پوست موز زیر پای آقای وزیر!

دکتر سعید نمکی گمانش آن بود که اگر سرنا را از سر گشادش بنوازد، صدایی خوش از آن در‌می‌آید، ماندگار می‌شود و در دولت سیزدهم هم بر توسن مراد سوار می‌شود. سیاست، اما بی‌رحم‌تر از آن بود که او می‌پنداشت. پاندمی کرونا نفس قدرت او را گرفت و با کوله‌باری از نارضایتی مردم داغدار، راهش را گرفت تا به کنجی برود که این روزها هیچ خبری از او منتشر نمی‌شود. روزگارانی که مردم مغموم و عزادار، به کورسویی امید داشتند تا واکسنی از راه برسد، سعید نمکی رویای برکت داشت. در همان دوران پرمحنت، آقای نمکی با واردات هرگونه واکسنی مخالفت کرد و بعد از مدتی که بدان راضی شد، همه دنیا گرفتار کرونا شده و تقاضا بارها و بارها بیش از عرضه بود. این تنها اشتباه نمکی نبود. ویروس خطرناک‌تر از آن بود که او سلامت مردم را سوار بر کشتی سیاست کرده و در آبراهه بازی‌های سیاسی انداخته بود، اما اتفاق تلخ آن بود گه گرداب خودش را هم به درون فرو برد. به نظر می‌رسد وزیر بهداشت دولت سیزدهم را نیز همان جریان سیاسی ذی‌نفوذ در دولت گذشته اداره می‌کند. سیاسی بودن حتی برای وزیر بهداشت، شاید امر نکوهیده‌ای نباشد، اما ورود به این عالم بدون داشتن بصیرت و نابرخورداری از اطلاعات لازم، پوست موز است. آقای عین‌اللهی گفته است: «در دولت گذشته عده‌ای فقدان واکسن کرونا را بهانه‌ای برای پذیرش FATF و برجام کردند.» بیان همین جمله کوتاه نشان می‌دهد که جناب وزیر اصلا در جریان قضیه نیستند و فرمایشات‌شان عینا از روی دست‌نوشته دیگران بیان شده.

اولا اینکه اگر خاطر شریف‌شان باشد پارسال در چنین روزهایی به همراه عده‌ای دیگر از پزشکان نامه‌ای را امضا کردند که با واردات هر واکسنی مخالفت کردند. اینکه آن امضا را فراموش کرده‌اند عیبی ندارد، اما افتخار کردن به واکسنی که با آن مخالف بوده‌اند حتما کار ناپسندی است.
ثانیا اگر آقای وزیر ارتباط بین واکسن با برجام و اف‌ای‌تی‌اف را تبیین کنند (بدون کمک از اطلاعات بازیگران سیاسی) مورد سپاس است. بهتر است این مقولات به اهلش سپرده شود تا جناب وزیر به وظایف اصلی خودشان بپردازند.
ثالثا آقای عین‌اللهی زمانی وزیر شد که اوضاع گل و بلبل بود. اگر نمی‌دانند بدانند که هیچ کشوری حاضر نبود در اوج کرونا به ‌صورت انبوه، واکسن در اختیار ایران بگذارد. وقتی رییس دولت قبل متوجه شد پذیرفتن حرف مخالفان واردات واکسن (همچون آقای عین‌اللهی) جنایت در حق مردم است و نیز وقتی یقین کرد تولید واکسن داخلی سراب است از رییس‌جمهور چین درخواست کمک کرد. طبیعی است کشوری پهناور با جمعیت یک میلیارد و چندصدمیلیونی، نیاز ما را به خودش ترجیح ندهد و به رییس‌جمهور ایران قول بدهد در اولین فرصت امکان ارسال واکسن را فراهم کند. یعنی وعده کرد ۱۰۰میلیون واکسن سینوفارم را شهریور به ایران تحویل دهد. دست بر قضا واکسن‌ها وقتی به ایران رسید که آقای دکتر عین‌اللهی سرنگ به دست منتظر تزریق بود. البته که تزریق واکسن به حدود ۵۰میلیون جمعیت کار ارزشمندی است، اما اولا اگر بسیج و نهادهای مردمی نبودند، وزیر محترم بهداشت مستاصل می‌ماند و ثانیا مقدمه این تزریق (یعنی واردات) به همت دولت قبل فراهم شد. ضمنا چینی‌ها با همه اصرارشان بر اجرای FATF به درخواست دولت گذشته آن را نادیده گرفتند. چنانچه آقای وزیر نیازمند اطلاعات دقیق‌تر هستند دستور بفرمایند منشی‌شان تلفن همتای چینی‌شان یا شماره سفیر چین در تهران را بگیرد و جناب وزیر با آنها صحبت کند تا همه ‌چیز معلوم شود./اعتماد-محمد مهاجری