چشم و دلمان به جمال حیدر العبادی روشن یا به خودمان؟!

آرمان شرق- رضا رئیسی: «ما از این مجازات‌ها حمایت نمی‌کنیم زیرا آنها را یک اشتباه راهبردی می‌دانیم اما ناگزیر آنها را به اجرا می‌گذاریم» این سخنان نخست وزیر بریتانیا ملقب به استعمارگر پیر نیست، این اظهار نظری گذرا و غرض ورزانه از سوی مقامات اتحادیه اروپا یا کانادا نیز نیست، این بخشی از اظهارات نخست وزیر کشور دوست و بردار عراق است! جناب حیدر العبادی تنها چند ساعت پس از اعمال تحریم های غیر قانونی، یکطرفه و زورگویانه ایالات متحده، تاکید می کند که با این تحریم ها در راستای منافع ملت عراق همراهی می کند! تحریم هایی که مستظهر به معاهدات بین المللی و الزامات حقوقی قطعنامه های قانونی شورای امنیت نبوده و به شکل قلدرمابانه از سوی رئیس جمهوری ایالات متحده اعمال شده و حتی متحدان استراتژیک آمریکا، یعنی کشورهای اتحادیه اروپا با صراحت به مخالفت با آن پرداخته و اعلام کرده اند که الزامی برای تبعیت از این تحریم ها ندارند و البته کشورهای متعدد در شرق و غرب دنیا نیز مخالفت خود را اعلام کرده اند.

به گزارش آرمان شرق، البته و پر واضح است که اگر عالی ترین مقام سیاسی هر کشوری ، چنین گفتاری را داشت تا این حد برای ما عجیب و غیر منتظره نبود تا آنکه نخست وزیر عراق چنین سر به آستان آمریکا سائیده و شتابان از حمایت از تحریم های یکجانبه علیه ایران بگوید. فارغ از شخص حیدرالعبادی که خود از عنفوان جوانی مراودات فراوان با ایران داشته و حمایت های گسترده از سوی ما دریافت کرده است، هیچ ناظر منصفی نیست که اذعان نداشته باشد که اگر حمایت های همه جانبه سخت افزاری و نرم افزاری ایران نبود، اکنون دولت مرکزی عراق وجود خارجی نداشت و بغدادی که به سیطره داعش درآمده بود، پذیرای جناب حیدرالعبادی نبود که ایشان اینگونه با طیب خاطر و فراغ بال خبر از همراهی با تحریم های ایران بدهد!

آنهم عراقی که با راهبری حزب بعث و رژیم منحوس صدام حسین، هشت سال جنگ را بر ایران تحمیل و هزینه های فراوان مادی و معنوی و انسانی بر ایران تحمیل کرد اما جمهوری اسلامی از سر حسن همجواری، پیشینه مشترک تاریخی و نیز همبستگی های مذهبی هر آنچه که برای بهبود شرایط عراق لازم بود؛ مضایقه نکرد و حتی به دنبال اخذ غرامت جنگ نیز از دولت و ملت عراق نرفت.

حال اما در پاسخ به همه لطف های بی دریغ و هزینه های فراوان نه فقط نخست وزیر عراق اعلام بیطرفی نکرده بلکه با یک تعارف آبدوخیاری با اعمال تحریم ها همراهی نشان داده آنهم عراقی که به طور طبیعی و با توجه به مرزهای گسترده جغرافیایی و اشتراکات مذهبی و مناسبات مستحکم چندین ساله، روی آن برای دور زدن تحریم ها حساب ویژه ای می توانستیم باز کنیم و چند روز پیش نیز معاون اول رئیس جمهوری در سخنان خود اشاراتی به این موضوع داشت.

حال البته یک سئوال بزرگ در این میان مطرح است، آیا ما هر چه فریاد داریم باید بر سر حیدر العبادی بزنیم، آیا ما می توانیم او را نمک نشناس و خائن بدانیم و ….؟! راستش را بخواهید، اگر بخواهیم احساسی برخورد کنیم، می توانیم با همه ناراحتی و خشم خود، همه کاسه و کوزه ها را بر سر العبادی بشکانیم اما این نه دردی از ما دوا می کند و نه فایده ای برایمان دارد.

نکته مهم آنست که این بار اول چنین چرخش های ناجوانمردانه ای نبوده و نخواهد بود، حقیقت آنست که این رفتار یک جمله تاریخی را برای ما تداعی می کند که می بایست به عنوان الگوی راهبردی و پارادایم منطقی  ما در عرصه سیاست خارجی مورد توجه قرار بگیرد و البته که در تمامی این سال ها به آن توجه نشده است« کشورها دوست و دشمن دائمی ندارند و منافع آنان است که دوست و دشمن را تعیین می کند»

ما در عرصه سیاست خارجی به حواشی بیش از متن بها می دهیم، علقه ها و علاقه های ایدئولوژیک و خیرخواهانه و انسان دوستانه را بیش از آنچه که باید باشد، بها می دهیم و هر از گاهی با این نوع رفتارها مواجه می شویم، ما در سیاست خارجی مان مدیریت هزینه را بلد نیستیم! و در پیامد آن نمی توانیم توازن معقول میان هزینه ها و درآمدها در روابط مان با دیگر کشورها را برقرار سازیم.

در همین مورد عراق، به طور قطع منافع ملی ما و امنیت کشورمان اقتضاء می کرد که داعش را منکوب و مقهور کنیم یا در منطقه رویکردهایی در مواجه با دشمنان منطقه ای داشته باشیم اما چرا روی فردای داعش در بحبوحه کارزار فکر نکردیم؟ چرا به این نیاندیشیدیم که به پشتوانه این هزینه های فراوان برای فردای عبور از بحران فکری کنیم و پایه های حضور پایدارمان را در راستای منفعت حداکثری مستقر ساخته و امتیازات لازم را اخذ کرده و اجازه چنین رفتارورزی های نابخردانه ای را به شرکای دوست و برادرمان ندهیم!

ما البته که نیاز داریم در آینده به بازنگری رفتارها و سیاست ورزی های خود پرداخته و حواسمان باشد که هیچ دوستی و دشمنی ابدی نیست و منافع ملی مقدم بر همه چیز است، آنگاه امثال العبادی ها هیچ گاه نخواهند توانست با ما اینگونه وقیحانه و گستخانه رفتار کنند!