آرمان شرق-گروه ورزش: توسعه زیر ساخت ها و بهره مندی از تشکیلاتی مطابق با استانداردهای جهانی پیش شرط توسعه فوتبال ایران به حساب می آید که از نظر حاج رضایی نسبت بدان غفلت بزرگی صورت گرفته است .

امیر حاج رضایی : عملکرد مدیران فدراسیون قوتبال فاجعه است

حجت اله اکبرآبادی
روزنامه آرمان امروز نوشت: امیر حاج رضایی از جمله کارشناسان و مفسرین فوتبال ایران است که برای حرف ها و استدلال هایش باید ارزش زیادی قائل شد و آنها را به جان خرید . در حقیقت مربی پیشین تیم ملی بعنوان منتقد جدی وضعیت امروز فوتبال ایران برای نظراتش کلی ادله دارد و افسوس می خورد که چرا مدیرانی که طی ۱۵ سال گذشته در راس فدراسیون بوده اند ، به توسعه زیر ساخت ها بی توجهی که نه ، دهن کجی کرده اند تا امروز فوتبال ایران به لحاظ زیر ساختی آه نداشته باشد که با آن سودا کند . توسعه زیر ساخت ها و بهره مندی از تشکیلاتی مطابق با استانداردهای جهانی پیش شرط توسعه فوتبال ایران به حساب می آید که از نظر حاج رضایی نسبت بدان غفلت بزرگی صورت گرفته است . این کارشناس اهل مطالعه و بروز فوتبال ایران در گفت و گو با آرمان امروز ، نقطه نظرات خود را پیرامون شرایط امروز فدراسیون و تیم ملی در میان گذشته است که در پی می آید .

** در حال حاضر فوتبال ایران در یک بلبشوی مدیریتی گرفتار آمده است ، از یک سو فدراسیون بی رییس مانده و مدیریت فعلی در وضعیتی بی ثبات نمی تواند تصمیم های کلان بگیرد و از سوی دیگر تیم ملی در بی برنامگی و تدارکاتی ضعیف چشم به حضور در جام جهانی قطر دارد . آیا شما طی سال های اخیر چنین شرایطی را در فوتبال ایران دیده بودید ؟

این وضعیت متاثر از مدیریت کسانی است که در ۱۵ سال اخیر در فدراسیون فوتبال حضور داشته اند . بطور مشخص در دو دوره مدیریت علی کفاشیان و یک دوره نیز مهدی تاج ، ما در فوتبال مشکلات زیادی داشتیم و زیر فشارها و انتقادها و مشکلات تیم ملی در آن دوران ، روسای وقت پشت حضور تیم ملی در جام‌جهانی پنهان شده و صرف این حضور را موفقیتی برای خود تلقی کردند .بنابراین با چنین نگاه سطحی، مشکلات و مسائل عدیده فوتبال ایران مغفول ماند ، در حالی که چنین موفقیت های مقطعی همیشه بوده و نباید فریب ظواهر را می خوردیم .بعد از کفاشیان و جانشین اش مهدی تاج رسیدیم به شهاب الدین عزیزی خادم .نمی خواهم قضاوتی داشته باشم اما  در طول خاطرات زیاد فوتبالی ام به یاد ندارم که رییس فدراسیونی بعد از ۱۱ ماه عزل شود . بعد از آن نیز شاهد آن بودیم که از سوی هیات رییسه اطلاعاتی به بیرون نشر یافت که در دوره مدیریت عزیزی خادم یک سلسله مفاسد مالی و ریخت و پاش هایی صورت گرفته و تصمیم هایی اتخاذ شده که تایید هیات رییسه را نداشته است .پیامد این عزل یک نفر از اعضای هیات رییسه سرپرست موقت فدراسیون می شود ، یک نفر بازداشت شده و در چنین شرایطی هرج و مرج و آنارشی به اوج خود می رسد.در چنین وضعیتی من چشم انداز خوبی را برای فوتبال ایران پیش بینی نمی کنم .

