جی پلاس: امیر قلعه نویی در کنفرانس خبری پس از بازی مقابل قطر که درنهایت با شکست ۳-۲ ایران به پایان رسید، مطابق انتظار از همه عذرخواهی کرد و مسئولیت باخت را بر گردن گرفت. با این حال او این عذرخواهی را به نحوی بیان کرد که احتمالا مخاطبان با خود گفته اند که ای کاش این کار را نمی کرد!

قلعه نویی بابت باخت مقابل قطر عذرخواهی کرد اما عملا هیچ اشکالی را به تیم خود و به تصمیماتش وارد ندانست. او نه در مورد تعویض هایش توضیح خاصی داد و نه در خصوص اشکالات خط دفاع حرف زد بلکه عملا تمام تقصیرات و اشکالات را به گردن بدشانسی انداخت. بدشانسی گل نشدن توپ های ایران و بدشانسی گل شدن توپ های قطر.

آیا شانس در فوتبال دخیل است؟ قطعا بله. مصداق بارز این مسئله هم ضربه لحظه آخری جهانبخش بود که به تیر خورد گل نشد. اما وقتی امیر قلعه نویی می گوید که تیمش باید چند گل به حریف می زد و صرفا به خاطر بدشانسی این اتفاق رقم نخورده، این یعنی تیم ملی نه هیچ مشکلی در استراتژی بازی اش داشته، نه در ترکیب اولیه و تعویض ها مشکلی بوده و نه ساختار دفاعی تیمی که در جام ۷ گل خورده ایرادی داشته و صرفا کائنات با تیم ملی مهربان نبوده.

حال اگر چنین بوده، آقای قلعه نویی دیگر چرا عذرخواهی می کند؟ مگر ایشان نقشی در تعیین قضا و قدر و شانس و اقبال داشته که عذرخواهی می کند؟ عذرخواهی برای زمانی است که شما برای عملکرد خود نقشی در وضعیت نامطلوب ایجادشده قائل باشید اما وقتی همه چیز برعهده شانس است، دیگر عذرخواهی سرمربی تیم ملی برای چیست؟