تحولات نظامی و اطلاعاتی اخیر نشان می‌دهد به کارگیری اصطلاحات یک چیز است و آنچه در میدان اتفاق می‌افتد، چیز دیگری است. به این معنی که اسرائیل با گذشت بیش از ده سال تهدیدهای روزافزون نتوانسته است به سر آنچه خود اختاپوس نامیده است یا بازوهای آن ضربه بزند. در این راستا سر اختاپوس در سطح نظامی، سیاسی و اقتصادی قوی‌تر می‌شود و بازهایش قدرتمندتر و مسلح‌تر می‌شوند وقوی تر از ارتش‌های موجود در کشورهایشان شده‌اند؛ چرا که خطرناکترین سلاح‌ها را این روزها در اختیار دارند یعنی موشکهای دقیق و پهپادهای پیشرفته. افزون بر این کادرهای بسیار ماهر و آموزش دیده در اختیار دارند.

اسرائیل از زمان شکست خود در سال ۱۹۶۷ تاکنون در هیچ جنگی پیروز نشده و از زمانی که نیروهایش در سال ۱۹۸۲ به سرزمین های لبنان حمله کردند، به مدت ۴۰ سال است که به هیچ سرزمین عربی حمله نکرده است؛ چرا که پیامدهای این حمله از نظر مادی و نیروی انسانی پرهزینه بود و در نهایت به یک عقب نشینی تحقیرآمیز منجر شد.

شاید اسرائیل در برخی از فصل‌های جنگ ترور علیه ایران به یک پیروزی نمایشی دست یافته باشد، جنگ های تروری که در ترور برخی دانشمندان این کشور نمود می‌یابد؛ اما در دو جنگ کشتی‌ها و نفتکش‌ها شکست خورده است و اکنون در وضعیت ترس به سر می‌برد. ترسی که در خارج کردن تمام گردشگران و اتباعش از ترکیه به خاطر نگرانی از مورد هدف قرار گرفتن آنها از سوی یگان‌های سری و ضربتی ایران بازتاب می‌یابد. در اینجا فراموش نمی‌کنیم که پایگاه‌های موساد در اربیل در معرض حملات دردناک ایران در ماه‌های اخیر قرار گرفته‌اند.

درباره بازوهای اختاپوس نیز شاید لازم باشد یادآوری کنیم که این بازوها در سطح بالای جنگندگی و آمادگی برای پاسخ کوبنده به هرگونه حماقت از سوی اسرائیل قرار دارند و مثال برجسته در این زمینه این واقعیت را تایید می‌کند که دستگاه اطلاعات نظامی اسرائیل دست به هیچ گونه عملیات تروری علیه فرماندهان دو جنبش حماس و جهاد اسلامی در ماه‌ها و سال‌های اخیر نزده است؛ یعنی  مشخصا از زمان ترور شهید بهاء، فرمانده میدانی جنبش جهاد اسلامی در نوار غزه چرا که از عملیات انتقام‌جویانه دردناک می‌ترسد. پاسخ به این ترور با شلیک ۴۰۰ موشک و خمپاره به سمت شهرک‌ نشین‌ها و شهرهای اسرائیلی در شمال نوار غزه به ویژه عسقلان و اسدود صورت گرفت.

اکثریت قریب به اتفاق نام‌‌گذاری‌های اسرائیلی مانند «خوشه‌های خشم»، «دیوار محافظ»، «سپر دفاعی»، « عملیات سرب گداخته» و نام‌های بسیار دیگر هم در نوار غزه، هم در کرانه باختری و هم جنوب لبنان  با نتایج فاجعه‌باری به پایان رسید. به این ترتیب بعید نمی‌دانیم اصطلاح جدید «سر اختاپوس» در آینده‌ای قابل پیش بینی با همان سرنوشت تیره روبه رو شود. فقط باید منتظر ماند. با این وجود چه بسا انتظار ما طولانی نباشد.

منبع: رای الیوم / تحریریه دیپلماسی ایرانی/۱۱