** اما وقتی شرایط عادی نیست و همه چشم امیدشان به تیم ملی است ، نباید اجازه داده می شد فوتبال در این وضعیت دست و پا زده و زمان را مفت هدر بدهد .

البته چنین شرایطی تنها مختص فوتبال نیست و چند رشته دیگر نیز در وضعیتی نابسامان گرفتار شده اند . اما خب بحث فوتبال از اهمیتی  ویژه برخوردار است و چشم ملتی به تیم ملی کشورشان در راه حضوری خوب در جام جهانی قطر است.امروز همه نگران تیم ملی هستند و از همین منظر است که وزیر ورزش در اردوی قطر حاضر شده و با تنی چند از بازیکنان تیم ملی جلسه گذاشته و پای صحت هایشان می نشیند .گر چه از جزئیات مباحث مطرح شده بی خبر هستیم ، اما حداقل می دانیم که بازیکنان تیم ملی از شرایط تیم ناراضی اند که البته نیز بحق بوده و ما به هنگامه بازگشت تیم از قطر ، این نارضایتی عمومی را در چهره بازیکنان تیم ملی دیدیم .

** و در شرایط پر فراز و نشیب تیم ملی و با یک باخت صحبت از تغییر سرمربی تیم به میان می آید . شما معتقد به برکناری اسکوچیچ هستید ؟

این درست که نگرانی ما از شرایط تیم ملی تشدید شده و من به شخصه برای تمام نظرات دوستان رسانه ای و کارشناسان احترام قائلم ، اما فکر می کنید با تغییر سرمربی همه چیز درست می شود و با حضور یک مربی قوی تر ، دغدغه ای باقی نخواهد ماند . حرف من این است تا زمانی که دارای ساختار ، تشکیلات و ارکان استاندارد در فوتبال نباشیم ، با آمدن و رفتن یک فرد در فوتبال آب از آب تکان نخواهد خورد و آسمان فوتبال ایران آبی و آفتابی نخواهد شد . به سخنی اگر ساختار و تشکیلات قوی باشد این رفت و آمدها در روند توسعه ای فوتبال مشکلی ایجاد نمی کند .تاکید می کنم اشتباه است اگر چنین تصور شود که سرمربی دیگری غیر از اسکوچیچ می تواند برای تیم ملی ما معجزه کند .مثالی می زنم ؛ در بین کشورهای آسیایی شما حتی دیدید که کشوری چون اردن که میزبان بازی ما با سوریه بود از تکنولوژی VAR بهره مند بود . اما فوتبال ما با این همه سرمایه و استعداد از تکنولوژی VAR بی بهره است و نه تنها ورزشگاه آزادی را مسلح به این سیستم نکرده ایم بلکه حتی از فروش بلیت الکترونیکی و شماره گذاری صندلی ها در این ورزشگاه نیز عاجز مانده ایم . خب در چنین شرایطی مشاهده می شود که از ساختارسازی برای تیم ملی غفلت شده و فوتبال ما ساختار معیوب و بیماری دارد .کسانی نیز که خودشان را طبیب این مشکلات می دانستند بیمارتر از آن بودند که بتوانند برای برون رفت فوتبال از این وضعیت بد نسخه شفابخش بنویسند .واقعا شرایط دشوار است ، نه فدراسیون تشکیلات درست و حسابی دارد و نه وضعیت تیم ملی روبراه است .در انجام بازیهای تدارکاتی مشکل داریم و در شرایطی به اردوی قطر می رویم که برپایی این اردو زیر سئوال است .هر چند برگزاری این اردو نیز از سر اجبار بوده و قطریها با سخاوت امکاناتشان را در اختیار تیم ملی قرار داده اند . به نتیجه بازی با الجزایر ‌کاری ندارم و این باخت ها طبیعی است و مهم این است که چنین نتایج و بازیهایی به استحکام و انسجام تیم ملی ما منجر شود .بنابراین با توجه به جمیع جهات و معضلات مدیریتی ، حق با جامعه فوتبال است که نگران باشند.

