مصطفی اقلیما / مددکار اجتماعی

آرمان امروز : زمانی که در جامعه بحث از آسیب‌های اجتماعی به میان می‌آید، ایرادی که می‌توان به آن گرفت این است که تمامی آسیب های اجتماعی مرتبط به هم و قابل تعمیم هستند.

به عنوان مثال تکدی گری به دزدی قابل تعمیم است. در جوامع پیشرفته که دولت ها وظیفه اصلی خود یعنی پایین آوردن آمار بیکاری را به درستی انجام می دهند. به‌طور حتم آسیب های اجتماعی در آن جوامع نیز کاهش می‌یابد، چرا که افراد به درآمد ثابتی دست خواهند یافت و دیگر در این جوامع فقر کاهش می یابد که در نتیجه ما شاهد کاهش آمار متکدیان نیز هستیم. بالا رفتن نرخ تورم و افزایش آمار نرخ بیکاری خود می‌تواند دلایلی برای افزایش تکدی گری در جامعه باشد، چرا که باید در نظر داشت، اگر اشتغال به میزان کافی در کشور وجود داشته باشد. به‌طور حتم آمار متکدیان نیز کاهش خواهد یافت و حتی متکدیان حرفه ای نیز به طور حتم دیگر از این کار دست خواهند کشید. به طور حتم فقر اولین و موثرترین عامل تکدی گری است، چرا که تامین هزینه های زندگی یکی از اصلی‌ترین نیازهای افراد است و برای انجام آن به هر کاری روی می آورند و از آنجا که اشتغال در کشور از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست، بنابراین به اجبار تکدی گری می کنند.

برخی از معتادان نیز به منظور خرید مواد مخدر به تکدی گری روی می آورند. همچنین مهاجرت نیز در انجام تکدی گری موثر است، چرا که بیشتر مهاجرین به علت نداشتن شغل به تکدی گری روی می آورند. باید در نظر داشت که خانواده هایی که از سرپرست مناسبی برخوردار نیستند، چگونه باید مخارج خود را تامین کنند. بنابراین به اجبار به تکدی گری روی می آورند، چرا که سازمان های حمایت گر مانند بهزیستی یا کمیته امداد به این خانواده ها کمکی نمی کند.

در بیشتر موارد کودکان به اجبار تکدی گری را انجام می دهند، چرا کسی مخارج خانواده آنها را تامین نمی‌کند، اما باید در نظر داشت که آسیب های اجتماعی و روانی بسیاری متوجه کودکان متکدی خواهد شد، این کودکان محکومان مادام العمر بی‌گناه هستند. پیشگیری در جامعه ما هیچ جایگاهی ندارد و تا به امروز برخی از مسئولان در این خصوص برنامه موثری نداشته اند. امروزه افراد برای کسب درآمد به شیوه های نوین تکدی گری روی  آورده اند و از آنجا در فرهنگ ما دادن صدقه از اهمیت بالایی برخوردار است؛ بنابراین ما هر روزه شاهد شیوه های نوین تکدی گری هستیم.