بازندگان اصلی جنگ اوکراین

بازندگان اصلی جنگ اوکراین

سرویس بین الملل- محمدعلی عباسی افغان: در نخستین سالگرد آغاز جنگ علیه ملت اوکراین، سفر غیرمترقبه و کوتاه بایدن رئیس جمهور آمریکا به اکراین، دوباره این جنگ را سرخط خبرهای دنیا ساخت، جنگی که امروزه هم متفق القول به این یقین دارند که آمریکا بر اکراین و روسیه تحمیل کرده است و این سخن بایدن در خرابه های کیف که گفت: «کیف همچنان ایستاده است!» درخور تعمق و تحمل بیشتر است. همه می دانند که دیگر کیف زانو زده است و در هر روز در خاک و خون می غلطد و هرروز انسانهای بیگناه زیادی در کیف کشته و زخمی میشوند و اگر بایدن گوش شنوایی می داشت حتما ضجه مادران، زنان و کودکان را میشنید و برطبل جنگ نمی کوبید .
اکراین امروزه در این جنگ همه داشته هایش را از دست داده و از این کشوره ویرانه ای بیش باقی نمانده است و اینکه بایدن می گویید کیف همچنان ایستاده است و تبلبغات گسترده ای را بر ادامه این جنگ به هرقیمتی راه انداخته است، نشان میدهد که آمریکا در این جنگ به دنبال منافع بیشتر است و هنوز مشخص است که به تمامی آنچه که از این جنگ می‌خواسته دست‌نیافته‌است.
یکی از دلایل آغاز جنگ اکراین و کشاندن پای روسیه به این جنگ اینست که این جنگ دقیقا بعد از شش ماه از شکست آمریکا در افغانستان اتفاق افتاد، شش ماهی که دولت آمریکا به خاطر خروج بدون برنامه و مفتضحانه اش در محاق افکار عمومی مردم آمریکا و دنیا قرار داشت و برای انحراف افکار عمومی دنیا باید بحرانی در دیگر سوی دنیا ایجاد می کرد. هنوز هم که بیش از یک سال و نیم از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان میگذرد از این رهگذر فشارهای بسیاری از سوی جمهوری خواهان بر دمکرات و بویژه بایدن برای پاسخ دادن به سوالات شان وارد می‌شود.
و اینکه پوتین ادعا می کند که آمریکا باعث شده تا این جنگ آغاز شود هم پربیراه نیست، چه آنکه اگر با نگاهی کوتاهی به آسیب های این جنگ پرداخته شود، مشخص می شود که تنها کشوری که از این جنگ آسیب ندیده، آمریکاست و تبعات این جنگ نشان میدهد که روسیه، اروپا و اکراین بیشترین آسیب ها را از این جنگ دیده اند. چه از بعد اقتصادی و چی از بعد امنیتی، تمامی زیربناهای اقتصادی اکراین و منابع بشری آن ویران شده است و از طرف دیگر کشورهای اروپایی هم با معضلات اقتصادی و امنیتی بسیاری روبرو هستند از سویی از این ترس دارند که شعله های آتش جنگ دامن آنها را بگیرد و از سوی دیگر با تحریمهای که برعلیه روسیه وضع کردند باعث شده هم رشد اقتصادی شان کند شود هم دچار تورم اقتصادی بی سابقه ای در حوزه کشورهای اروپایی شاهد باشیم و دورنمای تاریک جنگ اکراین سایه سنگینی بر سر کشورهای این اتحادیه افکنده است.
ویرانی اکراین، تحریمهای روسیه و بار مضاعف که این جنگ برای اقتصاد این کشور به بار آورده است و همچنان تبعات اقتصادی که برای کشورهای اروپایی در پی داشته همه و همه نشان میدهد که برنده اصلی این نبرد تنها یک کشور می تواند باشد، صرف نظر از نتیجه این جنگ و آن هم آمریکاست.
روسیه بعد از روی کارآمدن پوتین از لحاظ اقتصادی و سیاسی رشد قابل ملاحظه ای داشته و ایده احیای امپراطوری شوروی سابق در ذهن پوتین احساس خطری بود که دولتمردان آمریکا را می ترساند و این زیاده خواهی این رهبر آهنین روسیه باید کنترل می شد و چاره ای برای آن اندیشده میشد و طرح کشانده اکراین یکی از اقمار پیشین اتحاد جماهیر شوروی در تقابل با این زیاده خواهی روسیه بهترین و کوتاه ترین راهی بود که دولت آمریکا می توانست به اهدافش برسد.
