به گزارش “ورزش سه”، یحیی گل‌محمدی در دومین مقطع حضور خود روی نیمکت پرسپولیس نتایج درخشانی گرفته و نام خود را به عنوان یکی از بهترین سرمربیان تاریخ این باشگاه مطرح کرده است. اما یک ضعف اساسی و همیشگی در بازی این تیم وجود دارد و پرسپولیس قادر به حفظ برتری خود در بازی‌های بزرگ نیست. دروازه این تیم در پنج دربی در سال‌های اخیر (محمد دانشگر- مهدی قایدی- رودی ژستد- محمد مرادمند و همین کوین یامگا) باز شده و آنها قادر به محافظت از برتری خود نبوده‌اند. حتی این اتفاق برابر اولسان در فینال لیگ قهرمانان، بازی با سپاهان در اردیبهشت ۱۴۰۰ در لیگ یا فینال حذفی در سال ۱۳۹۲ با همین یحیی نیز رخ داده است.

برخی معتقدند سرمربی پرسپولیس تمرکز لازم برای ایجاد تغییرات یا حتی متوقف کردن جریان بازی را نداشته و انگار محو اتفاقات مسابقه می‌شود. اما به نظر می‌رسد دلایل این ضعف بارز نیاز به بررسی بیشتری دارد. به شکل روشنی در این دیدار استقلال در تمام طول ۹۰ دقیقه برنامه مشخصی داشته و با پرس از میانه و عقب، اجازه خلق موقعیت به حریف را نداد. تلاش پرسپولیس برای سرعت دادن به بازی و گذر از کمربند بلاک حریف نیز چندان اثربخش نبود و تنها گل این تیم نیز روی تنها صحنه ناهماهنگی بازیکنان استقلال به ثمر رسید، وگرنه پرسپولیس در دیگر دقایق چندان در خلق موقعیت، کارآمد ظاهر نشد. اما در نهایت پرسپولیس که خودش شاید با خوش‌شانسی به گل رسیده بود، روی اشتباهات ساده این پیروزی را از دست داد. بسیاری تصور می‌کنند راه حل‌هایی نیز برای فرار از تکرار این اشتباه وجود داشت و در ادامه اتفاقاتی که منجر به دریافت گل تساوی پرسپولیس شد را مرور خواهیم کرد.

یک: پرسپولیس به‌صورت ذاتی و غریزی یک تیم تهاجمی و به دنبال خلق موقعیت و مالکیت توپ است و به همین دلیل در طول فصل توجه چندانی به موضوع دفاع فشرده و عقب بازی کردن در تمرینات این تیم نمی‌شود. یحیی گل‌محمدی نیز به‌صورت ذاتی به دنبال ارسال پاس‌های فراوان و تملک توپ است و در واقع فرصت چندانی برای تمرین این سبک بازی برای آنها فراهم نمی‌شود. در طول یک فصل فقط شاید در مقابل تیمی مانند سپاهان یا استقلال (در صورت جلو افتادن)، شرایط برای پرسپولیس به شکلی می‌شود که باید به‌صورت فشرده و با تعداد نفرات بالا دفاع کنند و به همین دلیل در دقایق پایانی مسابقه‌ای مانند دربی، به نظر تیم یحیی گل‌محمدی چندان آماده مقابله با چنین شرایطی نیست.

دو: مدافعان کناری پرسپولیس در امور دفاعی در مجموع چندان موفق نیستند و در صورت قبول این تئوری، کادر فنی این تیم باید به دنبال راه حل باشد. در این مقطع امکان جذب بازیکن نیست و مصدومیت وحید امیری شرایط را برای این تیم بسیار دشوار کرده. تصور اینکه امیری در چنین شرایطی مقابل آرش رضاوند تکل کرده و پنالتی می‌داد چندان آسان نیست. پس در واقع گزینه دیگری جز علی نعمتی نیز وجود ندارد و راه حل اضطراری فعلی شاید محول شدن وظایف دفاعی بیشتر به وینگر پرسپولیس هنگام پیش افتادن در چنین شرایطی است. در حقیقت شاید یحیی باید از مهدی ترابی می‌خواست جلوی علی نعمتی بازی کرده و نفر اولی باشد که مقابل حملات استقلال ایستادگی می‌کند. این شاید ساده‌ترین راه حل برای گل نخوردن در دربی بود.

