جی پلاس، شبنم روحی: تیم ملی والیبال ایران در هفته اول در لیگ ملت های ۲۰۲۳ عملکرد خوبی نداشت و مقابل سه تیم ژاپن، لهستان و اسلوونی مغلوب شد و فقط یک پیروزی ۳ بر یک مقابل چین کسب کرد.

آن چه که در چهار بازی گذشته تیم ملی از سوی بازیکنان، کادرفنی، فدراسیون و حتی برخی از کارشناسان حامی فدراسیون مطرح شده این است که مردم و مخاطبان والیبال باید برای شکل گیری تیم ملی با نسل جدید تحمل کند و باخت ها حتی مقابل تیم های کوچک را بپذیرند تا بازیکنان جوان پخته تر و تبدیل به ستاره شوند.

جوانگرایی نه فقط در تیم ملی ایران و والیبال بلکه در تمام رشته های ورزشی و در تمام دنیا مدت زمان خاص خود را می خواهد و نمی توان انتظار داشت بازیکن جوان بعد از اضافه شدن به تیم اشتباه نکند و در تمام بازی ها خوب ظاهر شود. این اتفاق برای والیبال ژاپن رخ داد؛ تیمی که در سال های اخیر یک بازنده کامل مقابل ایران بود اما با تغییر نسلی که انجام داد بعد از المپیک توکیو به یکی از قدرت های قابل توجه دنیا تبدیل شده است و در لیگ ملت های ۲۰۲۳ نیز هفته اول را با صدرنشینی به پایان رساند.

همان طور که گفته شد در لیگ ملت ها و البته رقابت های جهانی سال گذشته صحبت از جوانگرایی در ایران بود اما سوالی که مطرح می شود این است که حضور فقط ۴ بازیکن زیر ۲۴ سال که در میان آن ها دو بازیکن (حاجی پور-حسین خانزاده) در ترکیب اصلی قرار می گیرند جوان گرایی است؟!

به نسبت سال های گذشته که ترکیب تیم با چند بازیکن بالای ۳۰ سال پر شده بود قطعا تیم جوان شده است اما شاید بهتر باشد نام شرایط فعلی تیم را تغییر نسل گذاشت. بازیکنانی نظیر شریفی، اسفندیار، اسماعیل نژاد و کریمی سن بالایی ندارند اما این بازیکنان با توجه سنشان باید زمان آزمون و خطا را رد کرده باشند؛ نه اینکه آن ها را هم جزو بازیکنان جوان تیم دانست که باید با گذشت زمان ستاره شوند.

اسفندیار و اسماعیل نژاد دومین دوره حضور خود را در لیگ پشت سر می گذارند؛ شریفی علاوه بر سال ۲۰۲۳، در لیگ ملت های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ و حتی المپیک نیز حاضر بوده؛ جواد کریمی هم در المپیک ۲۰۲۰ که سال ۲۰۲۱ برگزار شد به همراه سعید معروف پاسور بودند. آیا زمان این فرا نرسیده که تیم ملی از این بازیکنان بهره برداری کند؟!

متاسفانه فدراسیون والیبال و کادرفنی در انتخاب بازیکنان خود دچار مشکل شده و این مربوط به چهار بازی گذشته نیست. عملکرد تیم کاملا مشخص است که با افت و خیزهای متعددی روبه رو می شود و سرمربی هم چاره ای جز تغییر مداوم ترکیب ندارد. اینکه بازیکنان افت کرده اند یا شرایط فنی تیم دچار مشکل است محل بحث نیست اما آن چه که معلوم است اینکه بعد از المپیک هنوز کادرفنی بازیکنان اصلی خود را پیدا نکرده است.

صابر کاظمی، بردیا سعادت، علی اصغر مجرد، میثم صالحی و امیرحسین توخته جزو جوانانی بودند که در دو سال گذشته عملکرد خوبی داشتند اما به دلیل مدیریت اشتباه فدراسیون هرکدام از آن ها به دلایلی از تیم ملی دور هستند. در واقع حالا که در آستانه المپیک زمان بهره برداری از این بازیکنان بود هیچ خبری از آن ها نیست و فدراسیون نتوانست ستاره های  خود را حفظ کند و بعد از حواشی که برای آن ها ایجاد شد دست از آن ها کشید؛ در حالی که نمی توان فدراسیون را در اتفاقاتی که برای آن ها رخ داده بی تقصیر دانست.

