آرمان شرق-گروه سیاست:در قرآن کریم فرمود آنچه در زمین است من برای شما مسخر کردم. اگر صدر و ساقه زمین برای بشر تسخیر شده است، بشر کمبودی ندارد که در اثر کمبود و حرص و طمع و مانند آن با یکدیگر اختلاف داشته باشند. جنگ جهانی اول و دوم و همچنین جنگ های نیابتی منطقه ها و زمان ها و زمین های مخصوص در اثر کوته فکری است.
شفقنا- سومین روز از همایش سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، امروز دوشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۲ با پیام تصویری حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در سالن همایش های صدا و سیما برگزار گردید.
حضرت آیت الله جوادی آملی بیان کردند: «بغض و عداوت» نسبت به یکدیگر تیغ تیزی است که دین را ریشه کَن می کند و نمی گذارد گل ها و خوشه ها و شاخه های دین بروید بنابراین خطر مخالفت بی دین شدن است و خط بی دین شدن رسوایی دنیاست، اما وحدت از آسمان نازل می شود.
به گزارش شفقنا، متن پیام حضرت آیت الله جوادی آملی به سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی بدین شرح است:
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمد لله رب العالمین و صلّی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین و الأئمه الهداه المهدیین و فاطمه الزهراء سلام الله علیهم اجمعین بهم نتولّی و من أعدائهم نتبرّء الی الله».
مقدم شما بزرگواران، علما، نخبه ها، فرهیختگان و دانشمندان ارجمند را گرامی می دارم. هفته پربرکت وحدت را به همگان تهنیت عرض می کنیم. میلاد ذات مقدس پیامبر اعظم(علیه و علی آله آلاف التحیه و الثناء) را ارج می نهیم. امیدواریم ذات اقدس الهی به برکت این موالید آنچه خیر و صلاح و فلاح دنیای اسلام است نصیب مسلمان ها بفرماید و از برگزارکنندگان این مراسم، حق شناسی می کنیم و از همه بزرگوارانی که با ایراد مقال یا ارائه مقالات بر وزن علمی این کنگره ها و همایش ها و نشست ها افزوده و می افزایند خدای سبحان به احسن وجه بپذیرد.
آنچه محور اصلی بحث است آن است که با استفاده و بهره وری از ارزش های مشترک ادیان الهی و مذاهب الهی وحدت را که رهآورد همه انبیاء و اولیای الهی(علیهم السلام) است تحصیل کنیم و حراست نماییم.
مستحضرید که اختلاف زمینی است و وحدت الهی و آسمانی است. در گستره زمین، اعماق زمین، در معادن زمین، در دریاهای زمین و در کوه های زمین وحدت پیدا نمی شود. ذات اقدس الهی به رسولش می فرماید: ﴿لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الأرْضِ جَمِیعاً مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ﴾؛[۱] اگر همه ذخائر زمین را صرف بکنی تا جامعه متحد بشود، مقدور شما نیست، زیرا وحدت آسمانی است و زمینی نیست. وحدت در سایه توحید و اعتقاد به اسماء حسنای الهی و مسئله معاد و مانند آن حاصل میشود. با داشتن زر و سیم، کوه معدن پیدا می کند، ولی جامعه متحد نخواهد شد ﴿لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الأرْضِ جَمِیعاً مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ﴾.
راز اینکه وحدت آسمانی است و زمینی نیست آن است که موجودات زمینی باهم جمع نمی شوند، اما موجودات آسمانی همه باهم اند. در کتاب های آسمانی گرچه اختلاف مختصری هست، اما هیچ مخالفتی بین ره آورد کتابهای آسمانی پیدا نمی شود. انبیای الهی اختلاف برنامه ای دارند، ولی مخالفتی بین آنها نیست. رهبران الهی در یک دین ممکن است اختلاف نظر داشته باشند، ولی مخالفتی بین آنها نیست. این بیان اختصاصی به قرآن کریم ندارد که ﴿وَ لَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلاَفاً کَثِیراً﴾؛[۲] صدر و ذیل تورات یکدست است، صدر و ذیل انجیل یکدست است، صدر و ذیل زبور داود یکدست است، چه اینکه صدر و ذیل قرآن کریم یکدست است.
