به طور کلی بررسی اختلاف رشد اقتصادی در فصول گذشته نشان می دهد پس از آن که در تابستان نرخ بیکاری افزایشی ۰.۸ واحد درصدی  را ثبت کرده بود افزایش ۰.۵ واحد درصدی در زمستان دومین رکورد را در سه سال گذشته در این زمینه به ثبت رساند.

نرخ بیکاری ۹.۹ درصدی مناطق شهری در اسفند ۱۴۰۰

به طور کلی سهم جمعیت بیکار از کل جمعیت فعال در اسفند ۱۴۰۰ به طور متوسط مناطق شهری برابر با ۹.۴ درصد به ثبت رسید.

مقایسه این نرخ با پاییز ۱۴۰۰ نشان از رشد ۰.۵ رصدی نرخ بیکاری در کل کشور داشته است. این در حالی است که این نرخ از زمستان سال گذشته در حدود ۰.۳ واحد درصد کمتر بوده است.

این مقایسه به تفکیک مناطق شهری و روستایی نیز نشان می دهد شاخص برآورد بیکاری ایران در مناطق شهری برابر با ۹.۹ درصد ثبت شده و در مناطق روستایی نیز برابر با ۸ درصد محاسبه شده است.

بررسی نرخ بیکاری در مناطق روستایی نیز نشان می دهد این بیشترین میزان این شاخص در سال ۱۴۰۰ بوده که البته بررسی سالانه نشان می دهد همواره در هر سال در اسفند ماه شاهد جهش نرخ بیکاری در مناطق روستایی بوده ایم. این جهش می تواند به دلیل شرایط وخیم کسب وکار کشاورزی در فصل زمستان بوده باشد.

در نهایت افزایش فصلی نرخ بیکاری در کشور با کاهش نرخ مشارکت اقتصادی درایران همراه بوده است.

کمترین نرخ مشارکت اقتصادی در ۷ سال اخیر

به طور کلی نرخ مشارکت اقتصادی در آخرین فصل ۱۴۰۰برابر با ۴۰.۴ درصد ثبت شد. این نرخ به سهم جمعیت فعال از کل جمعیت در کشور دلالت داشته و به عبارتی تغییرات آن می  تواند نشان دهنده مشارکت آحاد جامعه در وضعیت اقتصادی بوده باشد.

بررسی نرخ مشارکت در سال های گذشته نشان می دهد این شاخص در بعد فصلی در کمترین سطح خود در هفت سال اخیر قرار گرفته و همچنان شیبی نزولی را در فصل های اخیر اتخاذ کرده است.

به همین دلیل برخی تحلیلگران روندهای کاهشی در نرخ بیکاری راغالبا نه لزوما نتیجه بهبود وضعیت اشتغال زایی که ثمره کاهش نرخ مشارکت اقتصادی درایران می دانند.