تیم ملی ژاپن که فدراسیون تلاش می کند موفقیت آن ها را کوچک کند و به میزبانی در هفته اول ربط دهد یا برخی از کارشناسان که می گویند آن ها کار کردند اما ما جوان هستیم و باید طاقت بیاوریم در حال حاضر فقط یک بازیکن زیر ۲۰ سال دارد اما بازیکنان این تیم که در رنج سنی ۲۳ تا ۲۷ هستند تبدیل به یک ستاره شدند و زمان آزمون و خطای خود را پشت سرگذاشتنند و می توانند یک تنه نتیجه را تغییر بدهند؛ اینگونه نیست آن ها هم به اندازه بازیکن ۲۰ ساله اشتباه کنند و هنوز در تیم جا نیفتاده باشند. ایشیکاوای ۲۷ ساله و نیشیدای ۲۳ ساله امروز دیگر مقابل تیم های بزرگ جهان به مشکل برنمی خورند و به آن درجه از کیفیت رسیدند که مقابل مدافعان بزرگ دنیا به راحتی بازی کنند.

ایران در حال حاضر چهار بازیکن بالای ۳۰ سال دارد که به جز موسوی، بقیه بازیکنان از جمله وادی، همایونفرمنش و صالحی سابقه چندانی در تیم ملی ندارند! بازیکنانی که در حال حاضر هم نمی توانند در  ترکیب اصلی باشند و کارایی لازم را داشته باشند چطور در تیمی که ادعای جوان گرایی می کند حاضر هستند؟

کادرفنی لیگ ملت های ۲۰۲۲ و رقابت های جهانی ۲۰۲۲ را پشت سرگذاشت اما هنوز نمی داند بازی خود را به چه ترکیبی آغاز کند. این شناخت چه زمانی قرار است به دست آید؟! تابستان آینده المپیک پاریس برگزار می شود و جاافتادن این بازیکنان بعد از این بازی ها به چه کار می آید؟!

ممکن است تیم ملی در هفته دوم و سوم عملکرد خوبی داشته باشد و بتواند مقابل رقبای بزرگی که رنکینگ بالایی دارند و به همین خاطر با ترکیب اصلی نیامدند  نتایج خوبی بگیرد اما آن چه که باید عنوان کرد این است که این تیم بی ثبات می توانست قدرت بیشتری داشته باشد و در همین دوره تیم هایی نظیر اسلوونی و حتی ژاپن را شکست بدهد نه اینکه دو ست مقابل لهستان را جانانه بازی کند اما سه ست را به راحتی از دست بدهد و مقابل قدرت نوظهور اروپا یعنی اسلوونی حرفی برای گفتن نداشته باشد.

به نظر می رسد شعار جوان گرایی یک عوام فریبی برای خلاصی از انتقادات است چرا که این صحبت ها بارها گفته شده؛ در حالی که هنوز نگفته اند زمان نتیجه گرایی چه زمانی است! حال مسئولان یا حامیان فدراسیون باید پاسخگوی این باشند که آیا یک سال قبل از المپیک زمان جوان گرایی است؟ زمانی که رنکینگ جهانی در کسب سهمیه المپیک تاثیرگذار است منطقی است ما با ترکیبی به میدان برویم که مقابل ژاپن رقیب اصلی ۱۰ امتیاز از دست بدهیم؟! والیبال ایران در حال حاضر بیش از ژاپن استعداد دارد و ستاره های زیادی می توانستند همین امروز به تیم ملی کمک کنند و یک ترکیب قدرتمند را بسازند اما مشکلات فنی زیادی در تیم دیده می شود که می تواند در ادامه یک نسل درخشان را به یک تیم معمولی تبدیل کند. نمی توان فرصت را از دست رفته دانست چرا که از همین مسابقات دو هفته و هشت مسابقه مانده و رقابت های کسب سهمیه و لیگ ملت های ۲۰۲۴ برای جبران باقی مانده اما اصرار روی یک رویه غلط می تواند تمام امیدها را از بین ببرد.