پس بنابراین معارف قرآنی متحد است، چون از آسمان است نه از زمین ﴿وَ لَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلاَفاً کَثِیراً﴾. اختلاف از زمین برمی خیزد، از آسمان نمی آید. ما دو کار باید انجام بدهیم: یکی اینکه برنامه های آسمانی را به دقت بفهمیم و بپذیریم؛ دوم برنامه های زمینی را به دقت رصد کنیم و مدیریت کنیم.
در قرآن کریم فرمود آنچه در زمین است من برای شما مسخر کردم. اگر صدر و ساقه زمین برای بشر تسخیر شده است، بشر کمبودی ندارد که در اثر کمبود و حرص و طمع و مانند آن با یکدیگر اختلاف داشته باشند. جنگ جهانی اول و دوم و همچنین جنگ های نیابتی منطقه ها و زمان ها و زمین های مخصوص در اثر کوته فکری است. قرآن کریم فرمود اختلاف زیانبار است. این بیان نورانی پیامبر(علیه و علی آله آلاف التحیه و الثناء) است: «إِیَّاکُمْ وَ الْبِغْضَهَ … فَإِنَّهَا الْحَالِقَهُ لِلدِّینِ»؛[۳] فرمود شما مواظب باشید اختلاف که با یکدیگر دارید تیغی است که در دست شماست، یک؛ این تیغ زیر بوته های دین را می تراشد و اینها را از پای در می آورد و از پایه در می آورد، این دو.
شما مستحضرید اگر کسی در روز دهم در منا سرش را حلق کرد، به این زودی مو در نمی آید و اگر هر روز تیغ در دست او باشد و سر را حلق کند مویی رشد نمی کند. در این حدیث نبوی وجود مبارک آن حضرت(علیه و علی آله آلاف التحیه و الثناء) فرمود: «إِیَّاکُمْ وَ الْبِغْضَهَ … فَإِنَّهَا الْحَالِقَهُ لِلدِّینِ»، مبادا با یکدیگر کینه داشته باشید، زیرا بغض و عداوت نسبت به یکدیگر تیغ تیز است که دین قرار می گیرد و ریشه کَن می کند. نمی گذارد این گلهای دین بروید این خوشه ها و شاخه های دین بروید. «إِیَّاکُمْ وَ الْبِغْضَهَ … فَإِنَّهَا الْحَالِقَهُ لِلدِّینِ». این اختلاف زیر دین تیغ می گذارد.
بنابراین خطر مخالفت بی دین شدن است و خط بی دین شدن سوخت و سوز جهنم است، گذشته از رسوایی دنیا. اما وحدت از آسمان نازل می شود. اینکه فرمود: ﴿وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً﴾[۴] این حبل و این طناب الهی به وسیله کتاب های آسمانی به زمین آویخته است، نه انداخته. قرآن و همچنین تورات و همچنین انجیل و همچنین زبور داود و هر نوشته ای از نوشته های الهی اینها به زمین القاء شدند، نه انداخته. تجلی شده اند، نه تجافی. آویخته شده اند، نه انداخته. به زمین نینداخته اند که فاصله پیدا کند با آسمان، بلکه به زمین آویختند. این کتاب الهی در عین حال که در دست مردم است طرف دیگرش در دست بیدستی خدای سبحان است. تورات این چنین است، انجیل غیر محرَّف این چنین است، تورات اصیل اینچنین است لذا فرمود: ﴿وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً﴾.
اگر آن معارف الهی که در کتاب های آسمانی است اعتقاد به وحدانیت خدا، ابدیت خدا، ازلیت خدا، جریان معاد، حقانیت قیامت و مانند آن این در دلها مستقر بشود، هرگز جامعه به جان هم نمی افتد. نه جنگ جهانی اول و دوم پیش می آید و نه جنگ های نیابتی و نه اختلافات دیگر.
پس آنچه که بنام وحدت است در آسمان است و آنچه که نازل می شود به نحو آویختن است نه به نحو انداختن. به نحو تجلی است نه به نحو تجافی؛ یعنی در عین حال که در بالا هست در پایین هم حضور دارد و برای اینکه روشن بشود انسان می تواند آسمانی بیاندیشد، به انسان یک فکری داد که آن الهی فکر می کند قلبی داد که الهی فکر می کند. فرمود شما باید به بهترین وجه زندگی کنید و زندگی بهترین وجه در سایه وحدت است نه در سایه مخالفت با یکدیگر. نه در سایه جنگ و ریخت و پاش و کارهای نظامی. در سایه گذشت و ایثار است. شما برای اینکه بتوانید خوب زندگی کنید، باید به دو نکته توجه کنید یکی اینکه هیچ کمبودی در جهان خلقت و نظام سپهری نیست. شما هر چه بخواهید عمر بکنید عمر طولانی آن قدر امکانات در جهان هست که همه شما را تأمین می کند. این اصل اول.
