دوزخ زودهنگام

سرمربی پرتغالی که خیلی دیر معرفی شد، کارش در نخستین بازی فصل را با شکست برابر سپاهان و ژوزه مورایس شروع کرد تا قهرمان بدون باخت لیگ برتر خیلی زود رکوردی را که با دشواری به دست آورده بود، از دست بدهد. در ادامه وضعیت استقلال خیلی هم رو به پیشرفت به نظر نمی‌رسید. آبی‌ها نیم فصل نخست را در جایگاه نازل چهارم به پایان رساندند و در ۱۵ مسابقه تنها ۱۵ گل زدند؛ در این بین رفتارهای پرخاشگرانه و اخراج‌های متعدد از کنار زمین باعث شده بود تا انتقادها از ساپینتو به‌شدت بالا بگیرد و قطع به یقین پس از باخت در بازی برگشت مقابل سپاهان اکثریت هواداران استقلال موافق جدایی سرمربی تیمشان بودند.

   بهشت زودگذر

به فاصله چند ماه همه‌چیز دگرگون شد. ساپینتو که زیر تیغ انتقادات بود، در ۱۰ مسابقه لیگ ۹ پیروزی به دست آورد و اگر موقعیت‌سوزی‌های بازی نساجی نبود می‌توانست رکورد صد‌در‌صد برد را در این مدت به جا‌ بگذارد. استقلال حدفاصل زمستان تا پایان فروردین ماه تبدیل به یک تیم جذاب و پرشور شد که هر بازی کلی موقعیت گل ایجاد می‌کرد و درصد کمی از آنها را هم از دست می‌داد. حتی حذف از آسیا هم روند این تیم را تحت تاثیر قرار نداد و سبب شد تا ایمان هواداران به سرمربی پرشور پرتغالی بیشتر هم شود. آنها که از معرفت استراماچونی ضربه خوردند، شاهد این بودند که تیمی شبیه به آن تیم مخوف سرمربی ایتالیایی ساخته شده که البته سکاندارش برخلاف استرا چندین ماه است که پول نگرفته، اما ذره‌ای از تعهدش کاسته نشده است. به همین دلیل هم ساپینتو تبدیل به مرد شماره یک استقلالی‌ها روی سکوها شد. البته که شاید اجرای طرح موزاییکی برای وی روی سکوها کمی زود بود.

   برزخ فعلی

استقلال دو دربی پیاپی را به پرسپولیس باخت تا خاطره بردهای پرگل این فصل تحت تاثیر قرار بگیرد. آنها که صدرنشین لیگ برتر بودند، به رقیب سنتی باختند تا درتکرار قهرمانی ناکام شوند. ساپینتو اما از انتقام صحبت کرد و همان‌طور که با اطمینان از شکست دادن پرسپولیس در لیگ سخن می‌گفت، پیش از فینال جام حذفی هم از لحظه‌شماری بازیکنانش برای رویارویی با قرمزها حرف زد، اما بازهم برابر یحیی مرد بازنده میدان لقب گرفت. در واقع استقلال در تمام بزنگاه‌های این فصل تیم مغلوب زمین بوده و به همین دلیل زدن ۶ گل به هوادار و ۷ گل به تراکتور خیلی برای طرفداران این تیم فضیلت به شمار نمی‌آید. آبی‌ها در مهم‌ترین و آخرین بازی فصل، با وجود جبران گل خورده در دقیقه ۱۰۰ بازهم سرمربی‌شان را به دلیل پرخاشگری از دست دادند و البته بازیکنانشان هم برخلاف رقیب توانی برای ادامه بازی در وقت اضافه نداشتند. حالا طرفداران دو دسته شده‌اند؛ عده‌ای که اعتقاد به حفظ ثبات روی نیمکت تیم دارند و عده‌ای دیگر که سرمربی پرتغالی را کسی می‌دانند که در میادین مهم بازنده بوده و البته خواسته‌های زیادی هم دارد.