بیژن عبدالکریمی

آرمان امروز : مفروض اول در خصوص آن چه «اخراج سریالی اساتید» عنوان شده، این است که این اقدام توسط حاکمیت صورت می ‌گیرد. به نظر من، این امر قابل تردید است و باید به نیروهایی توجه داشت که فارغ از این حوزه، آتش به اختیار عمل می‌ کنند.  به عبارت دیگر ما با یک وضعیت بسیار درهم‌ پیچیده رو به رو هستیم و به سادگی نمی‌ توان گفت که این اخراج‌ ها کار چه کسی است.

به نظر من، یک مساله اجتماعی در این جا وجود دارد. چنان که در خصوص من هم وجود داشت-که عده‌ای فرصت‌ طلبانه، قدرت ‌طلبانه و منفعت ‌طلبانه در پشت گفتمان انقلاب پنهان شده و منافع گروهی و حتی شخصی خود را دنبال می‌ کنند اما در واقع به نحو ریاکارانه ژست انقلابی و مدافع نظام به خود می‌ گیرند.  عده‌ای جهال، قدرت پرست و منفعت‌ طلب هستند که حقیقتا نه با ارزش‌های انقلاب تربیت شده ‌اند، نه با ارزش‌های اسلامی و دینی.  حتی می ‌توان گفت افرادی هستند بدون شرافت انسانی که وارد نهادهای فرهنگی شده‌ اند. یعنی، این‌ ها افرادی  هستند که به هیچ وجه لیاقت ورود به ساحت دانشگاه‌ را ندارند.

این قماش تصور دارند که برای حفظ موقعیت خود، لازم است تا اساتیدی را که به راستی به ساحت علم، حقیقت ‌پرستی و پژوهش تعلق داشته و آبروی نظام علمی و دانشگاهی کشور هستند اخراج کنند. این ‌ها حتی از وجدان یک فرد عادی برخوردار نیستند. ما با یک وضعیت پیچیده مواجه هستیم. برخی از تکنوکرات ‌ها و بوروکرات ‌های منافق و ریاکار که جز زندگی خوب و مرفه و فرستادن فرزندان خود به خارج از کشور به چیزی نمی ‌اندیشند در پس گفتمان انقلاب و مواضع سیاسی پنهان شده‌ اند.

سیاستگذاران هم به قدری درگیر مسائل و منازعات خارجی شده که فرصت ندارند تا به مسائل داخلی توجه بیشتری کنند. در چنین فضای پیچیده ‌ای، جامعه دوقطبی شده و جهال و افراطیون در هر دو قطب- چه پوزیسیون و چه اپوزوسیون- مسائل را یکپارچه می ‌کنند.  برخی جهال در جبهه پوزیسیون تصور دارند که هرکه نقاد بود، خواهان براندازی و معاند است و از آن سو نیز، اپوزوسیون تصور دارد که هر حرکتی در جامعه حاصل یک حکومت یکدست و یکپارچه است.

در چنین وضعیتی باید هوشیار بود و در مقابل افراط‌ کاری‌هایی که حاصل جهل، فرصت ‌طلبی و موقعیت ‌طلبی است، بایستیم. این حرکات افراطی نشانگر آن است که افرادی وجود دارند که به اندازه سر ارزنی، درکی از مسائل اجتماعی، فرهنگی و انسانی ندارند. متاسفانه، عده قابل توجهی از مدیریت ‌های اجتماعی، فرهنگی و دانشگاهی ما که بیشتر یک مدیریت اداری، بوروکراتیک است، کوتاه قامت ‌تر از آن هستند که درکی از مقوله فرهنگ داشته ، ملاحظات فرهنگی را درک کنند. به نظر من، بسیاری از  عوامل نفوذی در پس این افراط‌ کاری‎ها حضور دارند و ذهن و احساس جامعه ما را در جهت منافع قدرت ‌های خارجی به بازی می ‌گیرند.

همه این امور، شرایط را بدتر کرده و فضا را تیره‌ تر می ‌کند. افرادی که تصور دارند که با این جابجایی ‌ها و اخراج ‌ها، کار مثبت می ‌کنند، درکی از این ندارند که مقام استادی، یک مقام تشریفاتی نیست.  می‌ توان از برخی از اساتید جایگاه استادی آن‌ها را گرفت اما نباید فراموش کنیم که این افراد، معلمان این نسل هستند.