یدالله کریمی پور

آرمان امروز : لیکود و بی بی و به اغلب احتمال شماری از جاسوسان اسرائیل و ستون پنجم توانمندشان در ایران، راه برون رفت از باتلاق غزه را تنها در وارد کردن ایران و حزب الله به این معرکه، گسترش دادن به میدان جنگ و فراگیر کردن آن،‌ ایضا از راه کشاندن ایالات متحده آمریکا به آن می پندارند. ولی جدای از دهها پارامتر دیگر ممانعت کننده برای خاورمیانه ای شدن جنگ، تا جایی که به‌ ورود آمریکا به جنگی دیگر بر می گردد، پدیده ای نزدیک به محال خواهد بود.

محال است زیرا امسال برای پنجمین سال پیاپی جمهوری خلق چین به عنوان دشمن و هدف اصلی ایالات متحده اعلام شد، که باید حداکثر توان ها متوجه سد نفوذ او باشد. بنابراین باز کردن هر جبهه دیگری، درست خلاف این دومین اصل سیاست خارجی آمریکا خواهد بود. به شکست کشاندن یا دستکم لگام زدن بر اهداف اروپای خاوری فدراتیو روسیه، برای اعضای اروپایی ناتو هدفی کانونی است که واشنگتن تا کنون در قالب فرسایشی کردن جنگ اوکراین آن را رهبری کرده است. از دیدگاه ناتو و واشنگتن، تکوین هر میدان دیگری، ساخته و پرداخته و افروزنده کرملین نشینان است.

در جهت تمرکز بر چین و روسیه، ناتو و آمریکا برآنند که دستکم در قالبی صوری و با رسمیت دادن به دولت مستقل فلسطینی، خاورمیانه را آرام‌تر سازند. این هدفی است که به اغلب احتمال سال جاری خورشیدی و بلکه سال جاری میلادی به تحقق خواهد رسید. این سمی مهلک برای لیکود و محور مقاومت خواهد بود. بنابراین بی‌بی به عنوان لیدر لیکود، با دست زدن به تحرکات هدفدار، ولی بی نتیجه، می کوشد خاورمیانه را در تمرکز استراتژیک ناتو و واشنگتن قراردهد. از دیدگاه لیکود، تکوین کشور مستقل فلسطینی،‌ حتی روی کاِغذ، به منزله آغاز پایان دولت یهود خواهد بود‌.

سال جاری میلادی، برای سیستم لیبرال دمکراسی آمریکا و به ویژه دمکرات ها، تعیین کننده ترین سال است.‌ آنان می خواهند مردی ماجراجو و تشنه قدرت به نام دونالد ترامپ را که در صدد برهم زدن کلی رویکردهای آمریکا است، از دور خارج کنند. آن هم با پشتوانه و تکیه بر رئیس جمهوری آلزایمری. در این صورت چگونه ممکن است حتی آیپک(لابی اسرائیل در امریکا)با وجود نفوذ همه جانبه در سیاست آمریکا، اجازه شکل گیری جنگی با سرانجام نامعلوم بدهد؟!

کوتاه آن که نه تنها جنگی رخ نخواهد داد، بلکه میدان غزه نیز کوچکتر خواهد شد. سهل است که به اغلب احتمال عزم جهانی در جهت تشکیل یافتن رسمی-بیانیه ای کشور فلسطینی به نتیجه ای عینی منتهی خواهد شد.

از سوی دیگر همین هفته، سازمان الفتح(جنبش آزادی بخش میهنی فلسطین) با پیشینه ۶۵ ساله تاسیس، بیانیه ای داد و از جمله مخالفت خود را با مداخله خارجی، به ویژه دخالت جمهوری اسلامی در امور فلسطین اعلام کرد. این در حالی است که برخی رسانه ها و تحلیلگران لیکود و بلکه آیپک، از پیش تر، مناسبترین راه پیروزی اسرائیل از میدان پیچیده کنونی را منطقه ای شدن جنگ و ورود ناگزیر ایالات متحده به آن دانسته اند. به گمان حامیان واقعی اسرائیل، جنگ یا باید فراگیر شود و یا هر چه زودتر خاتمه یابد.

حتی همین دیروز دونالد ترامپ به روشنی گفت: به نتانیاهو توصیه می‌کنم که به سرعت جنگ را پایان دهد و به زندگی عادی بازگردد.

همچنین بایدن به صراحت گفت: آمریکا قویا از اسرائیل در برابر تهدید ایران پشتیبانی می کند. بی بی نیز به آگاهی واشنگتن رسانده که اسرائیل آماده است در برابر واکنش ایران به حمله دمشق، بیدرنگ درگیری را به سطح دیگری ارتقا دهد. ولی واشنگتن، لندن و سایر پایتخت های اروپایی، مدت هاست بدین نتیجه دست یافته اند که به اغلب احتمال جمهوری اسلامی تمایلی به ورود به هیچ جنگی ندارد. مهمترین مشکل مفسرین و تحلیلگران سیاست خارجی و دفاعی آن است که بر خبرهای روز تکیه داشته و در دام تحرکات تاکتیکی  گرفتار می شوند. در حالی که به اعتبار شاخص های ژئواستراتژی، ورود ایران به جنگی منطقه ای نزدیک به محال است. هر چند فدراتیو روسیه و اسرائیل از چنین رویکردی استقبال می کنند. چنان که روسیه از فرصت ۶ ماهه جنگ غزه و تمرکز غرب بر آن در جهت تثبیت وضعیت خود در اوکراین، حتی در بازه زمانی موقت سود برد؛ و هر چند کرملین در صورت قرار گرفتن در تنگنای بیشتر، به هر وسیله در پی آتش افروزی بر خواهد آمد.