اریک مندل، رئیس تشکل «شبکه اطلاعات سیاسی خاورمیانه» که از جمله، به قانونگذاران آمریکا مشورت می دهد در مقاله ای در «جروزالم پست» نوشت: با افزایش احتمال به نتیجه رسیدن توافق هسته ای جدید ایران بدون نظارت کنگره، خصومت های حزبی و شخصی که در سال ۲۰۱۵، برجام را احاطه کرده بود، دوباره سر بر آورده اند. چنین وضعیتی، این خطر را ایجاد می کند که به دلیل غرور، کینه توزی و یا وابستگی های سیاسی، جوانب یک تصمیم مهم، در هاله ای از ابهام قرار بگیرد.

به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: شکاف در سیاست آمریکا و تقابل جمهوری خواهان و دموکرات ها، آشکار است. اما دو دستگی در داخل اسرائیل، تنها درباره فواید یا خطرات یک توافق هسته‌ای نیست. نحوه اظهار مخالفت اسرائیل با برجام و حضور نتانیاهو در کنگره امریکا در سال ۲۰۱۴ و در نتیجه متهم شدن به تشدید اختلافات درونی امریکا درباره حمایت از اسرائیل، نیز از مواردی است که در اسرائیل درباره آن اختلاف نظر وجود دارد.

متأسفانه در پی این اختلافات، عده ای نیز متوسل به جعلیات شده اند. این همان چیزی که مذاکره کنندگان ایرانی به آن نیاز دارند: مشاجره و سردرگمی در آن سوی میز.

وقتی یادداشت آلون پینکاس، سرکنسول سابق اسرائیل در نیویورک را در هاآرتص خواندم که می گفت: «مخالفت یک دهه ای اسرائیل با هرگونه توافق با ایران بر سر برنامه هسته ای اش، کاملا مستند است و هر ایده، هر چارچوب و هر فرضی که تا به حال در نظر گرفته شده، اسرائیل با آن مخالفت کرده است.» مکث کردم، آن را دوباره خواندم و به این فکر کردم که چنین تحریفی برای روابط امریکا و اسرائیل چقدر خطرناک است.

این ادعا که اسرائیل مخالف هر توافقی با ایران است، مضحک است. اسرائیل، اجماع دو حزبی کنگره ایالات متحده و مردم امریکا همگی خواهان توافقی هستند که در نهایت به برنامه تسلیحات هسته ای ایران برای همیشه پایان بدهد.

باراک اوباما، رئیس جمهور سابق امریکا گفته بود: «توافقی که ما می پذیریم این است که آنها به برنامه هسته ای خود پایان دهند… به توافق نرسیدن بهتر از یک توافق بد است» متأسفانه، او این حرف را زد ولی به آن عمل نکرد. اوباما و تیمش، که برخی از آن ها هنوز هم در این عرصه حضور دارند، برای رسیدن به یک توافق، به ایرانی ها اجازه دادند که همین هدف، یعنی جلوگیری از حرکت ایران به سمت سلاح های هسته ای را از توافق خارج کنند.

تقریباً همه، از جمله قریب به اتفاق همه اسرائیلی ها، خواهان توافق هسته ای با ایران بودند. اختلاف نظر بر سر توافقی بود که در نتیجه مذاکرات دولت بایدن و ایرانی ها، حاصل شد و اینکه این توافق تا چه حد بر خلاف منافع بلندمدت اسرائیل و امریکا در حوزه امنیت ملی بود. اسرائیل، امریکا و جهان خواهان توافقی هستند که به برنامه هسته ای ایران برای همیشه پایان دهد.

برای کسانی که می توانند ورای اختلافات سیاسی به مسائل نگاه کنند، آشکار است که توافق سال ۲۰۱۵، موسوم به برجام، فضای زیادی به تهران برای مخفی کاری می داد و سپس بندهای غروب برجام، این امکان را به ایران می داد که ظرف ۱۵ سال علناً کشوری هسته ای شود.

اوباما از همان ابتدا، حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم را پذیرفت و در نتیجه، این احتمال را افزایش داد که اسرائیل در نهایت مجبور به اقدام علیه برنامه هسته ای تهران شود ، اقدامی که احتمالا جنگ منطقه ای بزرگی را به همراه خواهد داشت.

من در دو دهه گذشته از نزدیک در جریان بحث های کنگره در مورد ایران بوده ام، از افشای برنامه هسته ای مخفی ایران گرفته تا درخواست ها برای تحریم این کشور، تا دولت اوباما که ابتدا در برابر اعمال تحریم مقاومت می کرد و بعد از حصول توافق مدعی شد تحریم ها کار او بوده و تا خروج ترامپ از برجام. متأسفانه، بسیاری از آنچه می شنویم و می خوانیم، آلوده به تعصبات سیاسی و دیو انگاری مخالفان است.

در آن سال ها، من همچنین با بسیاری از مقامات سیاسی، نظامی، امنیتی و اطلاعاتی اسرائیل صحبت کردم و سعی کردم دیدگاه روشنی از پیچیدگی های بحث هسته ای به دست آورم. حامیان برجام، مدعی بودند که این توافق باعث می شود یک رژیم بازرسی موثر در اختیار داشته باشیم. در مقابل، مخالفان برجام می گفتند که هیچ یک از این بازرسی ها، شامل تاسیسات نظامی، یعنی همان مکان هایی که احتمالاً برنامه مخفیانه هسته ای در آنجا انحام می شود، نخواهد بود.

توافق «توقف در برابر توقف»، همانند آنچه که اکنون روی میز است، ده ها میلیارد دلار پول در اختیار دولتی می گذارد که اسرائیل را با نیروهای نیابتی اش محاصره کرده است. چنین توافق هایی نه تنها برای اسرائیل بلکه برای منافع امریکا نیز خطرناک است.

بنابراین، آقای پینکوس، این ادعایت که «مخالفت ده ساله اسرائیل با هرگونه توافق با ایران بر سر برنامه هسته ای اش کاملاً مستند است» را لطفا اینگونه بیان کن: اسرائیل با هرگونه توافقی که به ایران اجازه دهد برنامه هسته ای با قابلیت تولید سلاح های کشتار جمعی داشته باشد، مخالف است.

این نظر اجماعی همه طیف های سیاسی در اسرائیل است. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون دولت فعلی اسرائیل اعلام کرد، یکی از مواردی که با نتانیاهو هم عقیده است، این است که «هیچ دولتی در اسرائیل، با هسته ای شدن ایران موافقت نخواهد کرد». نکته ای که پینکاس به آن اشاره نکرد این است که اگر واقعاً توافقی با ایران وجود داشته باشد که به توانایی آنها برای داشتن سلاح هسته ای پایان دهد، اسرائیل، صرف نظر از اینکه چه کسی نخست وزیرش باشد، علاقه زیادی به امضای آن دارد.

خطر آلون پینکاس و رفقایش که منتقد تمام وقت دولتشان هستند، این است که گروه های یهودی امریکایی مانند  لابی «جی استریت»، او را نماینده مردم اسرائیل می دانند. این افراد مشتاق هستند توافقی را بپذیرند که به جاه طلبی های هسته ای ایران پایان نمی دهد، بلکه در واقع این جاه طلبی ها را تضمین می کند.