** با توجه به بلبشوی مدیریتی مورد اشاره ، شما بعنوان دردآشنای فوتبال ، چه نسخه ای را برای برون رفت از وضعیت فعلی می پیچید ؟

من نسخه مشخصی ندارم و معتقدم باید همان راهی را برویم که کشورهای توسعه یافته فوتبال پیموده اند . باید بگویم ما فرصت های طلایی را در فوتبال از دست داده ایم و مدام فرصت سوزی کرده ایم . ما طی این همه سال ساختارهای فوتبال مان را درست نکردیم .اینکه به جام جهانی برویم نباید سقف آرزوی ما باشد، ما باید زیرساخت های خودمان را داشته باشیم .‌اینکه ۵ بار به جام جهانی صعود کرده ایم ، اتفاق خوبی است اما سئوال این است که بطور مشخص چه بهره برداری از این صعودها به جام جهانی داشته ایم ؟بطور طبیعی از بین ۳۲ تیم حاضر در جام جهانی یک تیم قهرمان می شود و ۳۱ تیم دیگر به کشورشان بر می گردند و تلاش می کنند از دانشگاه ۴ ساله جام جهانی استفاده و بهره برداری لازم را داشته باشند و با رفع ضعف ها خود را به فوتبال مدرن دنیا نزدیک کنند .متاسفانه ما هرگز این کار را نکردیم .اینکه امروز بخواهیم تمام مسائل و مشکلات را به سرمربی تیم ملی ربط دهیم پاک کردن صورت مساله است و چنین چیزی به هیچوجه منطقی نیست . اصولا در فاصله کمتر از ۶ ماه تا جام جهانی آیا این توانمندی مالی در فدراسیون هست که با یک مربی بزرگ و شناخته شده به توافق برسند.اجازه دهید مثالی بزنم . سال ۲۰۰۲  ” گاس هیدینگ ” هلندی سرمربی تیم ملی کره جنوبی بود و وقتی با این پرسش مواجه شد که برای این تیم چه کردید ؟ پاسخ داد من هر آنچه به لحاظ فنی لازم بود به کره ای ها انتقال دادم اما تجربه را نه،چون زمان لازم را در اختیار نداشتم . و این دقیقا نکته کلیدی است که پیش روی ما نیز قراردارد . براستی در این زمان کم چه کسی می خواهد بیاید که فضای فرهنگی و اجتماعی کشور ما را به خوبی بشناسد و بر مبنای آن بتواند به تیم ملی فوتبال ما کمک کند ؟! این یک حقیقت است که در زمان کوتاه نمی توان در فوتبال هر کشوری انقلاب کرد و یک رفورم و اصلاح مثبت را ایجاد کرد .

** و اصولا مربی ایرانی را تجویز می کنید یا مربی خارجی ؟

باید راجع به این مساله فکر کرده و بعد پاسخ دهم . همان طور که گفتم من ایرادم به ساختار و تشکیلات درست فوتبال است که فعلا از آن بی بهره ایم و جملگی فرصت ها را از بین برده ایم .شما ببینید بعد از برکناری عزیزی خادم زمان مجمع را فروردین ماه اعلام کردند ، بعد افتاد به اردیبهشت ماه و اکنون نیز شهریورماه . فرض را بر این می گیریم که شهریور رئیس توانمندی نیز انتخاب شود ، او در فاصله دو ماه تا جام جهانی چه کار خاصی می تواند برای تیم ملی انجام دهد ؟ زمان به شدت علیه فوتبال ماست و انگار ناف مان را با بی خیالی بریده اند . در نظر بگیرید که حریفان آسیایی با حریفان مطرح چون برزیل بازی می کنند ، آنوقت اشک ما برای انجام یک بازی دوستاته در می آید . یا ببینید استرالیا در چه شرایطی پرو را حذف و به جام جهانی قطر صعود می کند . تکرار می کنم تا زمانی که به فوتبال استاندارد نزدیک نشویم نمی توانیم به ارتقای فوتبال مان فکر کنیم و بی خود نیست امروز به چه کنم چه کنم افتاده ایم . با این تفاسیر باید بگویم در جام‌جهانی قطر شرایط بسیار دشواری پیش رو داریم و تنها امیدوارم حضوری آبرومند در این جام داشته باشیم.

