اعتماد- امروز بیست و یک اسفند است و هنوز باشگاه پرسپولیس و استقلال از لحاظ مالکیتی تعیین تکلیف نشدند. این درحالی است که یازده فروردین آخرین مهلت ارسال مدارک به ای‌اف‌سی برای جلوگیری از حذف این دو باشگاه از آسیاست. نیازی به گفتن نیست، اما با احتساب روزهای باقیمانده امسال و تعطیلات سال بعد عملا کمتر از چند روز فرصت برای وزارت ورزش و دولت باقی نمانده است.

در این هفته دو روز کاری و در هفته بعد هم دو روز کاری که البته فقط اسمش کاری است. از آن طرف هم به فرض اینکه همه دستگاه‌ها از روز ششم محکم سر کار باشند چهار روز کاری وجود دارد. با این حساب دیگر خیلی بعید به نظر می‌رسد اتفاق خاصی در این چند روز بیفتد.
در این شرایط مقامات وزارت ورزش هنوز هر روز مصاحبه می‌کنند که دولت و وزارت ورزش به فکر واگذاری دو باشگاه هستند. وزیر کار هم روز گذشته اظهاراتی در این زمینه مطرح کرد که در محافل رسانه‌ای کمتر کسی از آن سر در آورد. سیدصولت مرتضوی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حاشیه مراسم شانزدهمین دوره مسابقات کشوری قرآن کریم در جمع خبرنگاران گفت: «بنای ما بر این نیست که پرسپولیس به یکی از صندوق‌ها واگذار شود، ان‌شاءالله یک مجموعه شرکتی ایجاد می‌شود تا صندوق‌هایی که کمترین مشکل را دارند و همچنین شرکت‌های ما بتوانند در آن عضویت داشته باشند.»  وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: «دولت بنا دارد هر دو تیم پرسپولیس و استقلال را حمایت و ارتقا دهد.»  او افزود: «ما بنا داریم ورزش ملی و قهرمانی را تقویت و کمک کنیم و بنا نیست از حقوق کسی کاسته و به تیم‌های ورزشی داده شود، بلکه برنامه داریم که این تیم‌ها آورده مالی داشته باشند.»
مرتضوی تصریح کرد: «تیم‌های ورزشی حتما با مدیریت مطلوب آورده مالی خواهند داشت.»
به تک‌تک جملات وزیر کار می‌شود ایراد منطقی گرفت و ثابت کرد ایشان گویا اصلا در جریان ماجرا قرار ندارد، اما در حال حاضر اصلی‌ترین مساله این است که چه زمانی وعده‌ها تحقق پیدا می‌کند؟ ساختن یک مجموعه از صندوق‌ها که بیاید پرسپولیس را در اختیار بگیرد چقدر زمان می‌برد؟ و آیا این کار شدنی است؟
در گزارش‌های قبلی بارها نوشتیم ایده واگذاری پرسپولیس به تامین اجتماعی و شرکت‌ها و صندوق‌های تابعه آن عملی اشتباه و حتی بدتر از حذف پرسپولیس از آسیاست. این دقیقا مصداق قوز بالا قوز است. سپردن یک مجموعه زیانده به چند مجموعه زیانده دیگر چه کمکی به چه کسی می‌کند؟ وضعیت معیشتی بازنشستگان جوری است که اصلا آوردن نام خرید باشگاه در اطراف صندوق‌های بازنشستگی وحشتناک است. این را خود بازنشستگان و کارشناسان هم بارها اعلام کردند. آن‌طور که از گوشه و کنار هم شنیده شده در بدنه دولت و حاکمیت مخالفان زیادی در مورد گره زدن پرسپولیس به مسائل بازنشستگان وجود دارد.  اصلا معلوم نیست چرا دولت اصرار دارد پای وزارت کار و تامین اجتماعی و صندوق‌های بازنشستگی را به فوتبال باز کند؟ کشور این همه شرکت خصولتی بسیار سودده با گردش‌های مالی میلیارد دلاری دارد. پتروشیمی‌ها، معادن و اپراتورها. چرا دولت پرسپولیس را به یکی از این شرکت‌ها واگذار نمی‌کند؟ چون بدهی به آنها ندارد؟
در روزهای گذشته که بحث واگذاری استقلال به یک شرکت پتروشیمی مطرح شده هیچ کس انتقادی در این زمینه مطرح نکرده است، چراکه همه می‌دانند این هم برای شرکت خوب است و هم برای باشگاه. اما در مورد پرسپولیس این همه نقد و اشکال به وجود آمده است ولی دولت باز هم قصد تغییر دست فرمان را ندارد.
برای بار چندم واگذاری پرسپولیس و استقلال باید توسط شخص رییس‌جمهور انجام شود. باید آنهایی که مخالف واگذاری این دو باشگاه هستند، آنهایی که می‌خواهند در این بین به نوایی برسند یا هر کس که در این مسیر قصد همراهی ندارد، کنار گذاشته شود. دو باشگاه ولو به صورت موقت به یکی از خصولتی‌های پولدار و سودده واگذار شوند تا قال قضیه کنده شود. با این وضعیت و با این سرعت اتفاقی که به نفع فوتبال است، رخ نخواهد داد.