دنیای اقتصاد: روز پایانی مسابقات مرحله یک‌شانزدهم نهایی جام حذفی فوتبال ایران که به دلیل حضور تیم ملی در جام ملت‌های آسیا به تاخیر افتاده بود، با سه بازی به پایان رسید. بر این اساس پرسپولیس با برتری ۳برصفر برابر نفت و گاز گچساران، سپاهان با کسب نتیجه مشابه مقابل شمس‌آذر و مس رفسنجان با پیروزی ۲برصفر مقابل استقلال به جمع ۱۶ تیم پایانی مسابقات راه یافتند. این روز از بازی‌ها برندگان و بازندگان مهمی داشت که شرایط برخی از آنها را مرور می‌کنیم.

برنده‌ها

محرم نویدکیا: بدون تردید برنده بزرگ این روز، محرم نویدکیا بود. سرمربی محجوب اصفهانی بین دو نیم‌فصل روی نیمکت مس رفسنجان جانشین ساکت الهامی شد و فعلا تاثیر مثبت او روی این تیم بحران‌زده به وضوح قابل ردگیری بوده است. مس بعد از حضور نویدکیا در ۴ مسابقه لیگی و حذفی صاحب ۲ پیروزی و ۲ تساوی شده و هیچ گلی دریافت نکرده است. این تیم در حالی استقلال را شکست داد که کاملا شایسته بود و نمایش بسیار خوب و درخوری ارائه داد. حیف بود محرم در لیگ نباشد.

سپاهان: بعد از شش باخت پیاپی، بالاخره عروسی به کوچه سپاهان هم آمد و این تیم توانست با سه گل شمس‌آذر را ببرد. این مسابقه برای طلایی‌پوشان جنبه انتقامی هم داشت، چرا که شکست آنها در قزوین طی یک بازی جنجالی در هفته پایانی دور رفت، از جمله عوامل تشدید بحران در اردوگاه سپاهان بود. البته در همین مسابقه هم مخصوصا در نیمه اول شاگردان ژوزه مورایس تا حدودی خوش‌شانس بودند، چرا که چندین موقعیت خطرناک شمس‌آذر هدر رفت. به هر حال سپاهان کمی از بحران فاصله گرفت، اما هنوز کار سختی برای تثبیت کیفیت و موقعیت خودش دارد.

رضا اسدی: به‌طور ویژه در ترکیب سپاهان باید به رضا اسدی هم اشاره کرد؛ مهاجم موفق دو فصل اخیر فوتبال ایران که بعد از گل زیبایش به پرسپولیس، ۱۱۳ روز موفق به گلزنی نشد و در تیم ملی و حتی سپاهان هم نیمکت‌نشینی را تحمل کرد، اما سرانجام برابر شمس‌آذر بغض او ترکید و گل راهگشای اول را زد.

اوسمار ویرا: هر روز که می‌گذرد، سرمربی برزیلی پرسپولیس بیشتر در دل هواداران این تیم جا باز می‌کند. اوسمار ویرا، دستیار پیشین یحیی گل‌محمدی که انتخابش به عنوان جانشین او حسابی بحث‌برانگیز شده بود و کارش را هم با ۳ شکست پیاپی در مسابقات دوستانه و رسمی آغاز کرد، حالا شرایط متفاوتی دارد. بعد از دو پیروزی خوب در لیگ برابر تراکتور و ذوب‌آهن، پرسپولیس با یک فوتبال تهاجمی و تماشایی دیگر موفق شد نفت و گاز گچساران را هم شکست بدهد. اوسمار تا پایان سال ۳ بازی دیگر در تهران دارد؛ دوئل با فولاد، استقلال و پیکان که اگر ۷ امتیاز هم از آنها بگیرد، بار خودش را بسته است.

بازنده‌ها

جواد نکونام: اگر به حامیان پرشور جواد لالیگایی برنمی‌خورد، حذف شدن استقلال در مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی پس از ۱۷ سال یک ناکامی مطلق است. کاری نداریم که در دعوای علی خطیر با نکونام چه کسی بیشتر گناهکار است، اما به این نکته توجه کنید که ستارگان دوشنبه شب جام حذفی، بازیکنانی بودند که نکو آنها را نخواست. او ابتدای فصل به بهانه پر بودن لیست، سند جدایی منتظر محمد را صادر کرد تا همین بازیکن امضای حذف استقلال از جام را بزند. اونوروف هم که در لباس پرسپولیس چشم‌ها را خیره کرد، همان بازیکنی است که در نیم فصل با استقلال به توافق رسید، اما نکو این انتقال را وتو کرد. حالا مقصر اصلی این حذف کیست؟

سعید دقیقی: چه بلایی سر شمس‌آذر آمده که از یک تیم جسور و جذاب در نیم فصل نخست تبدیل به یک بازنده در این هفته‌ها شده است؟ آنها برابر سپاهان خیلی بدشانس بودند که از حریف جلو نیفتادند، اما مساله اینجاست که اکنون نماینده قزوین از جام حذفی کنار رفته و سرمربی آن بهتر است به عواقب رفت و آمدهای اخیرش فکر کند. وقتی که شمس آذر را رها کرد و سر تمرین مس رفسنجان حاضر شد، اما به خاطر قراردادش مجبور به ماندن شد و از آن زمان تیمش در شیب نزولی قرار گرفته است.

صالح حردانی: جانشین یامگا در ترکیب، جانشین او در زدن پنالتی هم شد، اما نشان داد علاوه بر کیفیت فنی، در تبحر اصلی ستاره فرانسوی هم هیچ مهارتی ندارد. او مقابل مس پنالتی‌ای را از دست داد که می‌توانست روند بازی را عوض کند، اما فرصت زدن گل بازی را از تیمش گرفت و اصلا هیچ‌کس نفهمید که چرا حردانی باید پنالتی می‌زد. او که نمایش خوبی هم ارائه نداد، اکنون سیبل هواداران است و احتمال نیمکت‌نشینی‌اش در بازی بعدی هم وجود دارد.

سازمان لیگ: بازهم مثل همیشه نهاد برگزار‌کننده بازی‌های داخلی باید مورد شماتت قرار بگیرد. سوال اصلی اینجاست که چرا باید در اواسط سردترین ماه سال دیداری که ممکن بود به وقت اضافه هم کشیده شود، ساعت ۲۰ وسط هفته شروع شود تا هم تماشاگری از آن استقبال نکند و هم تمام حاضرین در ورزشگاه از بازیکنان گرفته تا عوامل اجرایی و خبرنگاران به معنای واقعی یخ بزنند؟ کمیته برگزاری مسابقات سازمان لیگ یک بار دیگر ثابت کرد بهترین نهاد برای عدم توجه به برنامه‌ریزی و جذابیت است.