در این جنگ از پیش مشخص بود که نه روسیه می تواند پیروز صد درصد این جنگ باشد نه هم اکراین، چرا که سناریوی این جنگ در جای دیگری نوشته شده بود و روسیه و اکراین ناخواسته در یک چنین دامی افتاده اند و این محتمل ترین پیش بینی است که می توان در مورد این جنگ کرد.
از سوی اتحادیه اروپا هم که از طرفی هم پیمان ایالات متحده به شمار می رود و از سوی دیگر به عنوان یک رقیب قوی اقتصادی که سودای رها شدن از زیر سیطره سیاسی، نظامی آمریکا را داشته و دارد باید در جایی و به گونه ای کنترل میشد و با این اتفاق که اقتصاد اروپا بیشترین آسیب را از این جنگ دیده شاید این ایده رها شدن از زیر سلطه سیاسی نظامی آمریکا تا سالها دیگر در ذهن سیاستمداران اروپای خطور نکند و یا هم ابزار دنبال کردن این ایده را نداشته باشند .
بیشترین بار این جنگ را اروپا به دوش می کشد و بیشترین آسیب را هم اروپا دیده است در واقع اینگونه می توان گفت که دولتمردان آمریکا با تحریک روسیه و با کشاندن اکراین به عنوان طعمه به آنچه که می خواسته اند رسیده اند و ادامه دادن به این جنگ و با کوبیدن بر طبل جنگ می خواهند به منافع بیشتر از آنچه که به دنبال آن بوده اند، دست یابند.
در واقع آمریکا توانست با دامن زدن به این جنگ به سه هدف عمده دست پیدا کند. اول انحراف افکار عمومی از شکستی که در افغانستان متحمل شده بود، چون این بدترین شکستی بود که دولت آمریکا در طول تاریخ سیصد ساله اش متحمل می شد و واقعا هم پاسخ قانع کننده ای برای افکار عمومی داخلی و افکار عمومی دنیا نداشت. برای کم کردن بار این فشارها و رویکرد جدید انحراف افکار عمومی به سوی بحران دیگر سهل الوصول ترین راهی بود که به نظر می رسید.
دوم، کنترل پوتین که رویای امپراطوری روسیه را داشت و در این مسیر به خوبی داشت پیش می رفت و هم از لحاظ اقتصادی احیا شده بود و هم از لحاظ سیاسی و نظامی داشت به ابزاری که برای این هدف داشت دست پیدا کند و با افتادن در این دام دنبال کردن این ایده هم برای سالها از ذهن زمامداران چه پوتین و چه جانشین های او پاک خواهد شد.
سوم، یاد آوری به دولتمردان اروپا چه به عنوان یک متحد و چه به عنوان یک رقیب بالقوه در سطح دنیا که بدون آمریکا، با همه احساس توانایی هیچ اند و توان کنترل هیچ بحرانی را نه در سطح دنیا بلکه در داخل اروپا ندارند، به تصور بسیاری ایده ایجاد نیروی واکنش سریع اتحادیه اروپا در جایگزینی پیمان ناتو می تواند از عمده دلایل آغاز جنگ در اکراین باشد. کما اینکه با مرور تاریخ می توان با قطعیت گفت هرزمانی که کشورهای اروپای خواستند صدای استقلال طلبی بلند کنند و خود را از زیر سیطره نفوذ سیاسی و نظامی آمریکا برهانند با بحرانی در داخل مرزهای اروپا روبرو شدند و آمریکا با طرح ریزی این بحران ها اهمیت خود را به آنها به رخ می کشد و نشان میدهد که بدون آمریکا اروپا با همه توانایی‌اش هیچ است.
با آنچه که مطرح شد به باور بسیاری از تحلیل گران سیاسی برنده اصلی این جنگ آمریکاست و قطعا بازنده اصلی این جنگ روسیه، اتحادیه اروپا و اکراین هستند. مانند بسیاری از جنگ های که اروپاییان در تاریخ معاصرشان از آنها یاد وخاطره ای دارند.