اصل دوم آن است که آنچه که در نظام هستی است، خدا آن را مسخر شما قرار داده است. نه انسان حق دارد بگوید من نمی توانم! نه هیچ موجود آسمانی یا زمینی دیگر حق دارند که بگویند من تابع خواسته انسان نیستم! هر دو امتناع ممنوع است. اگر انسان حق ندارد بگوید که من نمی توانم و اگر جهان حق ندارد که بگوید من مضایقه میکنم؛ بلکه هم انسان در اثر عنایت الهی توانمند است و هم جهان تسخیر شده است، بنابراین کمبودی نیست تا انسان به وسیله کمبود به جان یکدیگر بیافتد. البته آن طبیع سیر نشدنی افراد طمّاع مطلبی دیگر است که زمینه فساد را فراهم می کند.
بنابراین در قرآن آمده است که اتحاد و هماهنگی زمینی نیست آسمانی است ﴿لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الأرْضِ جَمِیعاً مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ﴾، آسمان بودن هم به این است که اگر کسی موحد بود جز خدا به احدی اعتنا و اعتمادی نداشت، قلب و قالبش به فکر الهی است خیر دیگران را هم می خواهد، یک؛ و آنچه در نظام هست خدا برای بشر خلق کرد، چه زمان چه زمین، فرمود: ﴿جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهار﴾ او شب و روز را برای شما خلق کرد انسان باید شب و روزش را مدیریت بکند، برنامه های صحیح در شبانه روز داشته باشد که هم به کارهای فردی برسد هم به کارهای جمعی. هم به آن خلوت کردن با ذات اقدس الهی بار یابد و هم با مسائل اجتماعی دیگر. هم زمان را می تواند برنامه ریزی کند و زیر مجموعه خود بگیرد، چون فرمود: ﴿جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهار﴾. هم آسمان و زمین را که نظام سپهریاند می تواند اساس قرار بدهد برای بهره برداری. اگر هیچ موجودی در آسمان نیست مگر اینکه می تواند مسخر باشد و انسان میتواند او را تسخیر کند بنابراین کمبودی در عالم نیست تا در اثر کمبودی جا یا زمان یا زمین، اختلافی پیش بیاید.
اگر حرص و طمع زائد باشد او را باید با فضائل اخلاقی تربیت کرد وگرنه هیچ موجودی در عالم نیست که خدا او را برای انسان خلق نکرده باشد. این ﴿خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعاً﴾، یا «خلق لکم» آنچه در آسمان و زمین است یا «خلق لکم» آنچه در مجموع نظام سپهری است اینها برای شما خلق شده است. پس بنابراین چیزی کم نیست تا انسان در اثر کمی آن مواد با یکدیگر اختلاف کند.
همه چیز حتی زمان را باید مدیریت کند، چون فرمود: ﴿جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهار﴾. هم زمین را باید مدیریت کند، هم مجموعه نظام سپهری را. ولی در تمام این برنامه ریزی ها باید بداند اختلاف در رهآورد الهی نیست. آنجا جز وحدت و هماهنگی چیزی دیگر نیست و اتحاد و فضاگیری در متن دریاها نیست، زیرا جای کثرت است و جای لعن یکدیگر و جای تساوق و امثال ذلک است.
نتیجه اینکه اتحاد یک امر الهی است و نازل می شود به نحو تجلی، نه به نحو تجافی، و اختلاف یک امر زمینی است و انسان هرگز با زمیننگری و گرایش به زمین و زمین محوری نمی تواند به اتحاد بار یابد و اما اگر آسمان نگری کند هم می تواند اتحاد را حفظ کند هم به سعادت دنیا و آخرت برسد.
من مجدداً مقدم شما را گرامی میدارم. آنچه خیر و صلاح و فلاح جهان اسلام است و رفاه مسلمین را تأمین می کند به برکت قرآن و عترت فراهم بشود.
«غفر الله لنا و لکم و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته»
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