سه: راه حل بعدی در این شرایط تغییر سیستم سریع‌السیر است. اگر پرسپولیس به عنوان مثال با ورود فرشاد فرجی به میدان ترکیب تیمش را ۲-۵-۳ و از یکی از وینگرهای خود در سمت چپ استفاده می کرد، شاید چنین اشتباه بزرگی رخ نمی‌داد. البته با توجه به سبک بازی ایستادی گولسیانی و عدم قدرت پوشش فضای جلوی مدافعان میانی در این سبک، این راه حل نیز چندان در حال حاضر برای پرسپولیس شدنی نیست. در حقیقت ضعف در نیروی انسانی یکی از دلایل مهمی است که باعث شده پرسپولیس در هفته‌های اخیر پیروزی‌های مهمی را از دست بدهد و با مرور گل‌های خورده این تیم متوجه می‌شویم رقبا نیز دیگر به خوبی می‌دانند از کدام سمت به پرسپولیس ضربه بزنند.

چهار: مصدومیت پورعلی گنجی مصیبت بزرگی برای پرسپولیس در این فصل است. حتی در ترکیب تیم ملی نیز سبک بازی فعال این بازیکن نقش مهمی در پوشش عملکرد مدافعان کناری داشت و در تورنمنت قطر و در بازی اول و دوم به خوبی شاهد نقش مهم این بازیکن در ترکیب بودیم. با غیبت پورعلی گنجی، وظیفه علی نعمتی برای دفاع از دروازه پرسپولیس خیلی دشوار شده و در واقع این بازیکن به نظر به خوبی نمی‌تواند فشار شدید حملات از سمت چپ را پوشش دهد. استقلال بعد از دریافت گل تمام تمرکز خود را روی خلق موقعیت از سمت چپ گذاشته و علاوه بر کسب پنالتی، در یکی دو صحنه دیگر نیز توانست زمینه گلزنی را فراهم کند.

پنج: در حقیقت زمانی‌که که یک ضعف محسوس در ترکیب یک تیم وجود دارد، این وظیفه دیگر بازیکنان است که برای پوشش آن ایراد وارد عمل شوند. مثلا گولسیانی در بازی با الدحیل نیز نشان داد گزینه مناسبی برای پوشش علی نعمتی در ضدحملات حریف نیست و او در یک کورس نه‌چندان دشوار نیز مغلوب شده و اجازه داد الدحیل به گل برسد. مهدی ترابی نیز نه ذاتا میلی به عقب‌نشینی دارد و نه به نظر یحیی چنین وظیفه‌ای به او محول کرده است. پس در واقع بازیکنان مکمل دفاع راست پرسپولیس نیز به این بازیکن که در پست غیرتخصصی بازی می‌کند، چندان کمک نکرده‌اند و این شاید دلیل پنهان تهدید شدن مکرر دروازه پرسپولیس در هفته‌های اخیر بوده است.

شش: فارغ از تمامی این نکات، عملکرد فردی بازیکنان در زمین نیز نقش مهمی در رقم خوردن یک نتیجه دارد. وقتی مدافع پرسپولیس چند لحظه قبل با یک بی‌احتیاطی باعث شد داور برای بازبینی صحنه به کنار زمین مراجعه کند، قابل حدس بود که در این فضای ملتهب و حساس، اولین برخورد در محوطه منجر به اعلام پنالتی به ضرر پرسپولیس می‌شود و وقتی آرش رضاوند در محاصره پنج پرسپولیس بدون گزینه پاس چندان جدی قرار داشت، هیچ دلیل موجهی نمی‌تواند این تکل خطرناک و بی‌پروا در ورودی محوطه جریمه را توجیه کند و اشتباهات فردی نیز نقش مهمی در به ثمر رسیدن هر دو گل این دربی کسل کننده ایفا کرد.

هفت: در واقع پرسپولیس در شرایطی دروازه خود را باز شده دید که به نظر فقط هم همین راه حل برای زدن گل تساوی توسط استقلال وجود داشت. آبی‌پوشان تمام تمرکز خود را روی حمله از سمت چپ دفاع پرسپولیس قرار دادند تا آنها در نهایت مرتکب اشتباه شوند. تغییر سیستم به ۲-۵-۳، نزدیک‌تر شدن وینگر به مدافع کناری یا عقب‌تر بازی کردن علی نعمتی و نقش‌آفرینی بیشتر هافبک دفاعی پرسپولیس در بلاک کردن حمله استقلال و مقابله با آرش رضاوند، می‌توانست در نهایت منجر به بسته ماندن دروازه پرسپولیس شود. اما هیچ یک از این اتفاقات رخ نداد و در نهایت این پیروزی ارزشمند باز هم در دقایق پایانی از دست رفت.