هومن ظریف

مستندساز و نویسنده کتاب خاطرات ر.اعتمادی
آرمان امروز: صبح که خبر رو دیدم، رخوت و یاسی که در انگشتان و قلمم تصمیم می‌سازد، در نهادم آتش انداخت. خبر ایسنا با این عنوان «‌به مناسبت درگذشت دوقلوهای ایرانی لاله و لادن» در تاریخ ۱۷ تیر ۱۴۰۲ منتشر شده است. یک پاراگراف در این خبر ایسنا پلاس بیشتر مضطربم می‌کند که ویرایش کتاب زندگینامه ر.اعتمادی رو زودتر به پایان برسانم. امروز رو مرخصی گرفته‌ام تا بتوانم به ویرایش شتاب بدهم. اما، خبر آمد که ساعت یک بامداد ۲۱ تیر، ر.اعتمادی از بند جسم، آزاد شده است. یک معجزه اخلاقی و رفتاری و سراسر مهر عرفان ایرانی، جسمش را روی دستان ما گذاشت و رفت. دوباره پاراگراف مربوط به لاله و لادن رو در ایسنا می‌خوانم: «حتما لاله و لادن را یادتان می‌آید؛ خواهران دو قلوی بهم چسبیده ایرانی که دقیق ۲۰ سال پیش در چنین روزی در یک عمل جراحی به قصد جداسازی در سنگاپور از دنیا رفتند. لاله علاقه داشت در تهران بماند و روزنامه‌نگار شود. لادن علاقه‌مند بود به شهرستان خودشان برگردد و به وکالت بپردازد اما به دلیل شرایط خاص هر دو آنها در رشته حقوق تحصیل کرده بودند.» چقدر تلخ است که نویسنده گزارش ایسنا می‌پرسد آیا یادتان هست فلان ماجرای تاریخی را اما، نمی‌داند و شاید حق هم دارد نداند که ر. اعتمادی چقدر در شناسایی لاله و لادن، کمک کرد و پس از بهمن ۵۷ بدون توجه به مدارک پزشکی، این زوج خواهری رو با سهل انگاری به کام مرگ فرستادند. گویا خبرنگارها، میانه‌ای گویا با تاریخ و کتاب های تاریخی ندارند. حداقل برای گزارش خود، وقت نمی گذارند. صحبت از مجله جوانان است. پر تیراژترین مجله تاریخ مطبوعات ایران. گویا همه زرق وبرق دنیای رسانه، چشم ما را نسبت به مطالعه دقیق آنچه حداقل چاپ شده است بسته است.

ر. اعتمادی رفت و مسئولیت آنچه ۹ ماه بامن گفت‌وگو کرد روی دستم است. ۹ ماهی که باید در سکوت، مشغول زاییدن دردناک آن باشم. بی مراقبت ویژه. بی آنکه پرستاری داشته باشم. منم و صفحه کامپیوتر و تغافل جامعه خبری. باید زندگینامه‌اش را ویرایش کنم. کتاب رو به جشن تولدش برسونم. او برای من مردنی نیست. ر. اعتمادی به عشق های جدانشدنی اش متصل بود و در ماه تیرگان در ماه بزرگداشت قلم، صفحه سفید کاغذ را برای ما رها کرد تا در سکوت، از عشق بنویسیم. و بدانیم که اگر تخت جمشید را با لودر و بولدوزر خراب نکردند، مسبب اصلی‌اش ر.اعتمادی و ابتکار و شجاعتش بود. اگر مجسمه فردوسی تهران را برنداشتند، ابتکار او بود. و اگر عشق اشراقی، در چند دهه اخیر درخشید، کار قلم او بود.

او مبتکر نخستین کنسرت راک در ایران.

ناهگاه استعداد همه خوانندگان موسیقی جوان دهه سی و چهل.

او که شبها بنان و گلپا گوش می‌داد.

او برایم تعریف می‌کرد که روزی که می‌خواست برای دیدن دخترانش شهرزاد و پریس، به آمریکا برود، جمله‌ای به انگلیسی روی برگه نوشت و به کنسول  سفارت آمریکا   داد با این محتوا: «ماهی خلیج فارس در اقیانوس اطلس نمی تواند زندگی کند.» پس از دیدن این جمله کارمند سفارت خندید و برگه ویزا را امضا کرد و به او داد.

چرا که او ثابت کرد، با وجود اصرار خانواده، هرگز نمی‌تواند از ایران جدا شود.

روانش شاد از ما.

ر. اعتمادی به خاک ‌سپرده شد

مراسم تشییع پیکر و خاکسپاری ر. اعتمادی در بهشت زهرای تهران برگزار شد.

به گزارش ایسنا، مراسم تشییع و خاکسپاری ر. عتمادی، نویسنده کتاب‌های پرفروش و عامه‌پسند امروز (پنجشنبه، ۲۲ تیرماه) با حضور خانواده و ناشرش در  بهشت ‌زهرا برگزار و  پیکر او در قطعه نام‌آوران به خاک سپرده شد.

مهدی رحیمی، مدیر نشر شادان در این مراسم، درباره آثار، فعالیت‌های ر. اعتمادی و  روابط دوستانه‌اش سخن گفت.

رجبعلی اعتمادی زاده ۳۰ بهمن ۱۳۱۲ در شهر لار استان فارس مشهور به ر. اعتمادی نویسنده و روزنامه‌نگاری بود که به‌خاطر نوشتن رمان‌های عامه‌پسند و پرفروش عاشقانه شهرت دارد. او روز ۲۱ تیرماه در منزلش در ۹۰ سالگی از دنیا رفت.

«دختر خوشگل دانشکده من»، «تویست داغم کن»، «گور پریا»، «برای که آواز بخوانم»،  «خوب من»، «ساکن محله غم» (۱۳۴۳ توقیف شد)، «دیروز من دیروز تو»، «شاهین خبرنگار حوادث»، «شاهین در دام جاسوسان»، «شب ایرانی»، «کفش‌های غمگین عشق»، «شوک پاریسی»،‌ «یک لحظه روی پل»، «باربی»، «چشم‌ها»،‌ «آخرین ایستگاه شب»، «بازی عشق»، «جسور – زیبا ولی شیطان»،‌ «اتوبوس آبی»، «بازی عشق»،‌ «خانه سبز عسل»، «شاهد در آسمان»، «چهل درجه زیر شب»، «روزهای سخت بارانی»، «آبی عشق»، «هشت دقیقه تا برهوت»، «گل بانو»، «دختر شاه پریان»، «گل تی تی»، «عالیجناب عشق»،‌ «هزار و یک شب عشق»، «نسل عاشقان»، «هفت آسمان عشق»، «رنگ سرخ عشق»، «گنجشک‌های غم» و «بازی عشق» از آثار منتشرشده او هستند.