توان استقلال در فروش انرژی داشت.

در حوزه گاز نیز ایران در مقاطعی به وارد کننده گاز تبدیل می شود که این نیز یک چالش جدی است.

صادرت به ترکیه به حداقل رسیده و صادرات به عراق را با جایگزینی مازوت جبران می کنیم که تبعات زیادی برای ما دارد. پس در این حوزه نیز استقلال عمل به خطر افتاده است.

در چنین شرایطی اتفاقا کشوری نظیر قطر و بقیه از استقلال برخوردارند و با اینکه متهم به وابستگی به آمریکا هستند چندین قرارداد بزرگ با آلمان، فرانسه و چین و سایر کشورها در همین یکسال گذشته به امضا رسانده که نفت و گاز مشترک با ما را هر چه زودتر به پول تبدیل کنند.

عملکرد ما در این حوزه مصداق استقلال داشتن در حوزه انرژی نیست زیرا اولا منابع ما به این شکل در حال از دست رفتن است و ثانیا حتی نمیتوانیم به قطر که کشوری کوچک است بگوییم که روند استخراج خود را کاهش دهد.

قطر با وجود این که هزار میلیارد دلار ذخیر ارزی دارد اما باز هم با سرعت به دنبال استخراج منابع انرژی است و باید به این چالش حوزه سیاست خارجی توجه ویژه داشت.