ائتلاف نخبگان برای گشایش های اصلاحی

ائتلاف نخبگان برای گشایش های اصلاحی

هوشمند سفیدی
تردیدی نیست که امروزه، جامعه ایران گذارهای متعددی را تجربه می کند، گرچه این تازه گردانی و تحولات، کند بوده، و مطابق با انتظارات و ضرورت ها نیست و چه بسا این وضعیت، می تواند بستر و آبستن اعتراضاتی باشد؛ لذا باید با پیدا کردن راهکارهایی، سرعت گذار را تشدید و روند آن را منطقی کرد.
یکی از نظریه ها در این باره، دیدگاه «ساموئل هانتینگتون» است؛ او بر این باور است در جوامعی که دو جریان یا دو حزب مسلط در آن وجود دارند، ائتلاف نخبگان معتدل و عاقل‌تر حاکمیت آن‌ها و اجماع در موضوعات لازم، می تواند گره گشا و بن بست شکل باشد؛ به گونه ای که اجماع آنان مثلاً درباره یک موضوع و انتقال به تصمیم گیران ارشد حاکمیت، وضعیت را به شکلی سامان دهد که امکان تصمیم گیری در سطح کلان فراهم شود.
این تجویز و راهکار سیاسی، امروزه می تواند در جامعه ایران، مورد استفاده قرا گیرد و اعتراضات جاری در مسیر اثربخش و در راستای منافع ملی، نتایج لازم را به دست دهد.
به نظر می رسد نخبگان معتدل جریان های سیاسی کشور برای مثال افرادی مثل پزشکیان، عماد افروغ، علی نصیریان، علی دارابی، عباس عبدی، باهنر، مجید انصاری، ضرغامی، زیدآبادی، علی لاریجانی و… می توانند با تشکیل اتاق فکر موقتی، درباره برخی مسائل مهم کشور مثل حجاب، به یک جمع بندی مشخصی رسیده و آن را در اختیار مقامات عالیرتبه کشور قرار دهند تا تصمیم نهایی اتخاذ شود.
در این راه، به بازیگران معتدل، خود مختاری نسبی آنان، راهبرد و تاکتیک مناسب برای مذاکره، به همراه اپوزیسیون معتدل نیازمندیم. باید به نقش آفرینی نخبگان سیاسی درون میدان سیاسی و تأثیرگذاری متقابل آنان و کارگران سیاسی و نهادهای سیاسی توجه کرد و به آنان برای بن بست شکنی اعتماد کرد.