دامن یکی از قدیمی ترین اشکال لباس در تاریخ بشر است. این روزها اغلب به عنوان یک لباس زنانه شناخته می شود، اما در گذشته های دور، دامن پوششی بدون جنسیت بود و مردان با افتخار آن را به تن می کردند. حتی امروزه هم دامن جزئی از پوشش سنتی مردان در بسیاری از کشورهای دنیا است.

زنان و مردان فیجی از زمان مستعمره شدن این کشور در قرن نوزدهم دامنی به «سولو» (Sulu) به تن می کنند. کلمه ی «سولو» در زبان فیجیایی به معنای «لباس» است و توسط مبلغان مذهبی از کشور تونگا به فیجی آورده شد. این دامن از یک تکه پارچه ی چهارگوش تشکیل می شود که در قدهای متفاوتی عرضه می شود، مانند زیر زانو و تا مچ پا. سولو با بند به دور کمر بسته می شود.

تفاوت های طبقاتی در مُد دامن از مصر باستان آغاز شد. دامن مصری که «شندیت» (Shendyt) نام دارد، یک تکه پارچه ی ساده بود که به دور پایین تنه بسته می شد. با این حال، از آن به عنوان راه برای جدا کردن قشرهای فرودست و فرادست نیز استفاده می شود. طبقه ی اجتماعی افراد از روی کیفیت شندیت آن ها قابل تشخیص بود، چرا که میزان ثروت فردی که آن را به تن کرده را نشان می داد.

«سارونگ» (Sarong) دامن اندونزیایی است که بیشتر، مردان آن را به تن می کردند. قد سارونگ نزدیک به ۹۱ سانتیمتر است و طوری دوخته می شود که شکلی لوله ای پیدا می کند. در مرکز سارونگ چند رنگ مختلف وجود دارد که با بقیه ی قسمت های پارچه متضادند.

منشأ «کیلت» (Kilt) اسکاتلندی به کوهستان های اسکاتلند بازمی گردد و مردان گیل (از اقوام بومی اسکاتلند) آن را به تن می کردند. از این دامن امروزه نیز در مراسم های رسمی مانند عروسی ها، رقص های سنتی اسکاتلندی و جشن تولدها استفاده می شود. کیلت از یک پارچه ی پشمی درست می شود و طرح چهارخانه ی آن نمادی از نواحی مختلف اسکاتلند است.

«هانفو» (Hanfu) لباس سنتی مردم هان (از گروه های قومی چین) است. بعد از دوران فرامانروایی سلسله ی هان در چین، هانفو به اشکال مختلفی درآمد. هانفو در شکل سنتی اش یک ردا یا یک کت است روی لباس پوشیده می شود.

«فاستانلا» (Fustanella) جزئی از لباس مردم منطقه ی بالکان محسوب می شود. در یونان، مدل کوتاهی از آن را نیروهای ویژه ی مراسم های نظامی از سال ۱۸۶۸ به تن می کنند. فاستانلا در آلبانی هم لباس پرطرفداری بود و در آنجا در زمان صلح لباس گارد سلطنتی بود. هم یونان و هم آلبانی فاستانلا را لباس ملی کشور خود می دانند.

«لونگیی» (Longyi) یک تکه پارچه است که عمدتاً در میانمار پوشیده می شود. این دامن ۲ متر قد و ۸۰ سانتیمتر عرض دارد. پارچه ی آن به گونه ای بافته می شود که شکلی لوله ای پیدا می کند. لونگیی را دور کمر می بندند اما بندی برای بستن ندارد و صرفاً با تا زدن پارچه سر جای خود می ایستد. به علاوه، اغلب طوری بسته می شود که قد آن تا زانو برسد تا حرکت با آن راحت تر باشد.

«هاکاما» (Hakama) یک لباس سنتی ژاپنی است که از دربار سلطنتی چین در قرن ششم میلادی وام گرفته شده است. این دامن دور کمر بسته می شود و قد آن تا مچ پا می رسد. هاکاما به همراه کیمونویی که مخصوص آن است، پوشیده می شود.

«گو» (Gho) در قرن هفدهم میلادی به عنوان لباس ملی مردان در کشوربوتان معرفی شد. در بوتان، پوشیدن گو برای مردانی که در ادارات دولتی یا مدارس کار می کنند، الزامی است. مردان بوتان همچنین در موقعیت های رسمی هم باید این لباس را به تن کنند. این قانون در سال ۱۹۸۹ وضع شد اما قدمت استفاده از این پوشش برای مردان بسیار بیشتر است.

منشأ «لانگی» (Lungi) کشور هند است. لانگی جدا از کارکرد سنتی اش، نوعی لباس غیررسمی در هند است، به ویژه در مناطقی که رطوبت و گرمای زیادی دارند، تا جلوی عرق کردن را بگیرد.

مردم سامی (از اقوام بومی نروژ) در منطقه ی ساپمی سکونت داشتند که امروزه بخش بزرگی از کشورهای نروژ، سوئد و فنلاند را تشکیل می دهد. طرح لباس سنتی مردم سامی می تواند برحسب وضعیت تأهل آن ها و منطقه ای که به آن تعلق دارند، متفاوت باشد.

مُد دامن پوشی در میان مردان کره جنوبی بسیار قدرتمند است. سلبریتی های کره جنوبی از پوشیدن دامن یا لباس دامن دار ابایی ندارند، موضوعی که با استقبال بسیاری از طرفداران آن ها هم رو به رو می شود.

دامن جزء پوشش سنتی مردان در آمریکا نیست اما در سال های اخیر بسیاری از سلبریتی های هالیوود به استفاده از دامن در استایل های فرش قرمز خود تمایل پیدا کرده اند.

منبع: روزیاتو