** و در این شرایط تاسف برانگیزی که بدان اشاره کردید ، عده ای همچنان معادله صعود از گروه را به تصویر می کشند ، مثل اینکه معتقدند با کسب ۴ امتیاز می توان یکی از دو تیم صعود کننده از گروه B بازیها بود .

در فوتبال هر چیزی محتمل است .اما نکته مهم این است که با یک پیروزی دچار خود فریبی نشویم . مثالی دیگر می زنم ، در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپاتیا ، الجزایر تیم ملی آلمان را ۲_۱ شکست داد و همهمه ای پیرامون این نتیجه شکل گرفت . اما در نهایت این تیم آلمان بود که تا فینال صعود کرد . آیا می شد گفت فوتبال الجزایر با این برد از آلمان جلوتر است ، آلمانی که یکی از ارکان و قدرت های فوتبال جهان است و آنها حرکت محوری و توسعه ای خود را به یک نتیجه گره نمی زنند .اینکه خلسه وار بگویند از گروه مان صعود می کنیم ؛ اولا این کار نشدنی است و دوم نیز اینکه باید دید با تحقق آن چی بدست می آوریم ؟دیدگاه من این است که فوتبال مان باید درست شود و اگر مقطعی نیز صاحب بردی می شویم تا مادامی که این پیروزیها پایدار نباشند عایدی برای فوتبال ما نخواهد داشت . در فوتبال باید آینده نگر بود و به شدت از سوار شدن بر امواج احساس پرهیز کرد . اصلا من به این چیزها فکر نمی کنم تا وقتی آتش ناکارآمدی بر خرمن فوتبال ایران افتاده ، ابتدا باید به فکر خاموش کردن این آتش بود و از این منظر معتقدم وزارت ورزش باید دخالت کند و اجازه ندهد تبعات ناکارآمدی مدیران ریشه فوتبال ایران را بخشکاند . وزارت ورزش باید با قدرت از تیم ملی حمایت کند تا جامعه فوتبالی بیش از این سرخورده نشوند .اما چرا می گویم مدیران فعلی ناکارآمد هستند ؟ من ۷۰ سال از عمرم را با فوتبال زندگی کردم ، ادعایی ندارم و پس از این همه سال یاد گرفته ام که مدیران کارآمد و غیر آن را از هم تمیز دهم . اصلا چرا راه دور برویم ، شما دیدید که صفایی فراهانی بعنوان مدیری غیر فوتبالی چه خدمات مثبت و موثری را برای فوتبال ایران با توسعه زیر ساخت ها انجام داد .او زیر ساخت های تیم ملی را ساخت و اینهاست که یک مجموعه را به سرافرازی می رساند .حال اگر در یک مسابقه اول شویم ، آیا باز هم مسائل و مشکلات را می بینیم ؟ به نظر من یک مدیر توانمند همه مسائل را عمیق دنبال می کند و به دنبال موفقیت های مقطعی و زودگذر نیست . صفایی فراهانی روزی نیز که رفت گفت فوتبال را به نامادری اش سپردم . البته درست نیز گفت ، چرا که روسای بعد از او منهای یک دوره محمد دادکان موفق نبودند و فوتبال دیگر روی آرامش به روی خود ندید و برای پی بردن به این قضیه ببینید امروز چه کسانی سمت های بالایی در فوتبال دارند . و ابن در شرایطی است که خانواده فوتبال و دلسوزان این رشته را خانه نشین کردند تا خودشان عهده دار مسئولیت شوند .معتقدم در این کشور آدم های فرهیخته و دلسوز کاربلد زیادند ، اما یا تمایلی به کار کردن ندارند و یا اینکه به بهانه های مختلف جلوی حضورشان سنگ انداخته اند تا میدان برای مانور کسانی در فوتبال باز شود که به هر طریقی می خواهند باشند ، بدون کوچکترین شایستگی و مبنای فکری توسعه فوتبال و تاکید دارم حضور چنین افرادی در فوتبال فاجعه و سم است.