بعد از آن فینال حماسی بین آرژانتین و فرانسه هم بلافاصله مسابقات لیگ از سر گرفته شد که همین مساله، کیفیت پایین فوتبال داخلی را به شکلی دوچندان به رخ کشید. اینکه سطح بازی‌ها در ایران پایین است را همه می‌دانستیم، اما الان مسابقات به‌طور ناخودآگاه با جام‌جهانی مقایسه می‌شود. فقط هم مساله «فنی» نیست، داستان امکانات و برخی حواشی دیگر نیز در میان است که موضوع را غیرقابل هضم‌تر می‌کند.

   نکته اول

در شرایطی که فینال جام‌جهانی ۶ گل داشت، جمع گل‌های ۶ بازی از مسابقات هفته سیزدهم لیگ برتر فوتبال ایران به عدد ۵ رسید! اگر از شکست ۴ گله نفت مسجدسلیمان برابر سپاهان بگذریم (تیم نفت هر هفته متحمل باخت‌های عجیب و پرگل می‌شود و این موضوع تا حدی بحث‌برانگیز شده است) و نیز مسابقه لغو شده آلومینیوم و گل‌گهر را کنار بگذاریم، در ۶ مسابقه دیگر این هفته تنها ۵ گل به ثمر رسیده است! پرسپولیس در یک روز سرد و در فوتبالی که اصلا قابل تماشا نبود برابر پیکان به مساوی بدون گل دست یافت. نمایش استقلال در خانه نفت آبادان هم تقریبا همین شرایط را داشت، با این تفاوت که برای تیم ساپینتو یک پنالتی اعلام شد و یامگا آن را گل کرد. همین و همین. این آیا فوتبالی است که مردم دوست دارند؟

   نکته دوم

گزارشگر بازی نفت آبادان و استقلال بر سر مردم منت می‌گذاشت که مسابقه با ۶ دوربین در حال فیلمبرداری است! همین جمله به تنهایی سطح عقب ماندن فوتبال ایران از لحاظ سخت‌افزاری را به وضوح نشان می‌دهد. شرایط طوری است که فیلمبرداری یک بازی با ۶ دوربین، دستاورد به حساب می‌آید. در حالی که چنین اعداد و ارقامی امروز برای لیگ دسته دوم امارات و عمان هم شوخی است. کیفیت بد تصاویر، کارگردانی‌های ضعیف تلویزیونی، چمن‌های بلند، استادیوم‌های فرتوت و کهنه، فقدان کمک‌داور ویدئویی و… از فوتبال ایران پکیجی ساخته که طبیعی است برای هیچ‌کس جذاب نباشد. مواجهه با این پکیج، آن هم بعد از تماشای جام‌جهانی که در آن از سیستم تشخیص آفساید نیمه‌خودکار استفاده شد، به مراتب دشوارتر هم هست.

   نکته سوم

بحث آخر اما فنی نیست؛ بلکه به حال و هوای این روزهای جامعه مربوط می‌شود. پرسش اینجاست که اساسا «فوتبال» برای چه کسی بازی می‌شود؟ مگر جز این است که مخاطب ورزش هم مثل موزیک، سینما و… فقط «مردم» هستند؟ الان مردم کجای فوتبال ایران ایستاده‌اند. مسابقاتی که بدون تماشاگر، در ساعات عصر روزهای میانی هفته برگزار می‌شود، قرار است چه کسی را با خودش همراه کند؟ به اطرافتان نگاه کنید و منصفانه رای بدهید که آیا امروز اهمیت مسابقات باشگاهی به اندازه سال گذشته یا ۶ماه پیش هست؟ این هفته قرار شد بازی تراکتور و مس کرمان تماشاچی داشته باشد، تعدادی هم بلیت فروخته شد، اما در آخرین ساعات ضمن تغییر استادیوم محل برگزاری مسابقه، پول بلیت‌های فروخته‌شده را به مردم برگردانند و بازی در ورزشگاه خالی انجام شد. خب این فوتبال با این کیفیت برای چه کسی جذاب و مفید است؟ فکر می‌کنید اگر همین امروز اعلام شود لیگ بیست‌ودوم تعطیل شده، چند درصد مردم ناراحت خواهند شد؟ شاید سوال کنجکاوی‌برانگیزی باشد؛ خوب است یک نهاد معتبر و مستقل در این مورد نظرسنجی کند و نتایج را به مردم اطلاع بدهد.