سید محمد خاتمی: با گشودن باب گفت‌وگو راه تفاهم ملی را بیایید

حجت الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی رییس جمهوری پیشین در پیامی به چهارمین کنگره سراسری مجمع ایثارگران تاکید کرد: حاکمیت مردم بر سرنوشت جز در سایه ایجاد فضایی برای ابراز خواسته ها و مطالبات مردم و در راس آن استقلال و آزادی و برخورداری مادی و معنوی شهروندان و تقویت بنیه کشور در برابر تهدیدها و تجاوزهای بیرونی و نیز مقابله با پایمال شدن حقوق اساسی و آزادی های مردم و تلاش برای برانداختن هیولای فساد و افساد و بی عدالتی و تبعیض قابل تحقق نیست.

به گزارش «صبح ما»،  سیدمحمد خاتمی در پیامی به چهارمین کنگره سراسری مجمع ایثارگران نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم

با درود به اعضای محترم حزب مجمع ایثارگران و آرزوی کام روایی آنان در نشست سراسری، در اینجا و در این هنگامه حساس بر نکته مهمی تاکید میکنم که از ژرفای جان به آن باور دارم و بیت الغزل بیشتر گفته ها و نوشته هایم بوده است، نکته ای که خرد ناب انسان آنرا در می یابد و تجربه تاریخی پرهزینه بشر نیز بر آن مهر تایید زده است و از متن آیینی که به آن باور دارم نیز به روشنی قابل استنباط است گرچه برداشت ها و تلقی های دیگری نیز در این باره وجود داشته و دارد. و آن نکته برخورداری انسان از کرامت و ایمان به آنست که در عرصه حیات اجتماعی به صورت حق حاکمیت انسان بر سرنوشت خود بروز می کند و در این باب به فرازی از پیام سال گذشته خود به این حزب محترم اکتفا میکنم.

“… حاکمیت مردم بر سرنوشت جز در سایه ایجاد فضایی برای ابراز خواسته ها و مطالبات مردم و در راس آن استقلال و آزادی و برخورداری مادی و معنوی شهروندان و تقویت بنیه کشور در برابر تهدیدها و تجاوزهای بیرونی و نیز مقابله با پایمال شدن حقوق اساسی و آزادی های مردم و تلاش برای برانداختن هیولای فساد و افساد و بی عدالتی و تبعیض قابل تحقق نیست و هر چه در برابر پدید آمدن چنین وضع و فضایی باشد چه ناشی از توطئه های خارجی چه اشکال ها و مشکل های ساختاری و رویکردی و رفتاری نظام حکمرانی امریست ضد انقلابی؛

انقلابی که به نظر من از مهمترین اهداف آن زمینه سازی تحقق عینی کرامت انسان و نیز حاکمیت مردم بر سرنوشت بوده هرچند که بر سرراه رسیدن به آن هدف موانع سختی وجود داشت و دارد.

و اگر چنین است … کدام طایفه و گروه و طبقه ای شایسته تر از ایثارگران راستین است که در برابر آنچه حاکمیت مردم بر سرنوشت را تهدید می کند و خطرهایی که از بیرون و درون متوجه کشور و ملت است بایستد.

آنچه در فاصله میان دو پیام رخ داده است جنبش و حرکتی است که نسل نوپای جامعه در محور آن قرار دارد و بر این باورم که دل های نزدیک به اتفاق هم نسلان و انبوهی از غیر هم نسلان که هر کدام نیز به علت و دلیلی از اوضاع ناراضی اند با این حرکت بوده است هرچند که ممکن است پاره ای از شیوه ها و رفتارها را نپسندند باری نارضایتی و سیل به تغییر پدیدهای فراگیر است برای بهره برداری از این ظرفیت بزرگ و نیز بستن راههای سوء استفاده از آن گفتگوی بخشهای مختلف با یکدیگر بخصوص با نسل جدیدی که مطالبات، احساسات و خواسته های تازه ای دارد، جهت هم افزایی توان و امکانات و سوق دادن به سوی بهبود اوضاع بهترین راه است. به خصوص خواهش از تشکل های اصلاح طلب این است که اولا میزان درک و دریافت خود را از مطالبات عمومی بالا ببرند ثانیا با گشودن باب گفت و گو که شرط اول آن پذیرش و تحمل دیگری است نه تحمیل یک جانبه خواست ها و برداشت ها به دیگران، راه تفاهم ملی و برون رفت از بحران هایی که هست و متاسفانه زمینه های بروز بیشتر آنها نیز وجود دارد بیابند و طی کنند.