آرمان امروز گزارش می دهد؛

آرمان امروز-سرویس دیپلماسی: ساختمان متعلق به کنسولگری ایران در مجاورت سفارت ایران در دمشق روز دوشنبه اول آوریل، بر اثر حمله‌‌ای منتسب به اسرائیل فرو ریخت و دستکم ۷ نفر از اعضای سپاه پاسداران از جمله سرتیپ محمدرضا زاهدی، فرمانده شاخه سوریه و لبنان نیروی قدس و محمد هادی حاجی رحیمی معاون او به شهادت رسدند.

البته تا قبل از این حمله اسرائیل در گذشته ای نه چندان دور، سلسله اقدامات و تحرکات ایذایی را علیه ایران انجام داده بود.صلاح الدین هرسنی، تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل در این رابطه می گوید: با استناد به مجموعه ای از قراین و شواهد اینگونه به نظر می رسد که این دست از اقدامات و تحرکات اسرائیل  و مشخصا با آغاز حمله هفتم اکتبر حماس به اسرائیل شتاب بیشتری گرفته است. این دست از تحرکات اسرائیل که در قالب استراتژی (مابام) یا همان (جنگ میان جنگ ها) صورت گرفته، به نظر می رسد که متاثر از ناکامی اسرائیل در نابودی رهبران حماس در غزه می باشد.

این حدس و گمان  همانگونه که بارها مقامات اسرائیل نیز در ادبیات و رسانه های خود به کرات به آن اشاره کرده اند، بدان جهت قوت می گیرد که حمله برق آسای حماس در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ فقط می توانست با طراحی و تدارکات تئوریک و عملی صورت گیرد. به عبارت دیگر، نقشه و دستور کار حمله هفتم اکتبر در جایی دیگر برنامه و طرح ریزی شده و اجرای آن توسط رهبران حماس  در غزه انجام گرفته است.حال در شرایط حاضر، دو مسئله بیش از همه متاثر از حمله جدید اسرائیل محل توجه است.

اول آنکه آیا با توجه به سلسله اقدامات ایذایی، مخرب و مرگبار اسرائیل به ایران و تبعات و پیامد های جبران ناپذیر آن ایران باید (صبر استراتژیک) را کنار نهد و با برنامه ای حساب شده،انتقام سخت و واکنش تلافی جویانه وسیع را در دستور کار قرار دهد و یا آنکه اساسا نباید به چنین منازعه ای ورود یابد و فقط باید به صبر استراتژیک رضایت دهد؟

در مسئله اول آنچه بیش از همه محل توجه است، بیشتر بر سر نشانه ها و پیام هایی است که از تحرکات و اقدامات ایذایی اسرائیل به افکار عمومی و سپس مقامات تصمیم ساز و تصمیم گیر در ایران مخابره می شود.

در این ارتباط، مهمترین پیامی که از رهگذر این اقدامات اسرائیل مخابره می شود که اگر تا دیروز جنگ میان اسرائیل با ایران به جهت توان بازدارندگی و قابلیت وارد کردن (ضربه دوم) از سوی طرفین (جنگ در سایه ها) بوده است، حال با توجه به زنجیره واکنش و اقدامات مکرر و البته مخرب اسرائیل به نظر می رسد که جنگ ایران و اسرائیل از مرحله (جنگ سایه ها) عبور کرده و به نظر می رسد که این جنگ وارد مرحله میدانی و واقعی رسیده و به مرحله جنگ کلاسیک نزدیک شده است. به عبارت دیگر،جنگ ایران و اسرائیل از حاشیه به متن رسیده است. شدت خرابی ها و حملات مرگبار اسرائیل به ساختمان متعلق به کنسولگری ایران در مجاورت سفارت ایران در دمشق نشان می دهد که افکار عمومی ایران و حتی در جهان، چنین جنگی را جنگ در سایه ها ندانند. در ادبیات و دکترین های مربوط به جنگ، (جنگ در سایه ها) به حملات کم شدت و کنترل شده و حتی در پاره ای از موارد به جهت برقراری شرایط موازنه قدرت و توان بازدارندگی به بلوف سیاسی محدود می شود.

برای نمونه اسرائیل در چنین جنگی توان خود را فقط به ترور و شهادت دانشمندان هسته ای و همچنین خرابکاری در سامانه های هسته محدود کرده و در مقابل ایران نیز به واسطه داشتن عمق استراتژیک در کانون هایی چون: بیروت،صنعا،دمشق و بغداد هر گونه مقابله با اسرائیل را از طریق تجهیز نیروهای نیابتی و جنگ های پراکسی و مشخصا به واسطه حمایت از نیرو هایی چون حزب الله، الحشد الشعبی،انصارالله،زینبیون،فاطمیون از سر گرفته و دنبال کرده است. در واقع راهبردی را که ایران در مقابله با اسرائیل اتخاذ کرده است، همان متافور و استعاره ای است که در ادبیات و کابینه جنگ مقامات راستگرای تل آویو به دکترین (اختاپوس) یاد می شود. حال با توجه به عبور ایران و اسرائیل از مرحله جنگ سایه ها، به نظر می رسد که مقامات ایران باید خود را در مرحله ورود به یک جنگ پر شدت و تمام عیار آماده کنند. چراکه اگر چنین واکنشی از سوی ایران انجام نگیرد، سلسله اقدامات و تحرکات ایذایی اسرائیل  در قابل ایران تکرار می شود و شاید داستانی مکرر در هندسه ژئوپلیتیک و البته پر آشوب غرب آسیا شود.