صلاح الدین خدیو

آرمان امروز :  هفته ها پس از رسیدن دمای دریای سرخ به نقطه‌ی جوش، سرانجام دیشب به رنگ خون درآمد. حملات دیشب آمریکا و بریتانیا به مواضع حوثی های یمن، خطرناک ترین تحول جنگ غزه از حیث احتمال گسترش آن به جاهای دیگر و تبدیل به جنگی منطقه‌ای به شمار می رود.

آمریکا و انگلیس امیدوارند که بمباران های دیشب به توقف حملات حوثی ها به کشتی های خارجی بینجامد و نیازی به درگیری بیشتر نباشد. دو کشور یاد شده طی روزهای اخیر بارها ایران را به آموزش، تسلیح و ارائه کمک های اطلاعاتی به  حوثی ها به منظور هدف قرار دادن کشتی های مرتبط با اسرائیل متهم کردند.

اما در لحظه حساس کنونی کوشش می کنند با اشاره نکردن به نقش ایران از دامنه تنش بکاهند. این امر در بیانیه اخیر بایدن آشکارا دیده می شد. بیانیه بریتانیا هم سرشار از واژه‌هایی بود که احتیاط و هراس از گسترش دامنه درگیری در آن به چشم می خورد.

این سخنان در وهله‌ی اول بیانگر آن است که این دو کشور برنامه‌ای برای جنگ با ایران ندارند.

ایران هم به محکوم کردن حملات دیشب اکتفا کرده و روسیه هم خواهان تشکیل جلسه اضطراری شورای امنیت شده است.

حوثی ها وعده انتقام داده‌اند و بر تعهد قبلی خود مبنی بر هدف قرار دادن کشتی های مرتبط با اسرائیل تا زمان پایان حمله به غزه تاکید کرده‌اند.

طبعا هدف اصلی لندن و واشنگتن اعمال بازدارندگی از طریق مرعوب کردن صنعا و تهران به منظور اجتناب از حملات بیشتر است.

در نقطه مقابل حوثی ها با درک پرهیز غربی ها از ورود به جنگی فراگیر و طولانی، در حال ارزیابی شرایط جدید هستند.

ترکیبی از بینش ایدئولوژیک، رهیافت های استراتژیک و خط سیر حوادث، واکنش حوثی ها را تعیین می کند.

آنها از سالها حملات هوایی ویرانگر  عربستان سعودی و چند کشور عربی دیگر نه تنها جان سالم به در بردند، چه بسا امروز در موقعیت قدرتمندتر و تثبیت شده‌تری هم قرار دارند. این تجربه به آنها نوعی نخوت سیاسی و تصور  شکست ناپذیری داده که مشوق ورود مستقیم شان به رخدادهای جنگ غزه گردید. امری که در نوع واکنش و ارزیابی آنان درباره حملات دیشب هم تاثیرگذار خواهد بود.

مضاف بر آن چهره شدن آنها در دنیای عرب و اسلام به سبب ایفای نقش تنها حامی راستین مردم غزه، سرمایه استراتژیکی است که نمی توانند آسان از آن دست بشویند.

حوثی ها پدیده خاورمیانه پس از بهار عربیند. دورانی که جنگ های سوریه و یمن به قسمی جنگ داخلی خاورمیانه بدل شدند و منطقه بیش از هر زمانی در امتداد شکاف شیعه/سنی و عرب/عجم تقسیم شد.

حوثی ها بر اثر این تحولات، علیرغم کسب قسمی پیروزی نظامی، در مجموعه جهان عرب و اسلام دارای اکثریت سنی، به عنوان عوامل نیابتی ایران به انزوای سیاسی دچار شدند. یکی از پیامدهای حمله خونین و پرتلفات اسرائیل به غزه، کاهش شکاف های پیشگفته در فضای بین الاذهانی منطقه است.

حوثی ها از این امر نیک آگاهند و سخت است از آن به عنوان عامل بازسازی چهره سیاسی خود در میان افکار عمومی جهان عرب دست بردارند.

با این وصف آنچه می ماند، رخدادهای روی زمین است.

آیا حملات دیشب آنطور که آمریکا و انگلیس می گویند به توانایی حوثی ها در عملیات علیه کشتی ها ضربه زده؟ آیا این آسیب ها برگشت ناپذیر است؟

اگر حوثی ها دوباره حمله کنند، ائتلاف غربی باز آن را تلافی خواهد کرد؟

طرفین ماجرا می دانند که این یک بازی کنترل شده و دارای حدود مشخص است و تاب آوری متقابل، روند آن را معین می کند.