یدالله کریمی پور

آرمان امروز : ولادیمیر پوتین در آخرین گفتگویش با رسانه ها، تمرکز زیادی بر جمهوری اسلامی داشت. کار به جایی رسید که با وجود آن که به قول خودش بی ادبانه بود، به روشنی خطاب به سه قدرت اروپایی خواهان صدور قطعنامه شورای حکام آژانس انرژی اتمی گفت: احمق ها!!! این چه حرف مزخرفی است که ایران به تعهداتش پایبند بماند؟ وی همچنین پس از صدور قطعنامه شورای حکام علیه ایران گفته است: “چنان چه غرب این روند ادامه دهد، شاید ایران نیز دیگر به تعهداتش عمل نکند”. پرزیدنت پوتین هم چنین با گپ و گفت مفصل در باره مناسبات ایران- روسیه گفت:
“ایران کشور قدرتمندی است و قرار نیست کسی برده و یا زیر پرچم غربی‌ها باشد. ایران به‌طور کامل به تعهدات خود در قبال آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عمل می‌کند و آن‌ها را نقض نکرده. منتظر برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوریِ ایران هستیم. امیدوارم با رئیس‌جمهور جدید در محل برگزاری رویدادهای بین‌المللی و سازمان همکاری شانگهای و بریکس دیدار کنم. آمریکایی‌ها باید در نگاه خود بازنگری داشته باشند، دنیا برپایۀ همکاری کشورها شکل گرفته، شاهد همکاری روسیه چین، ایران و دیگر کشورها هستیم. ایران و‌ روسیه دو کشور نوظهور در حوزۀ اقتصادی هستند و این همان چیزی است که سیاستمداران اروپایی را نگران کرده(است)”.
به گمانم روسیه در شومترین دوره تاریخ معاصر خود به سر می برد، حتی شومتر از حمله بارباروسای آلمان نازی. به گونه ای که پرزیدنت ولادیمیر پوتین برای نخستین بار چنین تهدید می کند:غربی ها فکر می کنند که ما از سلاح های هسته ای استفاده نخواهیم کرد.
چالش بزرگ امروز فدراتیو آن است که در برابر جبهه متحد، کثیر و توانمند ۹۳ دولتی غرب، شامل پیمان های ناتو، اوکاس، اوکیناوا و… تقریبا تنها مانده است. در برابر این جبهه فراگیر جهانی، دوستانی مانند سوریه، زیمبابوه، نیکاراگوئه، کوبا، میانمار، نیجر، بلاروس، کره شمالی و چند کشور نه چندان توانای دیگر، چه کمکی به مسکو خواهند کرد؟! واقعیت محض شوم برای کرملین، تنهایی استراتژیک در میدان عمل است. جمهوری خلق چین هرگز قصد همراهی با روسیه را تا سرحد رویارویی مستقیم با غرب ندارد.
مراودات پکن- مسکو و همدلی آنان در سطح مناسبات نا آشکار و حمایت های پنهان کمتر تعیین کننده از کرملین باقی خواهد ماند. اهمیت برون رفت از این انزوای استراتژیک به جایی رسیده است که همین ۱۷ خرداد(۶ جون) به دستور پرزیدنت ولادیمیر پوتین طالبان از فهرست سازمان های تروریستی روسیه خارج شد و وی به شرط تشکیل حکومتی فراگیر خواهان روابط رسمی با امارت اسلامی افغانستان شد.
می دانیم که همین هفته با اجازه ناتو اوکراین فعلا اجازه پیدا کرده که از تسلیحات اهدایی غرب برای هدفگیری سازه های نظامی در محدوده داخلی مرزی روسیه نیز استفاده نماید و تنها از آنها برای پدافند بهره برداری نکند، روس ها هم در واکنش به این طرح، هدفگیری کشورهای حامی اوکراین را به صراحت در دستور کار قرار داده اند. حال در چنین فضا و اوضاع واحوالی برون رفت جمهوری اسلامی از جمع دوستان نزدیک فدراتیو، برای کرملین خطرناک نیست، بلکه به گمانم کشنده و مقهور ساز خواهد بود. روس‌ها از دستیازی به هر کاری که جمهوری اسلامی را به سمت بی‌طرفی محض هل دهد، ابایی نخواهند داشت.