دنیای اقتصاد : جمله‌ای که سال‌ها در گلوی اهالی فوتبال ایران ماسیده بود، ناگهان از حنجره یک فرنگی بیرون آمد؛ مرد پرتغالی که دومین فصل حضورش در سپاهان را پشت سر می‌گذارد و طبیعتا به اندازه کافی با اوضاع فوتبال در کشورمان آشنا شده است.
ژوزه مورایس در نشست خبری بعد از شکست ۳بر‌یک تیمش برابر گل‌گهر سیرجان گفت: «فوتبال برای خوشحال بودن است، اما در ایران هیچ‌کس از فوتبال لذت نمی‌برد. اینجا کسی خوشحال نیست.» این کامل‌ترین جمله سال فوتبال ایران است، فوتبالی عاری از کیفیت، اما پر از جدل و جنجال که مدیرانش به جای بهبود شرایط آن، با تصمیماتی که می‌گیرند عملا به جنجال‌ها دامن می‌زنند.
چرا گفت؟
خشم سرمربی سپاهان بعد از دومین شکست پیاپی شاگردانش کاملا طبیعی بود. فدراسیون فوتبال هفته‌ها پیش از تیم او به دلیل تخلف نقل‌وانتقالاتی ۴ امتیاز کسر کرد و زردپوشان به هر ترتیبی که بود با این تنبیه کنار آمدند. ناگهان اما این ۴ امتیاز برگشت و در عوض ۶ بازیکنی که قراردادشان مساله داشت محروم شدند؛ آن هم درست شب بازی با گل‌گهر. مورایس بی‌نوا می‌گوید حتی اگر زودتر در جریان این تصمیم قرار می‌گرفت، می‌توانست از بازیکنان تیم‌های پایه‌اش برای حضور در مسابقه دعوت کند، اما در آخرین لحظه به او خبر دادند نصف تیمش نمی‌تواند بازی کند! شما جای این مربی باشید، به سیم آخر نمی‌زنید؟
چرا درست گفت؟
این فقط سپاهان نیست که رنج می‌برد. بقیه هم در هزارتوی اشتباهات بی‌پایان مدیریتی اسیر هستند و عذاب می‌کشند. قانون سقف بودجه از ابتدا غلط بود و شاید به جرات بتوان گفت هیچ‌یک از ۴ تیم پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور آن را رعایت نکردند، اما فدراسیون فوتبال از آنجا که ضمانت اجرایی لازم برای این مقررات را پیش‌بینی نکرده بود، به برخوردهای شلخته‌ای رو آورد که بنیان آنها روشن نبود. کسر امتیاز غلط بود، برگرداندن آن نیز همین‌طور و از همه بدتر محرومیت بازیکنان خاطی آن هم در پایان نیم‌فصل! فقط در یک قلم خوب است به یاد بیاورید که هم پرسپولیس و هم استقلال بازی بزرگ فصل‌شان را برابر سپاهان با گل رضا اسدی باخته‌اند؛ بازیکنی که امروز حضورش در زمین غیرقانونی اعلام شده و باید قراردادش را اصلاح کند. خب آیا سایر تیم‌هایی که از اسدی ضربه خورده‌اند، حق ندارند حس کنند زیان کرده‌اند؟ شرایطی درست شده که در آن نه تیمی که امتیاز گرفته راضی است، نه تیمی که از کسر امتیاز نجات یافته و نه تیم‌هایی که اصلا وارد این بازی نشده بودند! این حجم از تولید نارضایتی، انصافا هنر بزرگی است که فقط از عهده مدیران ما برمی‌آید.
ژوزه مورایس و پاکو خمز دو مربی خارجی نسبتا مطرحی هستند که امسال در لیگ ایران کار می‌کنند و هر دو از سیل وقایع عجیبی که هر روز برای‌شان اتفاق می‌افتد شوکه هستند. به دفعات به‌طور تلویحی از زبان مورایس و خمز شنیده‌ایم که شاید جدا شوند و به کشورشان برگردند. چرا نباید اینطور باشد؟ فقط به صورت تیتروار مرور کنید و ببینید مورایس در این مدت چه کشیده است؛ لغو بازی با الاتحاد عربستان، برگزاری مسابقات خانگی این تیم در لیگ قهرمانان آسیا در تهران، کسر ۴ امتیاز، بازگشت ۴ امتیاز، محرومیت ۶ بازیکن کلیدی و… اینها را اضافه کنید به مشکلات عام و کلی که در فوتبال ایران وجود دارد، مثل کیفیت پایین زمین‌ها، تعطیلی گاه و بیگاه مسابقات، فقدان کمک‌داور ویدئویی و استفاده تبعیض‌آمیز از آن فقط در یک بازی، برگزاری مسابقات در روزهای غیرتعطیل و کاهش حضور تماشاگران، نابرابری شهرها در پذیرایی از بانوان هوادار و سایر مسائل. این پکیج عجیب، هر مخاطبی را به ستوه می‌آورد. مخصوصا در ماجرای باشگاهی مثل سپاهان به وضوح روشن می‌شود حتی وفور «پول» هم در غیاب مدیریت استاندارد و هوشمند نمی‌تواند به کار بیاید.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